«ساخت اروپا»؛ بازگشت شرکت های فرانسوی به کشور

«ساخت اروپا»؛ بازگشت شرکت های فرانسوی به کشور
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

در این برنامه «گزارشگر» با تمرکز بر شرکت های فرانسوی به این پرسش می پردازیم که آیا برای خروج از بحران اقتصادی، برچسب «ساخت اروپا» می تواند راه حل مناسبی باشد.

به بازدید یک کارخانه روسینگال، سازنده چوب های اسکی در دره شمونی در شرق فرانسه می رویم که در میان کارخانه های گروه روسیگنال نمونه است. با ادامه مشکلات چندین ساله، آنها در سال ۲۰۱۰ از تایوان جایی که چوب اسکی ها را تولید می کردند به فرانسه نقل مکان کردند، تصمیمی که هم به نگهداری بهتر سایت کارخانه و هم ایجاد شغل های جدید انجامیده است.

مدیر ارزیابی میدانی گروه رسیگنال می گوید: “به این چوب اسکی ها “French touch “ گفته می شود. فرصت بزرگی برای ما تا مهارت و امکان مانورمان با استفاده از این چوب اسکی ها افزایش پیدا کند. هنگامی که ما از چین به فرانسه برگشتیم در شهر کوچک سلانش درست کنار ما، متوجه کیفیت بسیار بالای محصولات اسکی شدیم. این واقعیت که ما به فرانسه بازگشته ایم ما را دوباره قوی کرده است.”

یکی از کارگران این کارخانه می گوید: “ما قادریم چوب اسکی های بیشتری تولید کنیم، این واقعا برای آینده کارخانه خوب است و باعث تشویق ماست.”

سیاست نزدیک تر شدن به بازارهایمان، روندی است که بطور فزاینده شرکت های اروپایی را جذب خود می کند. دامنه وسیعی از محصولات گروه روسیگنال هنوز در آسیا و اروپای شرقی تولید می شود اما نقل مکان به کشور موطن برای چوب اسکی سودآورتر است.

یکی از مدیران این شرکت می گوید: “ابتدا برای تولید محصول به آن سوی دنیا می روید و بعد مجبور می شوید به وطن برگردید چرا که حمل و نقل و انعطاف پذیری در تولید بسیار گران است و اصلا شرایط انعطاف پذیری وجود ندارد. بازار عمده فروشی در اروپاست. در اروپا ما کاملا نزدیک بازارهایمان هستیم. خیلی سریع محصولات ما به بازار می رسند و قدرت بیشتری برای اجرای طرح هایمان داریم که مزیت رقابتی بسیار مهمی است.”

در حالی که اروپا نزدیک به ۴ میلیون فرصت شغلی در صنعت را از دست داده، سطح تولید محصولش از سال ۲۰۰۸ بیش از ۱۰ درصد سقوط کرده است.

شرکت های اروپایی با شرمندگی در حال بازگشت به کشورهایشان هستند. شهر مور فرانسه، خانه عینک فرانسوی است. بعضی از شرکت های این شهر تا بازگشت گسترده این صنعت به وطن مقاومت کرده اند. شرکت آلبن پژه که در سال ۱۸۸۶ تاسیس شده یکی از آخرین آنهاست. در محل ساخت این عینک ها همه مراحل به طور کامل در داخل مونتاژ می شود که ارزش بالایی از نگاه توزیع کنندگان مارک های مد روز دارد که این محصولات را تحت لیسانس خریداری می کنند.

یکی از کارکنان این شرکت می گوید: “ببینید، این فرم عینک می درخشد. فکر می کنم ما اینجا یک کار با کیفیت انجام می دهیم. وقتی من مارک یک عینک را می بینم به خودم می گویم که اینها به اندازه عینک های ما خوب ساخته نشده اند.”

برچسب «ساخت اروپا» و توانایی تحویل سریع به مشتری مزیت های کلیدی در برابر غول های این صنعت است. این عینک ها کمی گران تر از آنهایی هستند که در آسیا مونتاژ می شوند اما بر اساس گفته مدیر عامل این گروه عینک سازی مشتری ها این عینک ها را می خرند.

او می گوید: “البته ما نمی توانیم با دستمزدها در چین رقابت کنیم اما طراحی و ساخت در فرانسه نقطه قوت ما است که به ما اجازه می دهد در بازار بمانیم. ما کیفیت کارمان را تضمین می کنیم. میزان عینک های برگشتی ما بسیار پایین است، کمتر از یک درصد، این کیفیت محصول ما را نشان می دهد.”

اگر شرکتی پروژه ای برای توسعه محصولاتش داشته باشد با کمبود نیروی کار ماهر روبروست. مدیر این شرکت می گوید: “ما با مسئله کمبود مهارت مواجه هستیم. امروزه کارخانه های کمی باقی مانده اند بخاطر همین، مشکل اصلی ما پیدا کردن افراد ماهر برای این صنعت است.”

برای هر فرم عینک نیاز به یکصد کار دستی متفاوت است. “پی یر” بیش از ۳۰ سال است که در اینجا کار می کند. یکی از کارهای او نقاشی کردن فرم های فلزی با دست است. او می گوید: “این کار پیچیده نیست اما نیاز به مهارت دارد که در مدرسه یاد نمی دهند. دیگر بندرت می توان یک نقاش در این شهر پیدا کرد. مراقبت از این مهارت برای آینده و خصوصا برای محصول با کیفیت بسیار مهم است. در غیر این صورت کاری در این رشته در آینده وجود نخواهند داشت.”

تمرکز بر روی کیفیت در بازار مشخصه شرکت هایی است در اروپا، که مهاجرت به خارج را انتخاب نکرده اند. یک مدل جدید اقتصادی، این کارگاه لباس زیر زنانه است. یک شرکت تعاونی که در آستانه ورشکستی شرکت فرانسوی لوجبی در سال ۲۰۱۱ متولد شد با این حال هنوز بسیاری از کارگردان شرکت قبلی بیکار هستند.

تحت مدیریت موریل پورنین و چند کارمند قدیمی گروه لوجبی Lejaby، درخواست مشارکت برای یک سرمایه گذاری خصوصی روی شبکه های اجتماعی به این کارگاه اجازه داد که از یک سال پیش شکل بگیرد و ۳۰ شغل ایجاد کند. کریستین، کارگر اخراج شده شرکت لوجبی بعد از ۳۸ سال کار در آن شرکت، شروع جدیدی در این شرکت داشته است. او می گوید: “در سن من این یک کار فوق العاده است. یک آغاز دوباره. امیدوارم شرکت های دیگری هم باشند که بخواهند در فرانسه کارشان را از سر بگیرند تا این مهارت ها حفظ شوند. با این همه بیکاری، این کارها می تواند به مردم شغل بدهد.” مدیر این کارگاه می گوید: “در واقع بازگشت شرکت ها به کشور با شرکت های بزرگی که از خارج باز می گردند مرتبط شده اما ما به حفظ شرکت های کوچک توجه نمی کنیم. ما سی هزار تکه لباس فاخر تولید نمی کنیم بلکه ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ تا تولید می کنیم. همانطور که امروز می توانید بینید کارگاهی همانند این کارگاه یکی از نتایج تحقیقات ما بوده است.”

همه کارکنان در اینجا از آموزش بهره می برند. در این کارگاه کوچک تطبیق دادن خود با شرایط کار ضروری است. کلارنس بعنوان یک خیاط برای آموزش ماشین های دوخت مکانیکی داوطلب شده است. او به آینده کسب و کار این کارگاه امیدوار است.

او می گوید: “ما همه به این شرکت علاقمندیم. وقتی که در این ماجراجویی وارد شدیم می دانستیم که بسیار سخت خواهند بود اما گفتیم باید انجامش بدهیم. سخت خواهد بود اما قابل دسترسی است.”

این کارگاه در حال حاضر مارک لوجبی و مارک های متفاوت دیگری از کالاهای لوکس را تولید می کند. آنها باید سرمایه گذاری های جدید برای ادامه ماجراجویی شان پیدا کنند و پروزه های جدیدی را اجرا کنند. این شرکت می خواهد روزی نام تجاری خودش را داشته باشد.

مدیر این شرکت می افزاید: “ما روی اینترنت و شبکه های اجتماعی یک نظرسنجی خواهیم داشت که از کاربران بپرسیم که چه محصولی در ارتباط با لباس زیر زنانه را در بازار پیدا نمی کنند و تمایل به خریدش دارند؟”

این رویا مترادف است با آینده ای برای این جوانان. رویایی همراه با تصمیم، رویارویی با چالش های اقتصادی جدید، رویایی که هنوز شکننده است.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

کارگران نامرئی در مزارع اروپا؛ حقوق کم، استثمار و در معرض خطر سلامت

زغال‌سنگ، طلای سیاه یا بلای جان لهستان؟

مسیر بالکان غربی، دروازه جدید مرگ برای پناهجوها