انتخابات اروپا رویدادی بسیار مهم است. چه کسی رئیس آینده کمیسیون اروپا خواهد بود؟ تا چه اندازه بخت با مهم ترین نامزد سوسیالیست های اروپاست؟
پاسخ به این سوال در برنامه انتخابات اروپا
برای پاسخ به این سوال به مرکز پاریس می رویم. چه کسی این چهره سیاسی را می شناسد؟
پاسخ ها متفاوت است: «رئیس یک پاشگاه ورزشی؟ نه! رئیس جمهوری ارمنستان! یونانی است! آمریکایی است! کشیش! بانکدار!» اینجا در پاریس تقریبا کسی مارتین شولتز را نمی شناسد. سری به غرب آلمان می زنیم. اینجا او را بهتر می شناسند: «او در اتحادیه اروپا و یک سوسیال دموکرات است… او یک سوسیال دموکرات است. بله او مارتین شولتز است که در بروکسل کار می کند.»
نام این مرد مارتین شولتز است. رئیس پارلمان اروپا و برای رسیدن به پست ریاست کمیسیون اروپا رقابت می کند. مطرح ترین نامزد سوسیالیست ها اروپا. نگاهی به پیشینه و سوابق او می اندازیم.
مارتین در خانواده ای معمول و متوسط پرورش و رشد می کند. در ۱۹ سالگی به حزب سوسیال دموکرات می پیوندد. چند سال بعد در آلمان یکی از جوان ترین شهرداران می شود.
در ۱۹۹۴ وارد پارلمان اروپا می شود و ۱۰ سال بعد در راس گروه سوسیالیست قرار می گیرد.
نزاع لفظی او با برلوسکونی در صدر اخبار می نشیند. مارتین شولتز از اروپا در برابر جناح راست پوپولیست ایتالیا، مجارستان، فرانسه و سایر کشور ها دفاع می کند.
او که در میان گروه های سیاسی به عنوان چهره ای درستکار شناخته می شود، در سال ۲۰۱۲ به ریاست پارلمان اروپا برگزیده می شود.
با ماراتین در پاریس قرار ملاقاتی داریم. در قلب اروپا. مارتین به خانواده ای فرانسوی دعوت شده که در جنبش مقاومت علیه آلمان نازی شرکت داشتند. مارتین حامل این پیام است: اروپا یعنی صلح و آرامش.
یورونیوز: آقای شولتز، در خیابان سن مارتین هستیم. سن مارتین مترادف با کسی است که کت خود را در اختیار فقیری که در سرما می لرزد قرار می دهد. سن مارتین، نمادی است در انجیل برای آنهایی که می خواهند داشته هایشان را با دیگران به اشتراک گذارند. آیا شما این کاره اید؟ با چه کسی به اشتراک می گذارید؟
مارتین شولتر:«بله. ثروت در قاره اروپا عادلانه تقسیم نشده است. در آتن، مردمی را می بینیم که برای بقاء زباله ها را زیر و رو می کنند. حال آنکه میلیاردرهای یونانی در لندن و برلین گران ترین املاک و مستغلات را خرید و فروش می کنند. از همین رو در اروپا ما به نظام مالیاتی عادلانه ای نیاز داریم. این یکی از مهم ترین اهداف ماست.»
یکی از روزهایی که مارتین خوش خلق است و به تصویربردار گیر نمی دهد آنطور که گاهی پیش می آید. در خیابان های پاریس، او به خوبی به سه زبان حرف می زند. طی تنها چند ثانیه به راحتی ارتباط برقرار و تعامل می کند.
مارتین شول تر: «دنبال کسانی هستم که به من رای می دهند. فکر می کنم اروپا به برابری بیشتری نیاز دارد. برابری بیشتر در فرصت ها بویژه برای جوانان. در دوره ای زندگی می کنیم که بخت و اقبال یک نسل تماما در چنبره بحران اقتصادی گیر کرده که توسط دیگران ایجاد شده است. توسط سوادگرانی که میلیارد ها به جیب می زنند بدون اینکه مالیاتی بپردازند. در حالیکه این سوداگران میلیارد ها وام می دهند، این مالیات دهندگان هستند که باید بهای آن را بپردازند. و من می خواهم این را تغییر دهم. فکر کنید. و اگر در ۲۵ مه فرصت داشتید بروید رای دهید اما به باروسو رای ندهید.»
یورونیوز از نزدیک نگاهی به پشت صحنه مبارزات انتخاباتی سوسیالیست ها می اندازد. مارتین برای بهبود عدالت اجتماعی و رام کردن ببرهای مالی جهانی و نیز رفع بحران بیکاری بویژه در میان جوانان از تکنیک های رسانه ها نظیر نویی تر به خوبی استفاده می کند و اما چطور می تواند به وعده هایش عمل کند؟
مارتین شولتر: «قبل از هرچیز، من سعی خواهم کرد اعتبارات را به سوی شرکت های کوچک و متوسط سوق دهم. این امر توسط بانک سرمایه گذاری و وجوه اروپایی صورت خواهد گرفت. در صورتی که این شرکت ها جوانان را استخدام کنند، در دریافت اعتبارات امتیاز خواهند داشت.»
اینجا وورسلن، در نزدیکی مرز هلند و بلژیک، زادگاه مارتین شولتز است.
با دوستان دوره کودکی مارتین دیدار می کنیم.
فرانتس ژوزف، آرنو و کورنل، در اوایل دهه ۷۰ آن ها خانه یکی بودند. موسیقی گروه های راک دیپ پرپل و یوریا هیپ گوش می دادند و رویایشان این بود که روزی بازیکن حرفه ای فوتبال شوند. هفته ای سه چهار بار با هم تمرین می کردند. مارتین اغلب گوشه گیر مدرسه گریز بود و از ریاضیات و علوم تجربی متنفر. علاقه اش تنها به تاریخ، فوتبال و فرانسه بود. از همین رو به باشگاه محلی فوتبال پیوست. به باور دوستانش مارتین بهترین بازیکن نبود اما یکی از سختکوش ترین ها بود.
دوستانش نظرات مثبتی درباره او دارند: «وقتی مارتین مسئول گذشتن از سد بازیکن حریف بود. تمام تلاشش را می کرد و از سد او عبور می کرد… من دروازه بان بودم. اما هرگز نگران نبودم. می دانستم وقتی مارتین بازی می کند تا آخرین نفس دفاع می کند… از نظر استقامت، شجاعت، قدرت نفوذ و پشتکار، اعتماد و اعتقاد سرآمد همه اعضای تیم بود. وقتی قرار بود در برابر تیم های مطرح بازی کنیم، شجاعت مارتین همیشه الهامبخش ما بود… مدرسه در درجه دوم اهمیت بود. فوتبال اول از همه چیز بود. همیشه در زمین بازی بودیم. و وقتی در ها را می بستند از روی نرده ها می رفتیم تا بازی کنیم… اغلب پیش می آمد که می بایست بر محدودیت ها چیره شویم و در این مواقع، مارتین در راس گروه و پیشتاز بود… ما انتخاب دیگری نداشتیم. تنها یک چیز بود: فوتبال. همین و خب این ورزش فقرا بود. تنها با یک جفت کتونی و توپ می شد رفت وسط زمین.
در جریان مبارزات انتخاباتی در پاریس، مردم تحت تاثیر کاریزمای مارتین قرار گرفته اند. او که برای فضای دانشگاهی ساخته نشده روزهایی را به یاد می آورد که به او کار در کتابخانه پیشنهاد شده بود. یک روز خوش، و بلافاصله یاد وضعیت فعلی جوانان بیکار می افتد که نیازمند امید و کمک هستند.
یورونیوز: آقای شولتز چرا برای یک اروپای قوی و متحد مبارزه می کنید؟
مارتین شولتر: «من فرزند خانواده ای هستم که در وحشت و هراس از مرز ها زندگی می کرد و حریم خصوصی را به شدت حفظ می کرد. بخشی از خانواده ام در سه ارتش مختلف خدمت می کردند. همکاری های فراملی و نزدیک امروزی در بین مردم یک موهبت است. موهبتی برای اروپایی ها و شخصا فکر می کنم موهبتی برای من است.»
اما چشم انداز ملی و داخلی هنوز هم وجود دارد، حتی در بین سوسیالیست ها، همانطور که آرستید لورنز، استاد علوم سیاسی دانشگاه لایپزیک خاطرنشان می کند:
آرستید لورنز: «سوسیالیست ها با برنامه انتخاباتی اروپایی مشترک موافقند. ده نکته مطرح غیر قابل بحث نیستند اما خیلی مبهم اند، بیش از اندازه. بطور کلی، این مشکل احزاب اروپایی است که در ائتلاف با احزاب داخلی اند و اهداف سیاسیشان را از منظر و چشم انداز داخلی تعریف می کنند.»
لایپزیک یکی از دانشگاه های قدیمی اروپاست. ارزشه اروپایی باید حفظ شوند. مارتین بر دفاع از آن ها تاکید می کند. حق اعتصاب، حق حداقل دستمزد، استانداردهای اجتماعی و زیست محیطی، همه و همه در آسیا و دیگر نقاط جهان باید لحاظ شود.
یورونیوز: آقای شولتز، یک سوال شخصی، در جوانی، شما فوتبال بازی می کردید. آیا می توان از آن چیزی برای زندگی و سیاست آموخت؟
مارتین شولتر: «مسلما، در پایان فوتبال، تیم پیروز می شود و نه یک فرد. و این بدان معناست که ما نیاز داریم به یکدیگر بپیوندیم و همبستگی خود را با دیگری نشان دهیم. اگر یک بازیکن مشل داشته باشد، سایر اعضای تیم باید برای او قدم بردارند. همه اعضا برابرند. دروازه بان و سایر بازیکنان، هریک باهم برابرند.»