تب طلا در رومانی

تب طلا در رومانی
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

در کوه های “روشا مونتانا” در رومانی، یک گنج خوابیده است. بزرگترین ذخایر طلای اروپا در این منطقه واقع شده است. با بحران اقتصادی کنونی، قیمت طلا به نحو سرسام آوری افزایش یافته و بسیاری به دنبال طلا هستند. شرکت های بین المللی پروژه های متعددی برای باز کردن معادن جدید طلا در اسپانیا، پرتغال، اسلواکی، یونان، ایرلند شمالی و رومانی دارند.

در رومانی، یکی از پروژۀ های بسیار مهم، بهره برداری مجدد از یک معدن قدیمی است. پروژه “روشا مونتانا“، با توجه به وسعت پیشنهاد شده و با توجه به تاثیر آن بر محیط زیست و همینطور بر سایت باستانی که از دوران روم باستان و دو هزار سال پیش در این معدن های تاریخی یافته شده است، یکی از بحث برانگیز ترین پروژه ها در این کشور است.

کالین، یکی از معدنچی ها، ما را به قلب “کوه سرخ” یا به زبان رومانی “روشا مونتانا” هدایت می کند. کار این معدنچی ها در حال حاضر، نگهداری از بخش حفاظت شدۀ معدن و تونل هاییست که توسط اجداد رومی شان حفر شده است. کالین رییس تیم است و می گوید: “قبل از من، حداقل سه نسل معدنچی در خانواده وجود داشت: پدر پدر بزرگم، پدر بزرگم و پدرم … و امید من هم این است ده نسل بعدی هم روی همین معدن کار کنند.”

بسیاری از مردم این ناحیه هم دیدگاه مشترکی با کالین دارند. آنها در انتظار آغاز فعالیت های یک شرکت سرمایه گذار کانادایی در این معدن هستند اما مخالفان این طرح می گویند بخش باستانی این معدن نابود خواهد شد. برای کاهش این تنش ها، شرکت کانادایی میلیون ها یورو هزینه می کند تا حداقل بخشی از حفاری های رومی را به یک موزۀ زیرزمینی تبدیل کند. باستان شناسان سراسر اروپا به اینجا آمده اند.

رابرت هوروات، یکی از باستان شناسان است: “مهمترین نکته شکل راهروهای معدن است. وقتی شکل آنها دقیق و هندسی است، می دانیم که از دوران رومی هستند و نرده های چوبی پیدا می کنیم که مربوط به رُم باستان است و سوراخ هایی برای چراغ وجود دارد که هیچکدام در دوران قرون وسطی وجود نداشت.”

کارگران کالین، راهروهای قدیمی قرون گذشته را تخلیه و پاکسازی می کنند تا باستان شناسان به آنها دسترسی پیدا کنند.

خاویر گونزالو، باستان شناس دیگری از اسپانیا می گوید: “کار کردن در این معدن رومیان باستان، برای ما بسیار جالب است. باستان شناسان بسیار معدودی چنین شانسی در زندگی پیدا می کنند. این اولین تجربۀ “زیرزمینی” من در یک معدن دو هزار ساله است.”

از سال ۱۹۹۸ میلادی، بخش معدن در کشور رومانی کاملاً دگرگون شد: پانصد و پنجاه معدن بسته شده و هشتاد هزار نفر کار خود را از دست دادند. معادن دوران کمونیستی با مقررات محیط زیستیِ مدرن و با قوانین اتحادیه اروپا مطابقت نداشتند. هنگامی که شرکت کانادایی اعلام کرد می خواهد فعالیت این معدن را دوباره آغاز کند، کارگران بیکار بسیار امیدوار شدند اما مخالفان می ترسند منافع کمی نصیب رومانیایی ها شود. کاتالین هوشو، مدیر ارتباطات “کمپانی روشا مونتانا طلا” می گوید: “ما بزرگترین دخایر طلای اتحادیه اروپا را داریم. بیش از سی صد تن طلا اینجا خوابیده است. ما بیش از دو ملیارد دلار سرمایه گذاری خواهیم کرد. این سود بزرگی برای رومانی خواهد داشت: بیش از چهار میلیارد دلار، یعنی بیشتر از پنجاه درصد از کل سودی که تخمین زده شده است… هزاران شعل ایجاد خواهد شد.”

برای کاهش نگرانی در مورد خطر آلودگی ضایعات معدن به خاطر استفاده از سیانور، شرکت کانادایی قول طراحی یک سد را می دهد که قادر به مقاومت در برابر زلزلۀ هشت ریشتری خواهد داشت. مخالفان پروژه به این نکته هم اشاره می کنند که چهرۀ کل منطقه تغییر خواهد کرد. سورین ژورکا، از “بنیاد فرهنگی روشا مونتانا” می گوید: “همۀ این منطقه و درۀ “کورنا“، که هنوز بیش از چهل خانواده در آن زندگی می کنند و دو کلیسا و گورستان در آنجا وجود دارد، نابود خواهد شد. این کمپانی می خواهد یک سد ایجاد کند. دریاچۀ پشت آن ۶۰۰ هکتار را پوشش خواهد داد… اگر این سد را بسازند، کل این منطقه از بین خواهد رفت.”

اکثر ساکنان دره، حاضرند به هفتاد کیلومتری این مکان، نزدیک به شهر “آلبا ایلولیا” نقل مکان کنند. شرکت سرمایه گذار، تقریباً سی میلیون یور اختصاص داده است تا در حومۀ شهر، یک محلۀ جدید با خانه های مدرن و کلیسا ایجاد کند. به نزدیک معدن برگردیم. باخانوادۀ “پانتیر” که یک خانوادۀ کولی هستند، دیدار می کنیم. در دوران کمونیستی، آنها در معدن کار می کردند و درآمد ثابت داشتند. اما دیگر اینطور نیست.

آنتون پانتیر، یک از معدنچی های سابق می گوید: “اگر این پروژه شروع شود، فکر می کنم همۀ ماها را استخدام کنند، که خیلی خوب است اما اگر این پروژه انجام نشود، همۀ مردم از گرسنگی خواهند مرد.” پسر آنتون، بارها در مذاکرات با مقامات محلی شرکت کرده است. هنگامی که این شرکت ۴۸۰ نفر را استخدام کرد، تنها ۳۰ نفر از کولی‌ها در میان آنها بودند. دورینِل می گوید این عادلانه نیست: “شرکت طلا باید به طور مستقیم با ما مذاکره کند، نه از طریق شهرداری. باید کمیته ای راه اندازی کنیم تا با شرکت طلا، قراردادی امضا کند که حداقل از هر خانوادۀ کولی، یک نفر را استخدام کنند.”

افول صنعت معدن در این منطقه باعث میزان بیکاری بسیار بالایی شد: هشتاد درصد از افرادی که در سن کار کردن هستند، هیچگونه درآمدی ندارند.

“ای یو آن کاتالینا“، آخرین جستجوگر طلا در این منطقه است. او خاطرۀ وحشتناک پدر بزرگ و یکی از دوستانش در سال های پنجاه میلادی، در دوران رژیم کمونیستی را بازگو می آورد: “ماموران “سکوریتات” یا پلیس مخفی رومانی بر سر آنها فریاد زده بودند و سر آنها را رو به دیوار کرده بودند و بعد از آماده کردن اسلحۀ خود برای شلیک، آنها را تهدید کرده بودند که می توانیم شما را اعدام کنیم … پدر بزرگ من هم با دوستش، همۀ وسایل خود را شکستند.”

در محل معدن قدیمی، آلودگی سیانوری که شاید در آینده بوجود بیاید، تنها باعث نگرانی نیست. آب قرمزی که اکنون از آن خارج می شود، مانند سم است. برای مقابله با این مشکل، شرکت طلا یک استگاه تصویۀ آب ساخته است و می خواهد نشان دهد که تنها آلودگیِ فعالیت های خود را تمیز نخواهد کرد بلکه ضایعات و آلودگی های گذشته را هم تصفیه می کند.

کاتالین هوشو، سخنگوی “کمپانی روشا مونتانا طلا” اضافه می کند: “چیزی که شما در اینجا می بینید، آلودگی های تاریخی است که شاید مربوط به صدها سال گذشته هستند. این آب بسیار اسیدی است، اما ما می توانیم آن را تمیز کنیم. یک ایستگاه تصفیۀ آب پیشرفته داریم که نتیجۀ آن را می بینید: آب کاملاً پاک و قابل خوردن است.”

او وعده می دهد که ماهی ها هم بر می گردند اما “اوژن داوید“، تحت تاثیر این مسائل قرار نمی گیرد. مزرعۀ او دقیقاً بین دو تا از سایت های برنامه ریزی شده، قرار گرفته. او یکی از برجسته ترین مخالفان معدن طلا است. به نظر اوژن، این منطقه باید به فعالیت های پایدار کشاورزی و گردشگری رو بیاورد. در مورد ایستگاه تصفیۀ آب شرکت کانادایی هم می گوید، این چیزی جز تبلیغات نیست: “لازم نیست پانصد میلیون تن سنگ را خرد کنیم و صدها هزار تن سیانور روی آن بریزیم تا مشکل آب اسیدی این رودخانۀ کوچک “روشا مونتانا” را حل کنیم.”

بازگشایی این معدن باعث بحث های بسیاری شده است. در سطح کشور، نظرسنجی ها نشان می دهد مخالفان بیشترند اما در سطح منطقه، بسیاری از مردم از راه اندازی معدن پشتیبانی می کنند. کولی های زاغه نشین در نزدیکی “روشا مونتانا“، امید زیادی به این معدن بسته اند. یکی از آنها می گوید: “از وقتی که معدن ها بسته شده اند، ما، کولی ها با پلیس مشکلاتی پیدا کرده ایم. گاهی اوقات مجبوریم از اینجا و آنجا، آهن پیدا کنیم. سپس دادگاهی می شویم. خوب اما ما باید به بچه هایمان غذا بدهیم و یک تکه نان برایشان بخریم.”

دیگری اضافه می کند: “خیلی از ماها، به عنوان کارگر روزانه کار می کنیم. یک روز کار داریم و یک روز کار پیدا نمی کنیم. ما از طرح بازگشایی این معدن پشتیبانی می کنیم. امیدواریم یک کار پیدا کنیم. من دوست دارم کار کنم. دستهای من را ببینید! به زودی من پدر می شوم. بیست سال دارم و ازدواج کرده ام. باید از خانواده ام مراقبت کنم. یک چیزی برای خوردن پیدا کنم.” و دیگری هم می گوید: “مصرانه از وزیر محیط زیست می خواهیم که این پروژه را قبول کند تا ما هم کار پیدا کنیم.”

بازسازی خانه ها در این منطقۀ تاریخی “روشا مونتانا” یکی از وعده های سرمایه گذار کانادایی است و از هم اکنون باعث ایجاد شغل است. همچنین شرکت کانادایی وعده داده است که کارگران معدن از میان ساکنان محلی انتخاب می شوند.

اما این پروژه چه زمانی آغاز خواهد شد؟ بی ثباتی سیاسی به پیشرفت آن کمک نمی کند. به قدرت رسیدن یک نخست وزیر چپ گرا، که از این طرح انتقاد می کند، منجر به کاهش میزان سهام شرکت کانادایی در رومانی شده است.

“دراگوس تاناز“، مدیر کل، “کمپانی روشا مونتانا طلا” در رومانی می گوید: “تعداد بسیاری در اینجا کار پیدا خواهند کرد. مبلغ قابل توجه ای به سوی بودجۀ دولت خواهد رفت. همۀ این مردم احتیاج دارند هر چه زودتر در مورد این پروژه تصمیم گیری شود. صبر ما دیگر به سر آمده و بودجۀ ما محدود است. تقریباً پول ما دارد تمام می شود. بنابراین، زمان آن رسیده که دولت تصمیم خود را بگیرد.”

انتخابات آینده در راه است. برخی از کارشناسان بر این باورند که تصمیم گیری در مورد این پروژۀ چند میلیارد یورویی، پس از اتخابات صورت خواهد گرفت. معدنچیان سابق بی صبرانه منتظر تصمیم نهایی هستند. قبل از تمرین گروه کورال، دراینباره صحبت می کنند:

“کار کردن در معدن برای ما خیلی مهم است چرا که در خانۀ خودمان هستیم و مجبور نیستیم برای نان درآوردن به خارج برویم و برای خارجی ها کار کنیم.”

“پسرم من افتخار می کنم که تو کار اجداد ما را انتخاب کردی و در اینجا زندگی می کنی، در خانۀ خودت.”

مقامات هنوز تصمیم نگرفته اند. تصمیم آنها هر چه باشد، این پروژه اساسا چهرۀ این منطقه را تغییر خواهد داد.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

کارگران نامرئی در مزارع اروپا؛ حقوق کم، استثمار و در معرض خطر سلامت

زغال‌سنگ، طلای سیاه یا بلای جان لهستان؟

مسیر بالکان غربی، دروازه جدید مرگ برای پناهجوها