آگهیگزارش تفصیلی
اعضای سازمان پیمان آتلانتیک شمالی، ناتو، طی یک نشست دو روزه، در ولز بریتانیا گردهم می آیند. در این نشست که روزهای چهارم و پنجم سپتامبر و با حضور بیش از ۶۰ رییس کشور و ۴۰۰۰ هیئت برگزار می شود، مسائلی از جمله تنش در اوکراین و بحران عراق در دستور کار شرکت کنندگان قرار دارد.
توقف درگیری های نظامی در شرق اوکراین و پایان دادن به تنش میان این کشور و روسیه، یکی از مسائلی است که اعضای ناتو در تلاشند برای آن راه حلی بیابند. ریاست هیئت اعزامی از سوی اوکراین به این نشست را پترو پوروشنکو، ریس جمهوری اوکراین بعهده خواهد داشت.
این نشست در حالی برگزار می شود که اخباری مبتنی بر توافق میان روسای جمهوری اوکراین و روسیه برای آتش بس منتشر شده بود که ساعاتی بعد، از سوی سخنگوی دولت روسیه تکذیب شد.
در این نشست، اعضای ناتو باید در مورد تجهیز تسلیحاتی اوکراین در مقابل نیروهای جدایی طلب که به گفتۀ مقامات اوکراین، از سوی روسیه حمایت نظامی می شود، تصمیم بگیرند. اعضای این سازمان به دلیل مخالفت برخی از کشورها از جمله آلمان، هنوز در مورد این موضوع اتفاق نظر ندارند.
رهبران کشورهای عضو این سازمان همچنین قرار است بر سر موضوع تشکیل یک خط دفاعی در شرق اروپا به منظور مقابله با بیش از ۴ هزار سرباز روسی که در مرزهای غربی این کشور مستقر شده اند، گفتگو کنند.
تهدید رو به گسترش گروه موسوم به “دولت اسلامی” در عراق و روسیه نیز در دستور کار نشست ناتو در ولز قرار دارد. اعزام نیروی نظامی به این منطقه و یا ارسال سلاح به کردستان عراق برای تجهیز نیروهای پیشمرگه که با گروه اسلامگرای داعش می جنگند، از موضوعاتی است که قرار است بر سر آن گفتگو شود.
آمریکا که در حال حاضر مواضع این گروه اسلامی در عراق را بمباران می کند، از اعضای این سازمان خواسته است یک راهبرد مبتنی بر ائتلاف بین المللی برای مبارزه با داعش اتخاذ کنند.
افغانستان نیز هیئتی را بریاست حامد کرزی، رییس جمهوری این کشور به این نشست اعزام می کند. در این نشست در مورد حضور نظامیان ناتو پس از سال ۲۰۱۴ میلادی در افغانستان مذاکره و برنامه ریزی انجام خواهد شد.
با این حال، مسالۀ ریاست جمهوری در افغانستان و جدال میان دکتر عبدالله عبدالله و اشرف غنی احمدزی، و همچنین عدم تشکیل دولت وحدت ملی آنهم چند روز مانده به پایان دورۀ ریاست جمهوری حامد کرزی، موضوع نگرانی اعضای ناتو از بروز یک تنش سیاسی دیگر در افغانستان است.
این آخرین نشست ناتو به رهبری آندرس فوگ راسموسن است که از سال ۲۰۰۹ دبیر کل این سازمان است. قرار است ینس استولتنبرگ، نخست وزیر سابق نروژ بعنوان دبیر کل جدید ناتو، از اول ماه اکتبر، ریاست این سازمان را بعهده بگیرد.
گفتگو با الکساندر گروشکو سفیر روسیه در “ناتو”
در مقدمه برگزاری کنفرانس “ناتو در ایا لت “ویلز” بریتانیا، همکار یورونیوز، آندریی بکتف با سفیر روسیه در ناتو به گفتگو نشسته است.
یورونیوز: آقای گروشکو، درباره کنفرانس سران ناتو صحبت کنیم که روسیه را در دستور مذاکرات دارد. نظرتان در مورد اینکه روسیه به این کنفرانس دعوت نشده چیست؟
الکساندر گروشکو: قرار بود این کنفرانسی مشترک باشد، اما وقتی در ماه آوریل کشورهای عضو ناتو بطور یکجانبه از پروژه های مشترک با روسیه کنار کشیدند، شرکت روسیه در کنفرانس اهمیت خود را از دست داد. بگذارید مشکلاتشان را با خودشان حل کنند.
یورونیوز: روسیه با طرحهای ناتو برای گسترش حضورش در اروپای شرقی که احتمالا در کنفرانس “ویلز” اعلام خواهد شد، چه برخوردی دارد؟
الکساندر گروشکو: بسیار منفی. ما نظراتمان را پنهان نمی کنیم. ما بارها در مورد افزایش فعالیتهای ناتو در مرزهای روسیه، در زمین، هوا و دریا، اظهار نگرانی کرده ایم. این به چند دلیل موجب نگرانی است، اما مهمتر اینکه هیچ دلیلی برای افزایش عملیات ناتو وجود ندارد.
یورونیوز: اما کشورهای اروپای شرقی بخاطر رفتار روسیه در اوکراین که آنرا تهاجم تلقی می کنند، از بابت امنیت خود نگرانند. می گویند توجیهی برای آن وجود ندارد.
آگهیالکساندر گروشکو:این نگرانیها بی پایه است. بارها ثابت کرده ایم که این به اصطلاح واقعیتها که ناتو و کشورهای اروپایی به آن اشاره می کنند، بکلی ساختگی است. ما در جریان استقرار افراد یا تجهیزات نظامی که عامل ایجاد بی ثباتی باشد نیستیم. به اعتقاد من، این برخورد ناشی از توهمات و نه نگرانی های امنیتی است. این توهمات را نمی توان با استقرار تانک و نیروهای نظامی درمان کرد. به همین دلیل، بسیاری از کشورها باید مشکلاتشان را در میان جوامع خود جستجو کنند.
یورونیوز: برخی از شرکت کنندگان در کنفرانس “ویلز” گفته اند که روسیه کرارا از محدوده توافقهای اولیه تجاوز کرده است، و به همین خاطر، آنها هم دلیلی برای درنظر گرفتن آن نمی بینند. آیا این مقررات برای شما مهم است؟
الکساندر گروشکو: در این شرایط، ناتو راهی در پیش گرفته که می تواند امنیت منطقه و جهان را به خطر اندازد. از یکسو، ناتو علیه روسیه دست به مانورهای نظامی می زند، و از سوی دیگر، ناتو توانایی خود را برای همکاری با روسیه در ارتباط با مسائلی که بدون مشارکت بین المللی و روسیه قادر به حل آن نیست، تضعیف می کند.