هفتمین نمایشگاه بین المللی هنرهای تجسمی هند در شهر دهلی نو آغاز به کار کرد. در این نمایشگاه، بیش از هزار اثر که متعلق به هنرمندان هندی و بین المللی
آگهیهفتمین نمایشگاه بین المللی هنرهای تجسمی هند در شهر دهلی نو آغاز به کار کرد. در این نمایشگاه، بیش از هزار اثر که متعلق به هنرمندان هندی و بین المللی است، در ۸۵ غرفه و در قالب نقاشی، مجسمه سازی و هنر نمایشگونه در معرض بازدید علاقمندان قرار گرفته است.
تعدادی از این آثار صرفا برای نمایش و تعدادی نیز برای فروش به این محل آورده شده اند. تخمین زده می شود که دست کم هشتاد هزار نفر از این نمایشگاه دیدن کنند.
در یکی از غرفه های نمایشگاه امسال، اثری از ناندی تا کومار، هنرمند هندی دیده می شود. این اثر شامل یک طومار کاغذی بلند و ماشینی شبیه به ماشینهای تحریر است. ناندیتا کومار از شرکت کنندگان در این نمایشگاه که از سراسر جهان می آیند دعوت کرده که نامه هایی را بصورت دست نویس تهیه کنند. این نامه ها بخشی از هنرنمایشگونه او را تشکیل داده اند.
او می گوید: «من از مردم سرتاسر جهان دعوت کردم که نامه هایی را با عشق بنویسند. منظور از عشق یعنی برقراری ارتباط با دیگران بگونه ای هوشمندانه. این چیزی درباره آگاهی عاطفی و زبان، و استفاده از زبان است. این طوماری که اکنون می بینید و این ماشین تایپ، به بازسازی تمام این نامه های دست نوشته می پردازد و هرگاه که ماشین تحریر دست نوشته ای را مشکل می یابد، از کار متوقف می شود و به فکر می رود و این روند تفکر نیز روی کاغذ بشکل خطوطی قرمز رنگ به رنگ خون نقش می بندد.»
این کار را می توان اثری هنری دانست که با استفاده از جادوی تکنولوژی دیجیتال به برجسته کردن طبیعت انسان می پردازد.
ناندیتا کومار می گوید: «من این نقطه ها را با صدا پر کردم. صدای پنج موسیقیدان مختلف از نقاط مختلف کره زمین و در نهایت آنها را بصورت یک قطعه صدای واحد و یکپارچه درآوردم.»
اثر دیگر، یک مدل سه بعدی چوبی از ایستگاه راه آهن ویکتوریا در بمبئی است. سانتوش، هنرمند هندی طراح این اثر، آن را «دروازه ای به رویاها» نامیده است.
کلارا برینکرهوف، هنرمند آمریکایی، اولین بار است که در نمایشگاه هنرهای معاصر هند شرکت می کند.
او که طاووس های زیبایی را به نمایش گذاشته می گوید: «طاووس یکی از پرندگان مورد علاقه من است، زیرا بسیار با شکوه، بسیار زیبا و خیلی ظریف است. هنگامی که من و همسرم تصمیم گرفتیم به اینجا بیاییم من این طاووسها را که نماد ملی کشور هند هستند، همراه خودم آوردم.»
یکی از این طاووسها از کریستال ساخته شده و ارزشی حدود پانزده هزار دلار دارد. کلارا برینکرهوف می گوید: «این اولین بار است که به هند می آیم و اولین بار است که در نمایشگاهی شرکت می کنم. من بسیار تحت الشعاع خوبی های مردم و توجهی که نسبت به ما دارند، قرار گرفتم. من طاووس های زیادی را در اینجا فروختم و قطعا این آخرین باری نخواهد بود که به اینجا می آیم. مطمئنا برخواهم گشت.»
کریشنا موراری، هنرمند دیگری از هند با اثری که «او» نامیده می شود در این نمایشگاه شرکت کرده است. اثر او زنی سیاهپوش را نشان می دهد که رمزینه ای (بارکد) روی پا و شماره ای روی دیگر پایش چاپ شده است و بجای سر، روی تنه این اثر جعبه ای گذاشتند که به شکل خانه است و صفحه نمایشی که چهره یک انسان را نشان می دهد.
روث بلوچ، هنرمند اسرائیلی در مجسمه اش سعی کرده عمق احساسات یک انسان را نشان دهد و اینکه زندگی حاصل اتحاد نیروهای زنان و مردان است. او پیش از این نیز در نمایشگاههای بین المللی بسیاری شرکت کرده است.
راهنمایان که کارشناسان آموزش دیده ای هستند در نقاط مختلف نمایشگاه دیده می شوند که به توضیح آثار برای بازدید کنندگان می پردازند با این هدف که درک و اطلاعات عمومی مردم درباره هنر افزایش یابد.
بازار هنر در هند رو به توسعه است و با توجه به رقم قابل توجه تولید ناخالص داخلی این کشور که بیش از هفت تریلیون دلار است، سرمایه گذاریها در بخش فعالیتهای هنری رو به رشد است.
گفته می شود طبقه متوسط هند در میان جمعیت یک میلیارد و سیصد میلیون نفری این کشور بخوبی در حال رشد است و تخمین زده می شود که بزودی هجده درصد از کل جمعیت هند را تشکیل دهد. میزان علاقه مردمان متعلق به این طبقه به آثار هنری نیز روز به روز بیشتر می شود.