تحرکات جنبش ضد اسلامی «پگیدا» در آلمان، رشد اسلام هراسی و تدابیر دولت آلمان برای حفاظت از شهروندان مسلمان این کشور و در عین حال سیاستهای برلین برای
آگهیتحرکات جنبش ضد اسلامی «پگیدا» در آلمان، رشد اسلام هراسی و تدابیر دولت آلمان برای حفاظت از شهروندان مسلمان این کشور و در عین حال سیاستهای برلین برای ضمانت آزادی های اساسی و در راس آن آزادی بیان و عقیده، ما را بر آن داشت تا با مسئول ترک تبار امور مهاجران و پناهندگان دولت فدرال آلمان گفتگو کنیم. گیزم آدال، خبرنگار بخشی ترکی یورونیوز گفتگوی زیر را با “آیدان اُز اِ اوز” انجام داده است.
یورونیوز: با سپاس از شما آیدان اُزاُ اوز، عضو کابینه دولت آلمان، و کمیسر امورمهاجرت و پناهندگان. آیا افزایش طرفداران پگیدا و تظاهراتهای این جنبش ضد اسلامی باعث نگرانی شما شده است؟
آیدان اُزاُ اوز: «البته شاهد کاهش تعداد آنها طی تجمع هفته گذشته بودیم. این هفته هم کمتر شده بودند.»
یورونیوز: آیا این مسئله به استعفای لوتز باچمان مربوط نمی شود؟
آیدان اُزاُ اوز: «نمی دانیم که کاهش تعداد آنها به استعفای رهبر جنبش مربوط می شود یا خیر؛ اما تعداد مخالفان جنبش در خیابانها افزایش پیدا کرده است. شاید تحت تاثیر این تعداد مخالف بود که بیرون نیامدند، مطمئن نیستیم ولی به هر حال از تعدادشان کم شده بود که نکته مثبتی است. در شهرهای بسیاری، ضد این گروه تظاهرات برپا می شود و مردم در اغلب این تجمعات شعار می دهند که خواهان تکثرگرایی هستند و به زندگی در کنار همسایه های مهاجر خود علاقمندند. مردم می گویند نمی خواهند شاهد از بین رفتن جامعه شان باشند بلکه مایلند در صلح و آرامش در کنار هم زندگی کنند. اینها پیامهای خوشحال کننده ای هستند.»
یورونیوز: به چه دلیلی فکر می کنید جنبش ضد اسلامی پگیدا در آلمان مورد توجه عوام قرار گرفته؟ آیا تنها نگرانی این جنبش اسلام است یا اینکه مشکلات اقتصادی هم مهمند؟
آیدان اُزاُ اوز: «مسائل متعددی نقش داشته اند و شاید این بزرگترین مشکل باشد. از یکطرف نحوه بسیج این گروه بگونه ای است که حتی می توان آنرا یک تشکل «نازی» دانست یعنی اعضایش تمایلات راست رادیکال دارند. افراد زیادی هم بدلیل آنچه ترس از وقایع اخیر فرانسه می خوانند، به این گروه تمایل پیدا می کنند. می گویند یک زن محجبه موجب وحشت من می شود یا اینکه چنین افرادی را دوست ندارم. همه اینها جزء حقایق جاری جامعه هستند. از سوی دیگر در همایش های مربوط به این گروه افرادی را می بینیم که عدم رضایت از درآمدشان یا بیکاربودن یا ناچیز بودن حقوق بیکاری را دلیل حضور خود اعلام می کنند. شاید باید مورد سومی را هم اضافه کنیم اینکه شرق آلمان هنوز آنطورکه باید و شاید با غرب آلمان یکی نشده است. نمی توان این موضوع را به همه تعمیم داد برای اینکه افرادی هم در اینجا هستند که مخالف آنها باشند. قطعا همه ساکنان شرق دچار بیگانه هراسی نیستند و نباید در این مورد سوء برداشت بوجود بیاید. با این حال تعداد افرادی که به دمکراسی بعنوان راه بهبود اعتقادی ندارند در آلمان در حال افزایش است. در شهر درسدن حدود بیست هزار نفر طرفدار پگیدا هستند و از این حیث که در شهرهای دیگر آلمان نتوانسته اند، این میزان طرفدار پیدا کنند، خود مایه خرسندی است. از همه جای آلمان که در درسدن جمع شدند تعدادشان در نهایت از بیست، بیست و پنج هزار نفر تجاوز نکرد. این درحالیست که اصلا در درسدن مسلمانی زندگی نمی کند.»
یورونیوز: بیش از چهار میلیون مسلمان در کشور شما زندگی می کنند. بسیاری از آنها در دهه شصت میلادی بعنوان کارگر به آلمان مهاجرت کرده اند و هم اکنون مشغول کارند و واقعا به جامعه خدمت کرده اند. با توجه به این مسئله دولت آلمان چه تدابیری در برابر چنین جنبش های ضد اسلامی و در راس آنها پگیدا انجام داده است؟
آیدان اُزاُ اوز: «بعنوان دولت آلمان ما قطعا همه این موارد را پیگیری می کنیم. مهمترین چیزی که ما بدنبالش هستیم و مد نظر جامعه هم هست این است که هر کسی بتواند عقایدش را در خیابان بیان کند. البته که روش افراطگرایان در این باره متفاوت است ولی هر کسی حق دارد بگوید: «بله، آنها مایه ترس من هستند» یا حتی آزاد است بگوید :«من مسلمانها را دوست ندارم»، ولی این به این معنی نیست که من بتوانم مایه ترس مسلمانها شوم، یا به آنها آزار برسانم یا کاری کنم که آنها فرار را بر قرار ترجیح دهند. ما بدقت این موارد را تحت نظر داریم و در این راستا باید بین جامعه واقعی و افرادی که دچار هراس هستند با نهادهای راست افراطی و عوامگرا تفاوت قائل شویم و رسیدن به این هدف میسر نمی شود مگر با گفتگو و در کنار هم بودن.»
یورونیوز: افزایش تعداد سلفی ها برای اروپا یک تهدید جدیست. طبق آمار رسمی حدود هفت هزار سلفی در آلمان زندگی می کنند بویژه جوانانی که از طریق شبکه های اجتماعی اینترنتی شستشوی مغزی شده اند. وزارت متبوع شما در دولت آلمان چه تدابیری در مورد این مسئله اتخاذ کرده است؟
آیدان اُزاُ اوز: «یعنی مردم واقعا به آنها مراجعه می کنند.»
یورونیوز: جوانان مستقیما به سازمانهای آنها مراجعه می کنند و رو در رو با آنها ملاقات می کنند.
آیدان اُزاُ اوز: «یا شاید هم آنها بدنبال جوانان می روند. بدترین چیز این است که آنها به جوانان وعده زندگی بهتری را می دهند. آنها می آیند و می گویند: «اگر نمی توانید در این جامعه ادغام شوید…» که اغلب در آلمان شاهدش هستیم، بما بپیوندید. اما در کشورهای دیگر بر خلاف آلمان می شنویم که حتی اهل قلم و کتاب هم با این گروهها رابطه دارند. افراطگرایان عمدتا بر روی قشر جوان و آنهایی که در درس و مدرسه مشکل دارند تمرکز می کنند، آنهایی که نتوانسته اند جایی در خور در جامعه برای خود دست و پا کنند. این دو معنی دارد. اول اینکه باید سیاستهای همگرایی در جامعه را تقویت کنیم، به موفقیت در تحصیل بیشتر بها دهیم و در هدایت جوانان جدی تر باشیم… که این کارها را انجام می دهیم. در سالهای اخیر در این زمینه شاهد موفقیت چشمگیری بوده ایم. با اینحال آنها فکر می کنند که چون می خواهند به یک سازمان بزرگ و قوی بپیوندند همه باید به حرف آنها گوش کنند. بعنوان نمونه ما در حال حاضر داریم خواسته های بعضی از آنها را که برگشته اند، بررسی می کنیم. می گویند که دوست داشته اند این را یک بار هم که شده در زندگی شان احساس کنند. این به این معناست که جوانانی هستند که خودشان را به اندازه کافی قوی نمی دانند و بنظرم باید با آنها و همچنین والدینشان در تماس و گفتگوی بیشتری باشیم.»
یورونیوز: البته با والدین و همچنین مسئولان مدارس. درباره حدود پانصد جوانی صحبت می کنیم که بین دویست تا سیصدتایشان برگشته اند. البته این اعداد قطعا تخمینی هستند.
آیدان اُزاُ اوز: «برخی از آنها قبل از بازگشت جان خود را از دست داده اند.»
یورونیوز: بعضی ها جان خود را از دست داده اند. ولی این فقط یک تخمین است. اکثر این سلفی ها تابعیت آلمان را دارند. تدابیر شما پس از بازگشت آنها چه بوده است؟
آیدان اُزاُ اوز: «قطعا با آنها صحبت شده تا مراقب رفتار خود باشند… اینکه با چه افرادی در تماس بوده اند و طرز فکر آنها چه بوده است.»
یورونیوز: اما گذرنامه های آنها عودت داده نشده، درست است؟
آگهیآیدان اُزاُ اوز: «در حال حاضر گذرنامه های آنها را ضبط کرده ایم و دیگر قادر نخواهند بود از مرزهای اروپا خارج شوند. حداقل بصورت قانونی این امکان را نخواهند داشت. این نکته حاوی پیامی به آنهاست البته آنهایی که بر ادامه کارهای خود مصر باشند می توانند راههای دیگری برای رفتن پیدا کنند ولی قطعا بازگشت آنها آسان نخواهد بود. باید نشان دهیم که فرهنگ و دین شهروندان برای ما تفاوتی ندارد ولی اگر شهروندی، افراد دیگر را بکشد دیگر به جامعه ما تعلق نخواهد داشت. افراد جامعه باید در مخالفت با آنها بلند شوند و بگویند ما چنین اعضایی را نمی خواهیم. به چه حقی افراد دیگر را می کشید؟ آیا با این کار مسلمان خوبی خواهید بود؟ باید این را شفاف تراظهار کنیم شاید با لحنی تهاجمی تر.»