هنر نباید از پول بترسد

هنر نباید از پول بترسد
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

“دیمیان هرست” ثروتمند ترین هنرمند در زمینه هنرهای تجسمی در جهان است. کارش را دوست داشته باشید یا نه، باید اعتراف کرد هیچکس نمی تواند نسبت به آن بی تفاوت باشد.

جانوران حفظ شده در بطری های الکل، جمجمه های پوشیده از الماس و همه گونه نقاشی و مجسمه که مضمون اصلی همه آنها مرگ است.

کارهای هرست یکی از مظاهر قرن بیست و یکم است اما آنچه بیشتر نقل محافل است مقدار پولی است که هرست از فروش کارهایش بدست می آورد. در سال 2008، در حالیکه جهان در رکود اقتصادی فرو می رفت، هرست 200 میلیون دلار از فروش کارهایش سود برد.

یورونیوز درشهر “کی یف“، پایتخت اوکراین، با “دیمیان هرست“، هنرمند بریتانیایی، به گفتگو نشسته است.

یورونیوز: دیمیان هرست، خوش آمدید. نخستین سئوال من این است که آیا پول و شهرت روح هنرمند را عوض می کند؟

هرست: فکر نمی کنم. البته پول خلق آثار هنری خوب را مشکلتر می کند. وقتی بی پول باشید، فقر عامل راننده ابتکار می شود، مثل “ون گوگ”. در عین حال، فکر می کنم هنر نباید از پول بترسد. من شانس آوردم که از همان ابتدا مدیر برنامه ام به من یاد داد که با هنرم بدنبال پول ندوم بلکه با پول بدنبال هنر بروم. یادتان باشد که پول کلید است نه هدف.

یورونیوز: چطور با پول هنر را دنبال می کنید؟

هرست: ایده های هنری اول به مخیله می آیند و بعد برای خلق آنها از پول استفاده می کنید. از هنر برای پول در آوردن استفاده نمی کنید، برای خلق کارهای هنری، از پول استفاده می کنید.

یورونیوز: معروفترین کار شما استخوان واقعی جمجمه یک انسان است که با دانه های الماس پوشیده شده است…

هرست: هنر فقیر…

یورونیوز: هنر غنی… . اما، این درست است که این جمجمه را به 50 میلیون دلار فروختید؟

هرست: در آن موقع، کسی که قرار بود آنرا بخرد، نخرید و ما سرانجام یک سوم آنرا به یک کنسرسیومی متشکل از گروهی از افراد فروختیم.

یورونیوز: مقداری جنجال بر سر آن به پا بشد. بعضی ها گفتند این اثر فروش نرفته و بعضی دیگر هم گفتند که شما خودتان عضوی از این کنسرسیوم بوده اید….

هرست: من همه این کار را نفروختم. گالری من، “مکعب سفید“، ده درصد آنرا خرید و بعد کنسرسیوم سی درصد دیگر را. بنابراین، من یک سوم آنرا فروختم.

یورونیوز: شما تایید می کنید که این گرانترین اثر هنری یک هنرمند زنده در تاریخ است؟

هرست: نمی دانم.

یورونیوز: این را خوانده ام.

هرست: واقعا؟ براستی نمی دانم. بدون شک آن بالاهاست.

یورونیوز: و چرا نام “ برای عشق به خدا” را برای آن انتخاب کرده اید؟ مذهبی هستید؟

هرست: در انگلستان، “برای عشق به خدا” دو معنی دارد: یکی همانی که می گوییم، یعنی کاری را برای رضای خدا می کنید، و دیگری اینکه این عبارت را را وقتی کاری خراب می شود، بکار می برید. مثلا وقتی ظرفی را می شکنید، مادرتان می گوید:“به خاطر خدا” چرا این کار را کردی؟ این عبارت دو معنی دارد.

یورونیوز: مرگ مضمونی است که کرارا در کارهای شما تکرار می شود. آیا از مرگ وحشت دارید یا به آن جذب می شوید؟

هرست: به استقبال آن می روم!

یورونیوز: واقعا؟

هرست: نه! فکر می کنم همه {از آن استقبال می کنند}… . ساموئل بکت زمانی گفت: “ در مرگ مجبور نیستیم روز تعطیل داشته باشیم”. عاشق این حرف هستم. یک عامل ناشناخته درآن است. نمی توانید نقشه بکشید چون نمیدانید چه می شود. از کودکی یاد گرفتم با آنچه نمی توانم اجتناب کنم، روبرو شوم. ترجیح می دهم به جای آنکه در باره اش حرف نزنم، با آن روبرو شوم. این به نوعی طبیعی است، اما هیچکس از آن خوشش نمی آید…

یورونیوز: بازار آثار هنری در این چند سال چه سیری پیموده؟

هرست: مثل همه بازارها…بازارها متحول می شوند…فکر می کنم بازار در حال حاضر سالمتر است. به عنوان یک هنرمند بگویم که اگر آنچه را خلق کردید، خریدند، و فروختند و دوباره خریدند، ثروتمند می شوید و کم کم باور می کنید کسی هستید که نیستید. اما اکنون، اوضاع سالمتر است. بعنوان یک هنرمند، نمی خواهید آثارتان از این دست به آن دست شود. ایده آل آن است که چیزی را بفروشید که به روی دیوار برود و همانجا بماند. قبلا مردم آثار هنری را می خریدند که با سود بفروشند. هر کسی سوداگر هنری شد. وقتی من تابلویی را میکشم، میخواهم مردم خطها و قلمم را ببینند، اما آنها فقط {در این آثار} پول می دیدند. این هنر واقعی نیست. این عالی است که هنر بتواند حفظ حیات کند. این مهمترین چیز است.

یورونیوز: شما اینجا در “کی یف” برای حضور در مراسم جایزه “هنر نسل آینده” هستید. و ما این مصاحبه را در جوار کار یکی از شرکت کنندگان در این مسابقه انجام می دهیم. آیا شرکت در اینگونه ابتکارات برای شما مهم است؟

هرست: همه زندگی را بعنوان هنرمندان جوان آغاز می کنند. عالی است. باید آنها را تشویق کرد. آنچه برگزار کننده این مسابقه، “ویکتور پین چوک” می کند، عالی است. او هنرمندان را از سراسر جهان تشویق می کند. وقتی ویکتور از من خواست عضویت هیئت قضات جایزه را قبول کنم، گفتم اگر جایزه پول کلانی باشد، حاضرم. و جایزه پول کلانی هم هست {یکصد هزار دلار}. وقتی در لندن بودم، در سال 1995 جایزه بیست هزار پوندی “ترنر” را بردم که برای آن زمان پول زیادی بود. این وجوه و هر وجهی که به هنرمند کمک کند، خوب است چون نسبت هنرمندان فقیر به هنرمندان ثروتمند بسیار بالاست.

یورونیوز: شما در اینجا با هنرمندان بزرگ دیگری هستید مثل “جف کونز”. این واقعیت دارد که میان شما قدری رقابت وجود دارد یا این ساخته مطبوعات است؟

هرست: نه، نه واقعا. من کارهای جف را می خرم، جمع می کنم و بسیار دوستشان دارم.

یورونیوز: او هم آثار شما را می خرد؟

هرست: فکر نمی کنم. فکر می کنم او آثار قدیمی تر را می خرد. او یک قدری از من مسن تر است. وقتی جوانتر بودم برای دیدن نماشگاه “جف” به گالری “ساچی” رفتم. من یک دانشجو بودم و “جف” یک هنرمند با نام و نشان. او قهرمان من بود، اما من هرگز قهرمان او نبوده ام.

یورونیوز: چه انتظاراتی از چند سال آینده دارید؟ آیا همین روال را دنبال خواهید کرد؟

هرست: در حراج اخیر، خیلی از کارهایم را متوقف کردم. مثلا دیگر از پروانه یا اجساد حفظ شده در الکل خبری نیست. کارهای تازه می کنم. تمام آتلیه ام را تمیز کرده ام و لذت می برم. مثل بازگشت به آغاز است.

یورونیوز: آیا جمجمه ها را نگاه خواهید داشت؟

هرست: همیشه جمجمه را دوست داشته ام. از وقتی دوست دخترم گفت: “نمی توانی جمجمه پردازی کنی چون زیادی مد شده اند“، بیشتر به طرفشان جلب شدم. برای همین آن جمجمه الماس را آفریدم. فکر می کنم جمجمه هرگز از مد نخواهد افتاد. مثل مکزیک… من در مکزیک یک خانه دارم و آنجا واقعا جمجمه را دوست دارند. این یک تکرار بی نهایت است. و می خواهم اینکار را آنقدر ادامه دهم تا دوباره مد شود. مد، دمده، مد، دمده…نمی دانم.

یورونیوز: دیمیان هرست، از شرکتتان در این گفتگو متشکرم و کریسمستان مبارک.

هرست: کریسمس مبارک!

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

رقص میله در بیروت؛ دختران لبنانی برای فرار از استرس به کلاس‌ رقص پناه می‌آورند

تصاویری از توپ‌های نورانی در موزه هنرهای دیجیتالی توکیو

آنوشا نظری: من نه کنشگرم و نه فعال سیاسی اما می‌خواهم صدای زنان تک خوان ایرانی باشم