جهان دانش: غذا و آموزش

جهان دانش: غذا و آموزش
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

در برنامه این هفته، به اهمیت نقش غذا در آموزش می پردازیم.

مثل همیشه به دور دنیا سفر خواهیم کرد. به آمریکا می رویم که با وخیم ترین موارد چاقی بیمارگونه شهروندانش روبروست، و به ابتکار نیویورکی ها برای مقابله با آن.

در فرانسه که به خوش غذایی معروف است، به یک مدرسه آشپزی سر خواهیم زد .

اما سفرمان را از آرژانتین ،آغاز می کنیم که در آنجا به کودکان یاد می دهند غذایشان را خودشان پرورش دهند.

آرژانتین با چهل میلیون جمعیت غذای سیصد و پنجاه میلیون نفر را تامین می کند ، علیرغم این، کودکان بیش از نیمی از ایالات آرژانتین از سوءت غذیه رنج می برند. در واکنش به این معضل، پروژه موسوم به “باغ من” در مدارس آرژانتین بطورعملی به کودکان یاد می دهد چطور از زمینهایی که در اختیار دارند، برای پرورش سبزیجات مورد نیاز خودشان استفاده کنند. مدیر این مدرسه می گوید:

“این پروژه ابتکار آموزگاران مدرسه بود که در نتیجه آن بچه ها نه تنها سبزیجات مورد نیاز خود را از محصول کارشان بدست می آورند، بلکه میتوانند اطلاعات و تجربیاتشان را در این مورد به خانه هایشان ببرند. اینگونه، زندگی برایشان شیرینتر هم می شود.”

ناهوئل یازده سال دارد و رویایش این است که همه در روستایش باغ خود را داشته باشند. او می گوید:

“ما در اینجا کاهو، کلم و سبزیجات دیگر بعمل می آوریم. بخشی از محصولمان را در مدرسه نهار می کنیم و قسمتی از آن را به بچه هائی می دهیم که با خانواده هایشان دور از اینجا زندگی می کنند. برداشت محصولی که خودمان عمل آورده ایم از نظر روحی و جسمی برایمان خوب است.”
از ده سال پیش تا بحال، چندین مدرسه در مناطق فقیر نشین و روستائی آرژانتین از این پروژه تبعیت کرده و محصولات خودشان را عمل آورده اند. البته کاشتن سبزیجات در ارتفاع 3700 متری کار آسانی نیست.

ناهوئل از اینهم فراتر می رود. او می گوید: “از محیط زیستتان مراقبت کنید. رودخانه ها را آلوده نکنید زیرا محیط زیست سالم برای همه ما خوب است.” به نظر می رسد پروژه ارتفاعات آرژانتین از غولی مثل شهر نیویورک میلیونها کیلومتر فاصله دارد، اما این دو در یک چیز مشترکند و آن آموزش در مورد غذای تازه است. هدف پروژه “سیب بزرگ” در نیو یورک مبارزه با بیماری چاقی است.

فروشگاه ادی عضو پروژه ای است که سعی می ند مردم را در مورد غذا آموزش دهد. ما در محله ای هستیم که سی در صد ساکنین آن از بیماری چاقی رنج می برند. عدم دسترسی به غذای سالم، آموزش ناکافی، درآمد کم و غذای آماده دست به دست هم داده است.

در این محله بیش از هشتاد درصد فروشگاهها مغازه های کوچکی هستند که بندرت سبزی و میوه تازه می فروشند.

ادی یکی از پانصد و بیست مغازه داری است که در پروژه سالم خوری شرکت کرده است. او در مورد ارزش غذایی میوه ها اطلاعات کسب کرده و یاد گرفته است چطور به بچه ها میوه و سبزی بدهد که بخورند. او در مغازه اش ساعاتی را به نشان دادن طرزغذا پختن اختصاص می دهد. اما یک متخصص تغذیه می گوید: “می بینیم که مردم چاقتر و چاقتر می شوند و در نتیجه آن از بیماریهای قلبی، دیابت و افسردگی رنج می برند. باید راه حلی برای آن پیدا کرد چون چاقی دارد به صورت یک اپیدمی در می آید.”

این پروژه تنها یکی از برنامه هایی است که شهر نیویورک با همکاری کشاورزان منطقه عملی کرده است. برنامه های آموزشی دیگری نه فقط برای مغازه داران بلکه برای مردم عادی در بازارها و بچه ها در مدارس به مرحله عمل گذاشته شده است.

به فرانسه در اروپا می رویم و به لیون، یکی ازمعروفترین مراکز غذای مرغوب. در لیون به انستیتو پل بکوس، معروفترین آموزشگاه آشپزی جهان برویم.

این مدرسه رفت و آمد یک رستوران را دارد اما این قصر قرن نوزدهم محل یکی از معروفترین آموزشگاههای آشپزی در دنیاست. غذاها واقعی است و مشتریان رستوران هم بیش از سی یورو داده اند تا غذای آماده شده توسط این دانشجویان را امتحان کنند.

رئیس این مدرسه، پل بکوس، در سه سال تحصیلی به این دانشجویان یاد می دهد چطور سر آشپز بهترین رستورانها شوند. شهریه این انستیتو 10.000یورو در سال است، اما برای آن لیست انتظار وجود دارد. او می گوید: “این آموزش طبع است.فکر می کنم نسل جدید این را فهمیده است. فراگیری هر فنی مشکل است، اما در کشف مزه ها و طبایع، لذت شریک شدن و لذت دور هم خوردن وجود دارد.”

آنها به فکر بچه ها هم هستند.

“به نظر می رسد بچه ها بیشتر آن چیزی را انتخاب می کنند که با آن آشنا هستند. باید سبزیجات را کم کم به آنها داد تا با مزه آنها آشنا شوند و دیگر از دیدن آنها وحشت نکنند.”

بیش از نیمی ازدانشجویان این انستیتو خارجی هستند. اما آنها با خودشان غذاهای ملی شان را هم می آورند که نتیجه آن بسیار جالب است.

“من برزیلی هستم. در کشورم روانشناسی خوانده ام، اما یکسال و نیم پیش تغییر رشته دادم و تصمیم گرفتم ساعاتم را در آشپزخانه بگذرانم. می خواهم بعد از اتمام دوره ام به برزیل برگردم و فنون آشپزی جدیدی که یاد گرفته ام با مویاد غذائ کشورم مخلوط کنم چون غذای برزیلی را بسیار دوست دارم”. تردیدی نیست که این آشپزهای حرفه ای به سرعت جذب بازار کار می شوند. انستیتو می گوید تمام آنها ظرف دوماه کار پیدا می کنند. اما اینکه به درجه سرآشپزی برسند ، بسیار دشوارتر است.

جهان دانش هفته آینده با برنامه دیگری از آموزش در قرن بیست و یکم بر
می گردد. بخاطر داشته باشید اگر مایل به دیدن مجدد این برنامه یا برنامه های قبلی ما هستید ، به سایت یورونیوز دات نت اسلش جهان آموزش مراجعه کنید.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

طرح رئیس جمهوری آرژانتین برای مهار تورم ۲۰۰ درصدی؛ مخالفان با پلیس درگیر شدند

آرژانتین به بریکس نمی‌پیوندد؛ خاویر میلی: کمونیست‌ها به آزادی و دموکراسی اعتقاد ندارند

فرمان تازه رئیس‌جمهور آرژانتین برای لغو مقررات اقتصادی؛ هزاران تن در بوئنوس آیرس دست به تظاهرات زدند