ریشه های بوداگرایی در فرهنگ تایلند

ریشه های بوداگرایی در فرهنگ تایلند
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

بوداگرایی بخشی اساسی از فرهنگ تایلندی است که در دنیای مدرن نیز اهمیتش را از دست نداده است. در دومین برنامه در باره زندگی تایلندی، ما به این چهارمین دین بزرگ جهان و یکی از مهمترین روزها در تقویم آن یعنی روز ویشاکا بوچا می پرداخته ایم.

هم نوایی راهبان در خواندن سرود، روح این مراسم مذهبی است که در آن تولد، دوران روشنگری و مرگ بودا در سراسر تایلند گرامی داشته می شود. مراسم امسال البته ویژه است زیرا دوهزار و ششصدمین سالگرد روشنگری بوداست که برای پیروان او در سراسر جهان دارای جاذبه خاصی است.

یک پیروی دین بودا از استرالیا:
“دیدن تک تک مردم در لباس ملی و گردهم آیی آنها در این آداب فرهنگی، همواره جنبه معنوی دارد. دیدن راهبانی دیگر از سنت های دیگر در این مراسم نیز شگفت آور است. در اینجا راهبانی به نمایندگی از از کامبوج، چین و دیگر ملیت ها می بینیم که همه برای بودا گردآمده اند.”

بودا برای افراد بیداردل به عنوان یک فرد مقدس پرستش نمی شود، بلکه او الگویی از شیوه زندگی است. دین او خدا ندارد، بلکه فلسفه مطلوب آن تکامل روحی انسانست. یک راهب بریتانیایی درباره آموزش و توصیه های بودا می گوید:

“بوداگرایی نوع متفاوتی از دین، نسبت به آنچیزی است که در غرب می شناسیم. اگر سنت های مذهبی غرب مبتنی بر نظامی از باورهاست، بوداگرایی اما یک نظام آموزشی است. بنابراین کاملا با این فکر که دین چیست و چه باید باشد متفاوت است.”

برای “شانتری سی وی شای” شهروند تایلندی، مراسم این روز فرصتی گرانبها برای گردهم آمدن اعضای خانواده است. او به همراه خواهران همسرش به بازار می رود تا هدایایی برای راهبان تهیه کند. او می گوید:

“ما هدایایی را به راهبان پیشکش می کنیم. غذای تازه از بال جوجه و شیرینی سنتی تایلندی و سوپ “تام یام گونگ” درست می کنیم.”

از ساعت چهار بامداد، شانتری و خانواده اش در حالی که بهترین لباس هایشان را بر تن دارند به سوی معبد می روند. آنها با صدها میز تزئین شده با گل و سایر هدایا مشتاقانه در انتظار پایین آمدن راهبان از کوه طلایی اند. شانتری می گوید:

“من بسیار احساس خوشحالی می کنم. همه به عنوان یک خانواده برای شرکت در مراسم و احترام به بودا در اینجا حاضر می شویم. از اینکه همه سلامتیم و شادی هایمان را با اجدادمان تقسیم می کنیم،احساس خوبی دارم.”

در اینجا خویشاوندی ها و پیوندهایی نمادین متجلی است. مردم با غذا و پول از راهبان حمایت مادی می کنند و راهبان با حمایت معنوی پاسخ می دهند. حمایتی که مبتنی بر تفکر و تعمق یعنی قلب بوداگرایی است و به سرعت محبوب جهانیان شده است.

یک راهب تایلندی:
“زندگی ما بسیار پر مشغله است، زندگی پریشانی که در آن ما ارتباط با دنیای درون را از دست می دهیم. وقتی فرصت می کنیم که این عادت را ترک کنیم و فکرمان را آزاد سازیم، به بصیرتی دست می یابیم که پیش از آن نیز در ذهنمان بوده ولی توان برقراری ارتباط با آن را نداشتیم و یا صدای آن را نمی شنیدیم.”

یک کارشناس بوداگرایی: “تمرین تعمق و تفکر دشوار نیست، بسیار ساده است. با تمرکز و توجه به زمان حال آغاز می شود و در هرجایی می توان آنرا تمرین کرد. مثلا هنگام راه رفتن توجه را روی همان کار متمرکز می کنیم.” به سراغ شانتری می رویم که تمام روز را در معبد گذرانده است. نقطه اوج مراسم “وین تین” نامیده می شود. زمانی که پیروان بودا شمع به دست و در صفوف منظم سه بار دور معبد قدم می زنند و تعمق می کنند و در این تعمق با بودا دیدار دارند و به این ترتیب روانشان تطهیر می شود.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

آیا به دنبال ورزش‌های زمستانی آدرنالین محور هستید؟ به این استراحتگاه در قفقاز بزرگ سر بزنید

ترمیم خانه‌های قدیمی و بام‌های گالی‌پوش برای تقویت گردشگری در ژاپن

سیروسفر در ژاپن؛ مردمانی که در هماهنگی با طبیعت زندگی می‌کنند