شهر کوچک “سَن پُل دو وانس“، گوهری در قلب منطقۀ “پرووانس” در فرانسه است و در تپه هایی نزدیک به سواحل جنوبی و شهر نیس قرار گرفته است.
“سَن پُل دو وانس“، مدتها پناهگاهی معروفی برای هنرمندانی چون نقاش برجسته “مارک شاگال” یا شاعر فرانسوری “ژاک پرِوِر” یا هنرپیشۀ به یاد ماندنی “ایو مونتان” بوده است و امروز میزبان یک فستیوال مویسقی کلاسیک است.
در پایین دیواره های قرون وسطی ای و در مقابل یک چشم انداز زیبا و شاعرانه، “کلِر دِزِر” و “ژِرار کائوسه“، پیانیست و ویولونیست فرانسوی، “قصه های پریان” شومن و سونات بتهوون برای پیانو و ویولن سل شمارۀ سه را اجرا کردند.
کلِر دِزِر در مورد انتخاب این آثار می گوید: “شاید قسمتی که بیشتر به روحیۀ من نزدیک است، بخش شومان است، چون احساس می کنم به او نزدیکتر هستم، از خیلی وقت پیش. شومان دنیای خاصی دارد، دنیایی شکننده و پُر شوری که احتمالاً با خلق و خوی شخصی من هم بیشتر تطبیق دارد…این جالبترین و مرموز ترین بخش شومان است.”
ژِرار کائوسه اضافه می کند: “این اثر، خیلی طولانی نیست و از چهار بخش تشکیل شده است و مانند همیشه در موسیقی شومان، رویایی و گاهی تداعی گر حس خشم است… و باز هم جذابیت ملودی های آرام، خاطره انگیز و نوستالژیک، و گاهی غمگین را دارد و در کنار آن حرکات بسیار تند، از تاخت چهار نعل اسب ها الهام گرفته است. در آن زمان، مرجع این بوده و چیز دیگری وجود نداشت، موتور درون سوز وجود نداشت.”
ژِرار کائوسه در مورد علاقۀ خود به این موسیقی هم می گوید: “سونات برای ویالونسِل شمارۀ ۶۹ بتهوون بی نهایت فوق العاده است و به نظرم آمد که واقعاً حیف است که نمی توانم آن را با ویولون بزنم. بنابراین به خودم گفتم باید آن را بازنویسی کنم …و این کار را کردم.”
کلِر دِزِر از همکاری خود با کائوسه بسیار خوشحال است: “صدای ویولون در عین حال که به این سونات عمق می دهد، یک نوع ناهنجاری هم اضافه می کند… و همین رنگ ویژه، به این قطعه طعم متفاوتی می دهد. بین دو آلت موسیقی یک برابری و گفتگوی واقعی وجود دارد. رمانتیسم و حس شاعرانۀ بتهوون در سونات سوم بسیار باز و قابل لمس است.”
در این برنامه، قطعه‌های از “قصه‌های پریان” شومن، اپوس ۱۱۳ و سونات بتهوون برای پیانو و ویولن سل شمارۀ سه، اپوس ۶۹ را می شنوید.