نگرشی بدیع برای مقابله با مسئله قلدری در مدارس دانمارک

نگرشی بدیع برای مقابله با مسئله قلدری در مدارس دانمارک
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
آگهی

قلدری در بین کودکان، موضوع جدیدی نیست. ولی اکنون بحث برای افزایش آگاهی در مورد تاثیر ویرانگر آن بر روی زندگی افراد و همچنین یافتن روش های مبارزه و پیشگیری از آن بالا گرفته است.

بسیاری از کشورها طرح هایی برای مقابله با این مشکل به اجرا گذاشته اند و برخی حتی قوانینی را به تصویب رسانده اند. ولی قلدری اکنون به فضای مجازی راه یافته است.

قلدری می تواند به سه نوع كلامی، جسمی یا روانی صورت گیرد. قلدران مدرسه، کودکانی را كه نمی توانند از خود دفاع كنند مكررا مورد طعنه، ناسزا، آزار، تهدید و تمسخر قرار می دهند.

دانمارک یکی از کشورهایی است که با این مسئله با جدیت برخورد می کند. نتیجه مطالعات در اواخر دهه نود میلادی نشان می داد که یک چهارم نوجوانان بین یازده و پانزده ساله قربانی قلدری بوده اند. ما در کپنهاگ با نوجوانی که به مدت چهار سال مورد قلدری قرار گرفته بود صحبت کردیم. او می گوید: «معلم های من آنچه را می توانستند برای کمک کردن به من انجام دادند ولی نتیجه نداشت و من مدرسه ام را تغییر دادم. آنها اسم مرا مسخره می کردند، می پرسیدند معنی اسمم چیست و می گفتند من دانمارکی نیستم. آنها همچنین می گفتند که من چاقم. هر چیزی که می گفتم یا انجام می دادم را مسخره می کردند. من هم مجبور به تغییر مدرسه شدم.»

در بسیاری از کشورها قربانیان را تشویق به صحبت می کنند. قلدری در مدارسی كه به آن توجه شده و سیاستهای بازدارنده ای در مورد آن بكار رفته، كمتر رخ داده است. عقیده عمومی این برنامه ها تغییر جو مدرسه به سمتی است كه روشن نماید قلدری ممنوع است و تحمل نیز نمی شود.

در دانمارک نگرشی بدیع به این مسئله دارند، مسئولان معتقدند باید برای حل این معضل، از کودکان در سن بسیار پایین شروع کرد. برنامه ای که در کودکستان ها و مدارس ابتدایی این کشور اعمال می شود، پروژه ای مشترک از «بنیاد نجات کودکان» و بنیاد پرنسس ماری است.

ایجاد همدلی و یکدلی در کودکان از طریق فیزیکی نیز صورت می گیرد. معلمان از این طریق می خواهند ارزش هایی چون مدارا، احترام، توجه و شجاعت را به کودکان منتقل کنند تا آنها بتوانند رابطه ای مثبت با دیگران برقرار کنند.

لاسه لینائس، آموزگار کودکستان در مورد برنامه پیشگیری از قلدری در کودکستان می گوید: «بسیاری از کودکان اعتماد به نفس ندارند و احساس می کنند مورد قلدری واقع می شوند و این از کودکستان شروع می شود. اگر ما جلوی این مشکل را اینجا و اکنون نگیریم، آنها این تجربه را در تمام طول زندگیشان به همراه خواهند برد. بزرگسالانی که در کودکی قربانی بوده اند شانس بیشتری برای قلدری کردن دارند.»

رويكردی كه در سالهای اخير از كشورهاي اسكانديناوی شروع شده و به تدريج رشد كرده است، برخورد با مسئله قلدری را بخشی از مسئوليت های مدرسه مي داند. در اين برنامه پيشگيري از قلدربازی به مقابله با عوارض آن ارجح است. اين برنامه ها اولويت را به خود رفتار و اثر آنی آن می دهد. قلدری در مدارسی كه به آن توجه شده و سياستهای باز دارنده ای در مورد آن بكار رفته كمتر رخ داده است.

ماریان بیرگ، مادر یک پسر چهار ساله در مورد طرح پیشگیری می گوید: «فکر می کنم یک سال و نیمه بود. چند کلمه بیشتر نمی گفت. او همیشه وقتی از چیزی خوشش نمی آمد از کلمه ایست استفاده می کرد. ما همدلی را در او می بینیم. برای خانواده ما یادگیری یکدلی و همدلی با دیگر کودکان یا افراد بسیار مهم است. مراقبت و توجه به دیگران. من این را در او می بینم. وقتی او می بیند کسی ناراحت است یا من وقتی غمگین هستم، او می آید و دستش را روی شانه ام می گذارد و از من می پرسد: مامان، خوبی؟ می بینم این روشی موثر است.»

از زمانی که «برنامه ضد قلدری» از سال ۲۰۰۷ میلادی به راه انداخته شده است، در یک سوم کودکستان ها و یک چهارم مدارس ابتدایی دانمارک به اجرا گذاشته می شود.

مطالعات بر روی نوجوانان دانمارکی نشان می دهد که قلدری کاهش چشمگیری داشته است: در سال ۲۰۱۰ فقط شش درصد دانش آموزان قربانی قلدری شده بودند.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

چگونه می توان شهروندان را به شرکت در انتخابات تشویق کرد؟

حفاظت از حریم خصوصی در عصر دیجیتال

تدابیر جدید برای جلب رضایت خریداران اروپایی