اریک کانتونا: حمله به شارلی ابدو را نباید دستآویزی برای حمله به مسلمانان کرد

اریک کانتونا: حمله به شارلی ابدو را نباید دستآویزی برای حمله به مسلمانان کرد
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

اریک کانتونا، اسطوره فوتبال که طرفداران منچستر یونایتد او را به همین نام صدا می کنند، در عین حال بازیگر و فیلمساز نیز هست. او در لیون یعنی جایی که

آگهی

اریک کانتونا، اسطوره فوتبال که طرفداران منچستر یونایتد او را به همین نام صدا می کنند، در عین حال بازیگر و فیلمساز نیز هست. او در لیون یعنی جایی که فیلم مستند خود به نام «فوتبال و مهاجرت- یکصد سال تاریخ مشترک» را عرضه کرد، با ما در مورد رویای خودش از فوتبال و خطر رشد افراط گرایی و نژاد پرستی پس از حمله به مجله شارلی ابدو سخن گفت.

یورونیوز: با توجه به رخدادهای روزهای اخیر، نمی توانم این سئول را از شما درباره حمله به شارلی ابدو نپرسم: قبل از همه، احساس شما در این لحظه چیست؟

اریک کانتونا: “احساسی به شدت تاسف بار، اما متاسفانه اولین باری نیست که آزادی بیان مورد حمله قرار گرفته است. در اکتبر ۱۹۸۸، تآتر سن میشل در جریان یک حمله به آتش کشیده شد. در این تآتر مردمی بودند که فیلم «آخرین وسوسه مسیح» ساخته مارتین اسکورسیزی را تماشا می کردند. حمله را یک گروه کاتولیک در پاریس انجام دادند. ۴۰ نفر مجروح شدند که جراحت ۴نفر از آنها جدی بود. قصد این حمله جنایتکارانه در آتش سوزاندن ۵۰ نفر از مردم بود.

یورونیوز: در همین رابطه. آیا این بدان معناست که تقریبا ۳۰ سال از آن ماجرا گذشته، اما چیزی تغییر نکرده است؟

اریک کانتونا: “می خواهم بگویم آنچه که امروز اتفاق افتاده، یعنی حمله علیه شارلی ابدو را نباید برای حمله علیه اسلام به کار گیریم . بلکه تعصب و خرافه پرستی در هر جایی هست، اما این اقلیتی از مردم را دربر می گیرد. بقیه به طور معمول کاتولیک، بودایی، و مسلمان هستند. فکر می کنم مهم است که گاهی به منابع اشاره کنیم. اکر ما فقط بر واقعیات تمرکز کنیم و خود را به آنها محدود سازیم، مانند این است که گویی در گذشته چیزی وجود نداشته است. مهم است به خاطر بیاوریم که همه این ها قبلا وجود داشته و همه قبلا اتفاق افتاده، اما توسط گروه های تروریستی که اسلام گرا نبوده اند.”

یورونیوز: آیا نگران نیستید که امروز و در وضعیت کنونی، این واقعیات تاریخی بتواند ترس و تنش و نژاد پرستی بیشتری ایجاد کند؟

اریک کانتونا: “خطر زمانی می توانست باشد که همه مسلمانان مانند آنها باشند. اما من اعتقاد دارم که ۹۰ درصد مسلمانان، امروز از آنچه اتفاق افتاده ناراحت و شرمسارند. این مهم است که آن را شامل مسلمانی که میانه رو و شهروندی مانند من و شماست نکنیم. به چه معنا؟ آیا به این معنا که اسلام یک دین افراط گرا است؟ نه، این می تواند یک تحریک و فتنه انگیزی پنهان و بسیار خطرناک باشد. ما نباید به هرکسی چنین رنگی بزنیم.”

یورونیوز: رشد جنبش های افراط گرایانه، نژاد پرستانه و راست افراطی در اروپا، شما را به هراس نمی اندازد؟

اریک کانتونا: “به نظر من همه این ها به بحران اقتصادی مربوط است. به نظر من اگر بحران سال ۱۹۲۹ نبود، هیتلر هیچگاه به قدرت نمی رسید. متاسفانه در دوره بحران مردم دچار ناامیدی می شوند و نمی دانند به چه چیزی چنگ بزنند و همه این ها موجب رشد افراط گرایی می شود. آنچه خطرناک است، این است که از یاس مردم برای اشاعه ایده های دیوانه وار بهره برداری شود. آنها که چنین می کنند در حقیقت با اهداف سیاسی و قدرت طلبانه به نفرت پراکنی دست می زنند. فکر می کنم چنین افرادی تیره روز و در عین حال قابل سرزنش اند.”

یورونیوز: کمی درباره مهاجرت صحبت کنیم. شما این مسئله را به عنوان نام فیلم خود یعنی «فوتبال و مهاجرت: صد سال تاریخ مشترک» انتخاب کرده اید. آیا فوتبال هنوز می تواند به مهاجرت و ادغام اجتماعی کمک کند.؟ منظور من البته رجوع به مسئله فرانسه نیست.

اریک کانتونا: “بله، فکر می کنم ورزش به طور عام و فوتبال به طور خاص می تواند کمک کند. زیرا در ورزش، اگر شما بهتر از دیگری باشید بازی خواهید کرد و این چیزی است که در ورزش زیباست. چیزی که قابل تاسف است، همانگونه که تیگانا در پایان مستند من می گوید، این است که به محض اینکه از زمین فوتبال خارج می شوید و به جمع مربیان می پیوندید، وضعیت درست مانند بقیه جامعه می شود: یعنی اگر رنگ پوست شما منطبق با محیط نباشد، ممکن نیست که شما موقعیت سزاوار خود را بیابید. اگر قبل از این به نمونه های موفق و برجسته ای مثلا به عنوان یک بازرگان یا حقوقدان تبدیل می شدید، اما امروز چنین نمونه هایی وجود ندارند، زیرا فکر می کنم که جامعه ما غیر عادلانه است.”

یورونیوز: شما به چگونگی منزوی شدن اشاره کردید و اینکه: «زمانی منزوی می شوید که ثابت می کنید یک جوانمردید» که نشانگر جنبه هایی از نژادگرایی است که هرچه بیشتردر استادیوم ها تکرار و رنج آور می شود. به نظر شما آیا اقداماتی که فدراسیون فوتبال اروپا و فدراسیون بین المللی فوتبال در این زمینه انجام می دهند کافی است؟ کلام خود شما را به کار می برم: آیا آنها جوانمردانه رفتار می کنند؟

اریک کانتونا: “آنها آنچه که می توانند را انجام می دهند. یک استراتژی دارند که به پیش می برند و این خوب است. اما مسئله بر سر حمایت کنندگانی است که حامیان واقعی و دوستداران واقعی فوتبال نیستند. واقعیت این است که از زمانی که فوتبال دچار واسطه گری شده، پیام دیگری از آن شنیده می شود. این همیشه وجود داشته و باید برای آن مبارزه کرد. اکنون نیز مبارزه صورت می گیرد اما شاید کافی نباشد و من نتوانم به شما بگویم که چگونه مبارزه ای باید باشد. اگر مایل باشید می توانیم با هم در مورد آن فکر کنیم.”

یورونیوز: با وجود این، آیا فوتبال کنونی را دوست دارید؟ آیا هنوز از آن لذت می برید؟ آیا در آن ارزش های دبستان زندگی که می آموزد چگونه بازی کنیم، چگونه ببریم و چگونه ببازیم را می بینید؟

اریک کانتونا: “بازیکنان بزرگ همواره بازیکنانی بزرگ بوده اند. بازیکنان بزرگ همواره دوستدار فوتبال بوده اند، صرف نظر از اینکه چقدر پول به دست می آورند. وقتی شما بازی مسی را می بینید، بازی رونالدو را می بینید، کسانی هستند که طرفداران زیادی در زمین دارند. هنوز چیزهای خوبی در فوتبال می بینیم. اما اگر تاجران قدرتمند در راس چلسی باشند، و یا برلوسکونی که «آ.ث. میلان» را به سیاست کشانید، همه این ها نشانه کثرت واسطه گری در فوتبال است. در این صورت رسانه ها اولین مسئولیت را برعهده دارند و آنها که بازیکنان را به پول سازی متهم می کنند.”

یورونیوز: “در سال ۲۰۱۰، در اوج بحران اقتصادی، شما آنرا خروج عمومی و همزمان پول نقد نامیدید که بانک ها را هدف قرار می دهد. آیا امروز تاثیر بحران اقتصادی همچنان پابرجاست و پاسخ شما نیز هنوز همان است؟ شما آنزمان آنرا: یک انقلاب خاموش، بدون خونریزی و بدون سلاح نامیدید.

اریک کانتونا: “زمانی که میلیون ها شهروند فرانسوی علیه اصلاح قانون بازنشستگی دست به تظاهرات می زدند، من گفتم که اگر واقعا می خواهیم به آن احترام بگذاریم، باید اساس سیستم بانکی را دگرگون کنیم و دیگر ادامه ندهیم. اما این می توانست یک سلاح بازدارنده باشد. امروز امید من این است که یک همبستگی در حال جان گرفتن است و اگر چنین نیست، این همبستگی باید شکل بگیرد.”

یورونیوز: و پرسش پایانی، اسطوره کانتونا بر اساس خلق و خوی شما و طغیان خشم شما شکل گرفت. درست چند روز دیگر یعنی ۲۵ ژانویه، ۲۰ سال از زمانی که شما در جریان مسابقه با تیم کریستال پالاس به یک طرفدار خود لگد زدید، می گذرد. آیا پشیمان نیستید؟ آیا هنوز از کار خود دفاع می کنید؟

آگهی

اریک کانتونا: “می خواهید چه بگویم؟ زندگی من چنین است. زندگی من از چیزهای با ارزش و چیزهایی که فاقد ارزشند ساخته شده است. خوب و بد. چه چیزی خوبست و چه چیزی بد؟ شما فقط باید مسیری را ادامه دهید. زندگی من نیز چنین است. جایی که اکنون در آن هستم، نتیجه مسیری است که در پیش گرفته ام. اگر در تمام زندگی ام آن راه را نرفته بودم، اکنون در اینجا نبودم. و خیلی خوشحالم که امروز اینجا و در برابر شما هستم!”

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

اریک کانتونا: یک تیم آفریقایی به زودی جام جهانی را می‌برد

شکایت از ۳ مقام امنیتی جمهوری اسلامی در فرانسه به اتهام «تهدید به مرگ» ثبت شد

تحقیقات پرونده «آدم‌ربایی»؛ پلیس قضایی فرانسه منزل مسکونی رئیس باشگاه پاری‌سن‌ ژرمن را بازرسی کرد