چهره برتر سال از دید مخاطبان یورونیوز: اسنودن، مردی که به رویای حریم خصوصی در اینترنت پایان داد

چهره برتر سال از دید مخاطبان یورونیوز: اسنودن، مردی که به رویای حریم خصوصی در اینترنت پایان داد
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

ادوارد اسنودن، مامور پیشین آژانس امنیت ملی آمریکا از سوی بینندگان یورونیوز به عنوان شخصیت سال ۲۰۱۳ میلادی برگزیده شد.

آگهی

ادوارد اسنودن، مامور پیشین آژانس امنیت ملی آمریکا از سوی بینندگان یورونیوز به عنوان شخصیت سال 2013 میلادی برگزیده شد.

در این نظرسنجی، ولادیمیر پوتین، رییس جمهوری روسیه، آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان و پاپ فرانچسکو، رهبر کاتولیک های جهان سایر نامزدهای چهره برتر سال از دید مخاطبان بودند.

اسنودن، مردی که دنیا را متحول کرد

ادوارد اسنودن متولد سی و یکم خرداد سال 1362 خورشیدی است. اگرچه او در الیزابت سیتی ایالت کارولینای شمالی به دنیا آمد اما کودکی خود را در واشنگتن گذراند.

پدرش، لونی اسنودن اهل پنسیلوانیا و افسر گارد ساحلی بود، و مادرش وندی هم در دادگاه فدرال منطقه مریلند کار می کرد.

ادوارد اسنودن در سال 1999 به همراه خانواده اش به مریلند می رود و همانجا وارد دانشگاه می شود و تحصیلات خود را در رشته کامپیوتر آغاز می کند. با اینکه او دانشجوی باهوشی بود اما هرگز موفق نمی شود تحصیلاتش را تمام کند تا اینکه در سال 2011 سرانجام توانست مدرک کارشناسی از دانشگاه آنلاین لیورپول دریافت کند.

ورود اسنودن به ارتش

هفتم ماه مه سال 2004 اسنودن وارد اداره استخدام نیروهای ویژه ارتش آمریکا می شود. او در آن هنگام داوطلب اعزام به عراق می شود چرا که این کار را «در راستای خدمت به نوع بشر و رهایی ملت های در بند» می دانست، اما تنها چهار ماه پس از آغاز دوران آموزش نظامی، وی دچار حادثه شد و هر دو پایش شکست. به این ترتیب او نتوانست آنگونه که خود می خواست در عراق حضور پیدا کند. با این وجود وی به عنوان مامور امنیت دانشگاه مریلند به استخدام آژانس امنیت ملی آمریکا درآمد و سپس به خدمت سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) درآمد.

اسنودن و “ساز و کار هولناک” آمریکا

از ماه مارس سال 2007 تا فوریه 2009 اسنودن از سوی سیا به نمایندگی آمریکا در سازمان ملل در شهر ژنو سوییس فرستاده شد. وی پس از پایان ماموریت در سوییس سیا را ترک می کند و به خدمت یک شرکت پیمانکار آژانس امنیت ملی در یک پایگاه نظامی آمریکا در ژاپن درمی آید تا اینکه سرانجام به عنوان مشاور، کار خود را در آژانس امنیت ملی در یکی از جزایر هاوایی آغاز می کند.

حقوق سالیانه اسنودن در این زمان بالغ بر دویست هزار دلار بود و به مدد این دستمزد وی زندگی راحتی را تجربه می کرد. وی در تمام این مدت به فهرست تلفن ها و رایانه هایی که از سوی آژانس امنیت ملی آمریکا مورد جاسوسی قرار گرفته بود دسترسی داشت. با این حال او زندگی راحت خود را ترک کرد، خود درباره دلیل اینکار می گوید: «آماده ام همه چیز را فدا کنم. دیگر نمی توانم، روحم و باورم نمی پذیرد که نظاره گر نابود شدن زندگی خصوصی مردم توسط آمریکا باشم و ببینم چطور آزادی اینترنت و آزادی های بنیادین مردم در تمام جهان توسط این ساز و کار هولناک که در حال ساخته شدن است مورد تهدید قرار می گیرد.»

همکاری با رسانه ها

دسامبر سال 2012 میلادی اسنودن بصورت ناشناس با گلن گرینوالد، خبرنگار نشریه بریتانیایی گاردین تماس می گیرد و از او می خواهد پیش از هرگونه مکالمه یک سیستم کد گذاری شده تهیه کند. گلن گرینوالد که مهارت چندانی برای کار با سیستم های کامپیوتری نداشت به این تماس اهمیتی نمی دهد.

در ژانویه سال 2013 اسنودن با لورا پویترس، مستند ساز از طریق یک سیستم کد گذاری تماس می گیرد و اطلاعاتی ارزشمندی به وی می دهد، با این وجود از ارائه هرگونه مدرک در این مرحله خودداری می کند. پویترس هم برای بررسی اعتبار این “منبع اطلاعاتی” با چند روزنامه نگار از جمله گرینوالد مشورت می کند. دلیل انتخاب اسنودن مقاله ای بود که پویترس پیش تر درباره برنامه جاسوسی اطلاعات از سوی آژانس امنیت ملی در نیویورک تایمز نوشته بود.

در آوریل 2013، گرینوالد و پویترس که از پیش یکدیگر را می شناختند، در نیویورک یا هم ملاقات می کنند تا درباره اطلاعاتی گوناگونی که درباره برنامه جاسوسی آژانس امنیت ملی به بیرون درز کرده بود، تصمیم مشترکی اتخاذ کنند.

یک ماه بعد اسنودن، از این دو روزنامه نگار می خواهد تا در هنگ کنگ به او بپیوندند. آنها هم این درخواست را قبول می کنند و سرانجام این سه در یک مرکز تجاری در هنگ کنگ با هم ملاقات می کنند.

پنجم ژوین سال 2013، گرینوالد نخستین مقاله اش را درباره فعالیت های جاسوسی آمریکا منتشر می کند و عملیات وسیع این کشور برای رصد مکاتبات و مکالمات تلفنی و اینترنتی پرده بر می دارد. یک روز بعد هم این روزنامه نگار به همراه پویترس یک مقاله دیگر در واشنگتن پست منتشر می کند و دست به افشاگری درباره برنامه رصد اطلاعات، مشهور به “پریزم” می زند.

انتشار نام افشاگر

آگهی

روز نهم ژوئن، برای نخستین بار به درخواست اسنودن نام وی به عنوان افشاگر این اسناد منتشر می شود. خود او در این باره می گوید: «قصد ندارم خود را مخفی کنم چون باور دارم هیچ کار بدی نکرده ام.»

در ابتدا اسنودن از نام مستعار “ورکس” استفاده می کرد، این نام در زبان لاتین به معنی “راستگو” است. تمام ایمیل هایی که او استفاده می کرد کد گذاری شده و با همین امضا بود.

این مکاتبات از طریق سرور “لوابیت” که ایمیل ها را به صورت ویژه ای کد گذاری می کرد، انجام می شد. صاحب این سرور هرگز حاضر به همکاری با سازمان های اطلاعاتی آمریکا و افشای مکاتباتی که از طریق این سرور صورت می گرفت نشد، وی از درخواست دولت به عنوان “همکاری برای جنایت علیه مردم آمریکا” یاد کرده بود. سرانجام وی برای رهایی از فشارهای دولت آمریکا در هشتم اوت سال 2013 شرکت خود را تعطیل کرد.

مقاومت در برابر تهدیدها

چند هفته پس از انتشار اسناد در روزنامه گاردین، دیوید کامرون، نخست وزیر بریتانیا از این نشریه خواست تا اسناد را در اختیار دولت قرار دهد. اما آلن راسبریجر، سردبیر گاردین از این کار خودداری کرد. دولت گاردین را به تعقیب قضایی تهدید کرد. سرانجام در بیستم ژوییه 2013 نشریه گاردین تصمیم گرفت تا برای خلاصی از فشارهای دولت دیسک حاوی اطلاعات اسنودن را منهدم کند. این کار با حضور ماموران امنیتی بریتانیا انجام شد. با این وجود نشریه گاردین چندین کپی از اطلاعات هارد دیسک در سرورهایی خارج ار بریتانیا در اختیار داشت و بعدها از همین طریق افشاگری های گسترده ای انجام داد.

آگهی

روز هجدهم اوت، گلن گرینوالد که از برلین باز می گشت در فرودگاه هیتروی لندن بازداشت شد و به مدت نه ساعت توسط ماموران واحد ضد تروریسم مورد بازجویی قرار گرفت. مدتی بعد گاردین با نیویورک تایمز همکاری را جهت ادامه انتشار اسناد اسنودن آغاز کرد.

فرار بزرگ

اسنودن پس از خروج از آمریکا ابتدا به هنگ کنگ رفت، اما با توجه به اینکه آمریکا نفوذ زیادی در این منطقه دارد مدت زیادی دوام نیاورد. او ابتدا از وکلای خود خواست که پیگیر پناهندگی اش باشند. در طول ملاقات میان وی و وکلایش از آنها می خواست تا تلفن های همراه خود را در فریزر قرار دهند تا مورد شنود قرار نگیرند. اما سرانجام اسنودن به این نتیجه رسید که اقامتش در هنگ کنگ با خطر استرداد مواجه است.

او روز بیست و سوم ژوئن همراه با سارا هاریسون، مشاور ویکی لیکس، به مسکو می رود، اگرچه برنامه ای برای تقاضای پناهندگی از روسیه نداشت. او در بدو ورود به فرودگاه مسکو با یک دیپلمات اکوادور ملاقات می کند، پس از این دیدار اکوادور اعلام می کند که اسنودن از این کشور تقاضای پناهندگی کرده است. در همین زمان خودروی سفیر اکوادور نیز در مقابل فرودگاه آماده انتقال اسنودن به سفارت بود. شرکت هوایی ایرفلوت هم تایید کرد که بلیطی برای ادوارد اسنودن در پرواز اکوادور خریداری شد، اما او هرگز مسافر این پرواز نشد.

روز سی ام ژوئن مقامات وزارت خارجه روسیه اعلام می کنند که اسنودن از این کشور تقاضای پناهندگی کرده است.

آگهی

چند روز بعد، ولادیمیر پوتین، رییس جمهوری روسیه اعلام کرد که اسنودن می تواند در این کشور باقی بماند با این شرط که به افشاگری پایان دهد. سخنگوی دولت هم اعلام کرد که نمی تواند اسنودن را به «کشوری که در آن مجازات اعدام اجرا می شود» مسترد کند. به ادعای ویکی لیکس اسنودن از بیست کشور از جمله فرانسه، آلمان، هند، چین و کوبا تقاضای پناهندگی کرده بود. در این میان، آمریکا از اعمال فشار به کشورها و اسنودن کوتاهی نکرد، دولت ایالات متحده آمریکا، گذرنامه اسنودن را باطل کرد و او را در شرایط دشواری قرار داد. این موضوع باعث شد تا اسنودن نتواند از فرودگاه مسکو خارج شود.

با توجه به این وضعیت، وی بار دیگر از روسیه تقاضای پناهندگی کرد و گفت: «در حال حاضر تنها می توانم پیشنهاد روسیه را قبول کنم چون قادر به سفر به جای دیگر نیستم.»

بجز روسیه سه کشور دیگر از جمله کوبا هم به اسنودن پیشنهاد پناهندگی داده بودند.

نهایتا روز سی و یکم ژوییه سال 2013 روسیه به ادوارد اسنودن پناهندگی سیاسی یک ساله اعطا کرد.

اطلاعاتی که دنیا را تکان داد

آگهی

اسنودن اسنادی را در اختیار رسانه ها قرار داد که نشان می داد سازمان های امنیتی آمریکا به صورت قانونی این اختیار را دارند تا هرگونه مکالمه، مکاتبه و تبادل اطلاعات الکترونیکی را بررسی کنند و تحت نظر قرار دهند.

بر این اساس این سازمان ها از سالها پیش شرکت های بزرگ ارائه دهنده خدمات اینترنتی مانند گوگل، اپل، مایکروسافت، یاهو و سایرین را مجاب کرده اند تا اطلاعات کاربرانشان را در اختیار دولت قرار دهند. روزنامه ایندیپندنت حتی از پرداخت پول برای دریافت این اطلاعات خبر داده است.

بر اساس گزارش برخی مطبوعات، آمریکا و بریتانیا با نفوذ در فیبرهای نوری به بسیاری از اطلاعات در حال انتقال دست پیدا کرده اند.

اگرچه دولت آمریکا ادعا می کند که تنها برای اهداف امنیت ملی و مبارزه با تروریسم دست به این اقدام زده، اما بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که چنین عملکردی نه تنها حریم خصوصی افراد را نقض می کند، بلکه ممکن است با هدف جاسوسی تجاری و بازرگانی صورت گرفته باشد.

به هر روی، افشاگری اسنودن به رویای امنیت سایبری پایان داد.

آگهی

[](http://persian.euronews.com/tag/review-of-the-year-2013/<img src=>)

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

تلاش دوباره آمریکا برای استرداد جولیان آسانژ؛ سرنوشت «مدافع آزادی بیان» در هاله‌ای از ابهام

«جاسوسی آمریکا از رهبران اروپایی به کمک دانمارک»؛ فرانسه و آلمان توضیح خواستند

روسیه به ادوارد اسنودن اقامت دائم می‌دهد