وزیر امورخارجه اسبق فرانسه: پناهندگی با مهاجرت یکی نیست

وزیر امورخارجه اسبق فرانسه: پناهندگی با مهاجرت یکی نیست
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
آگهی

اوبر ودرین از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۲ وزیر امورخارجه فرانسه بود. این دیپلمات سوسیالیست به مدت دو دهه در عالی ترین سمت های دولتی فرانسه مشغول به کار بوده است. اودری تیلو، همکار ما در بلژیک، فرصت حضور وی در کنفرانس سه روزه بروکسل را مغتنم شمرده و با وی گفتگو کرد. آقای ودرین، سر راست و بدون لفاظی های رایج دیپلماتیک به پرسش های یورونیوز در باره بحران سوریه و اروپا پاسخ داد.

یورونیوز: اوبر ودرین، به یورونیوز خوش آمدید. امروز درباره اروپا صحبت خواهیم کرد. اما مایلم ابتدا دیدگاه شما را درباره سوریه بدانم. امحای زرادخانه تسلیحات شیمیایی این کشور آغاز شده ولی هنوز هیچ دورنمایی برای یافتن یک راه حل سیاسی وجود ندارد. همه درباره برگزاری احتمالی یک کنفرانس صلح در ماه نوامبر صحبت می کنند. شما به چنین چیزی باوردارید؟

اوبر ودرین: درباره این که آیا این کنفرانس مثمر ثمر خواهد بود، من چیزی نمی دانم. به هرحال غربی ها به این زودی نمی توانند موفق به برکناری اسد شوند. این مساله منتفی است. بنابراین و بالاجبار ما طوری عمل خواهیم کرد که بتوانیم در آینده آن را جلو ببریم، مثل امیدواری به یک دوره انتقالی در آینده. می شود این مشکل را از جهات مختلفی مورد بررسی قرار داد. اما به هر حال برکزاری کنفرانس «ژنو ۲» بهتر از برگزار نشدن ان است. مشکل بعد مساله نمایندگی اپوزوسیون و شورشیان است، چرا که آنها خیلی متفاوت و گوناگونند و روی یک خط قرار ندارند. اما اگر روسیه و آمریکا به توافق برسند، می توانند راه حلی هم را برای این معضل پیدا کنند؛ همانطور که بر سر امحای تسلیحات شیمیایی به یک توافق شکننده رسیدند که به هر حال به کار آمد.

یورونیوز: اما تا زمانی که بشار اسد گفتگو با شورشیان را رد می کند و تا زمانی که شورشیان اسلحه هایشان را زمین نمی گذارند، این کنفرانس که یک فراخوان است یا آغاز یک معامله؟

اوبر ودرین: یک معامله است اما به هرحال دیگاه روسیه بسیار مهمتر از نظر بشار اسد است. با این وجود، این احتمال هم منتفی نیست که روسیه یک روز وی را در بن بست رها کنند، چرا که روس ها هیچگونه وابستگی شخصی به بشار اسد ندارند. آنچه مهم است، موضع این کشور در منطقه است. روسیه گزاره های زیادی برای تاثیرگذاری در این جهان ندارد. اگرچه پوتین ماهرانه توانست تا با قدرت آزاردهنده اش راه حلی درباره سلاح های شیمیایی پیدا کند، روسیه توانایی زیادی ندارد تا این موفقیت را پایه اثرگذاری در مناطق دیگر جهان کند. بنابراین، مسکو کماکان نقش پررنگ خود را در سوریه حفظ خواهد کرد.

یورونیوز: بحران سوریه دو میلیون آواره برجای گذاشته است. کشورهای همسایه سوریه به مرز انفجار رسیده اند. در اروپا، آلمان ۱۸ هزار پناهجو را از زمان آغاز بحران پذیرفته است. در سوئد به ۱۱ هزار نفر پناهندگی داده شده است. اما فرانسه، در سال گذشته تنها ۶۰۰ نفر و در سال جاری، ۸۰۰ پناهجو را در خاک خود اسکان داده است. این رقم برای کشوری که ادعای همبستگی عمیق مردم سوریه را دارد، خیلی کم نیست؟

اوبر ودرین: فکر می کنم در فجایعی از این دست، تا جایی که ممکن است و در صورت وجود شرایط مناسب، پناهجویان باید در نزدیکی محل زندگی خود، جایی که اقوام و روابطی دارند، اسکان یابند. البته این شرایط وجود ندارد. بنابراین به نظر من، الویت اروپا باید ارسال کمک های بی حد و حصر به ترکیه، اردن و دیگر کشورهای همسایه سوریه باشد. به نظرم فرانسه هنوز هم می تواند پذیرای پناهجویان بیشتری باشد. نمی خواهم اخلاقگرایانه صحبت کنم، اما شرایط بسیار پیچیده است. به هر حال در فرانسه، به یک سیاست مهاجرتی متناسب تر نیاز داریم.

یورونیوز: بیایید از همین جا، راجع به اروپا و سیاست مهاجرتی و پناهندگی آن صحبت کنیم. بر اثر فاجعه لامپدوزا و پس از آن، بیش از ۳۰۰ مهاجر در راه اروپا جان باختند. پس از آن، دولت های اروپایی خود را متعهد کردند تا تمهیدات بیشتری برای امنیت و نجات جان مهاجران در مدیترانه اتخاذ کنند. با این حال، هنوز هم اکثریت قابل توجهی با تقسیم مهاجران در کشورهای اروپایی مخالفت می کنند. پیگیری این سیاست می تواند باعث آرامش خاطر کشورهایی باشد که در مرحله اول پذیرای مهاجران هستند. در این باره چه باید کرد؟

اوبر ودرین: اولا باید تفاوت بین پناهندگی و مهاجرت روشن شود. پناهندگی یک حق است برای افرادی که جانشان به ۳۶ دلیل متفاوت در خطر است. در این مورد قواعد و مقررات محکم حقوقی وجود دارد. حمایت از حق پناهندگی یک افتخار برای اروپا است و اگر ما بخواهیم این سیاست را ادامه دهیم، هرگز نباید آن را با مهاجرت یکی بدانیم. آن یک مورد کاملا متفاوت است. مهاجرات همراه با مشکلات اقتصادی است. به هر حال، جریان آن باید تنظیم شود. اروپا، همانطور که ما هر سال تاکید می کنیم، اروپا، دست کم در منطقه شنگن باید به یک سیاست واحد مهاجرتی برسد. علت هم این است که باید نوسانات اقتصادی را در نظر داشت. در سال های آینده ما قادر به پذیرش حجمی نامعلوم از مهاجران در شرایط مناسب هستیم. باید شغل این افراد را در نظر گرفت و نه ملیتشان را. پس از آن می توانیم شرایط را مجددا سخت تر کنیم، چرا که میزان بیکاری بسیار بالا است. اگر شرایط بهتر شد، دوباره شرایط مهاجرات را آسان می کنیم.

یورونیوز: با توجه به تخصص شما در زمینه سیاست خارجی، فکر می کنید سه سال پس از تشکیل نهاد روابط خارجی در اتحادیه اروپا، سیاست خارجی واحد اروپایی، کماکان یک رویا است؟

اوبر ودرین: بله، من اینطور فکر می کنم. خودم هرگز به چنین چیزی باور نداشتم. این که می رویم و یکدفعه یک دیپلماسی یکدست اروپایی درست می کنیم، اساسا دست نیافتنی است. پیچدگی ذاتی آن مانند شیرهای بالدار افسانه ای است که از فرط خیالی بودن و تناقض، هیچگاه محقق نمی شود.

یورونیوز: با این حال گروه خانم اشتون بسیار فعال است و در بعضی موارد مانند کوزو، مناسبات با همسایگان شرقی اروپا و پرونده هسته ای ایران، دستاوردهایی هم داشته است.

اوبر ودرین: حتما. آن ها تمام تلاششان را می کنند. اما اگر از رهبران چین یا اوباما بپرسید، می گویند روی آن حساب نمی کنند. این نقدی به کارِ گروه سیاست خارجی اروپا نیست. این کار جا نمی افتد. اتحادیه اروپا هیچگاه موضع واحد نداشته است.

یورونیوز: پس به نظر شما، هیچگاه قدرت دیپلماتیک اروپایی وجود نخواهد داشت؟

اوبر ودرین: وجود خواهد داشت اما در پایان یک روند طولانی. فکر می کنم، ژک دلور، رئیس سابق کمیسیون اروپایی، مستقیما به ضرورت یک دوره طولانی بلوغ برای اروپا اشاره کرده بود. باید شجاعت این را داشته باشیم که بگوییم مواضعمان با هم متفاوت است و این تفاوت بدیهی و مشروع است. به علاوه باید به کشورهایی که بیشتر از همه با سیاست های جمعی مخالفند، فشار آورد تا به راه حل مشترک دست یافت؛ منظورم از کشورهای مخالف فقط کشورهای بزرگ نیست و دولت های کوچک و متوسط را هم در بر می گیرد.

یورونیوز: نمی توانیم به آزمون بزرگ آینده اروپا اشاره نکنیم. منظورم انتخابات اروپایی است که در ۷ ماه آینده برگزار می شوند. آنطور که نظر سنجی ها نشان می دهند، احزاب مخالف اروپای واحد رشد چشمگیری داشته اند. از این واقعیت چه درسی باید گرفت؟

اوبر ودرین: شاید آن ها در پارلمان اروپا خیلی قدرت بگیرند. خوب، واقعا تاسف آور است. اما به هرحال این نتیجه اجتناب ناپذیر و یک نمود بیرونی از بحران است.

یورونیوز: همین و نه بیشتر از آن؟

آگهی

اوبر ودرین: چه چیزی عوض می شود؟ باید با اتخاذ تصمیم های مشخص و درست در سازوکار اروپایی در باره مسائلی که شهروندان به آن ها حساس هستند، با این جریان سیاسی مقابله کرد. مردم به خود خواهند گفت: خوب، سیستم اروپایی برای این مشکل راه حل دارد. در غیر این صورت، باید برای چنین شوک هایی آماده بود و آن ها را جدی گرفت. اگر این کار را نکنیم، یک آینده غم انگیز و مجهول در انتظارمان خواهد بود. یادتان باشد که دادگاه قانون اساسی آلمان، دادگاه کارلسروهه، در یک رای، اعلام کرده است که پارلمان اروپا به حد کافی دموکراتیک نیست و مشروعیت آنچنانی ندارد. به نظر من یک راه حل درست برای سال های آینده، متصل کردن پارلمان های ملی به یکدیگر است. به این مساله در معاهده لیزبون هم اشاره شده است. در یک طرح سیاسی و با مشروعیت سیاسی، امکان وصل کردن افکار عمومی «بدبین» نسبت به اروپا و نه افکار «اروپا ستیز» از طریق پارلمان های ملی، ممکن و عملی است.

یورونیوز: اوبر ودرین، آخرین سوال. اگر قدرتش را داشتید چه چیزی را در نهادهای اروپایی عوض می کردید؟

اوبر ودرین: چیزی را که همین الآن گفتم، عوض می کردم. یعنی پارلمان ها را به هم متصل می کردم. فکر نمی کنم که باید کمیسیون را به یک دولت برای اروپا تبدیل کرد. هیچ جای دیگری هم چنین اتفاقی نمی افتد، چرا باید چنین کاری کرد؟ در مقابل، کمیسیون باید نقش نوآورانه و محرک خود را همانطور که در دوره موفق ژک دلور بود، ایفا کند. اینجا مساله، روش است و نه تغییر نهادها. من به هیچ وجه با یک معاهده اروپایی جدید موافق نیستم. مطرح کردن و پیشبرد مبحث یک معاهده جدید در حال حاضر، راه انداختن بحثی بی پایان در میان کشورها است و تصویب آن، نتیجه ای کاملا مبهم حتی در سطح مجالس در پی خواهد داشت. در چنین حالتی باید به آرای عمومی مراجعه کرد که تکلیف آن هم معلوم نخواهد بود. بنا براین این ایده بسیار بد است. لزومی ندارد هر سه یا چهار سال یکبار یک معاهده جدید تصویب کنبم. مساله، اراده سیاسی است.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

حمله هوایی اسرائیل به سوریه ۳۶ کشته بر جا گذاشت

از پول نقد تا زندان جریمه والدینی که به خاطر رفتن به سفر فرزندانشان را از مدرسه خارج می‌کنند

حمله هوایی شبانه به شرق سوریه؛ بهروز واحدی از اعضای سپاه پاسداران ایران کشته شد