مهاجران جان بدربرده از مدیترانه از سفرشان می گویند

مهاجران جان بدربرده از مدیترانه از سفرشان می گویند
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

طی روزهای گذشته صد ها مهاجر که با قایق های پرتراکم تلاش می کردند خود را به اروپا برسانند، جان خودشان را در دریای مدیترانه از دست داده اند. جزیرۀ

آگهی

طی روزهای گذشته صد ها مهاجر که با قایق های پرتراکم تلاش می کردند خود را به اروپا برسانند، جان خودشان را در دریای مدیترانه از دست داده اند. جزیرۀ لامپدوزا در جنوب ایتالیا به پناهگاه آنهایی تبدیل شده که شانس بیشتری داشته اند و به کمک گارد ساحلی و کشتی های امدادرسانی طرح اروپایی «تریتون» نجات یافته اند. همۀ آن ها مبالغ هنگفتی به قاچاقچیان پرداخته اند، قاچاقچیانی که برای جان این مهاجران ارزشی قائل نیستند.

علی و محمد دو برادر از شهر حلب هستند. هر کدام از آن ها ۱۵۰۰ یورو به قاچاقچیان در لیبی پرداخت کرده اند تا آن ها را به اروپا برسانند.

علی ۲۵ سال دارد. او می گوید: «قاچاقچیان ما را در یک اتاق در کشتی زندانی کرده بودند. هر روز یک تکه نان و پنیر به ما می دادند. یک شکنجه بود. ما را با کلمات بد و توهین آمیز خطاب می کردند و هر روز هم عوض می شدند. نمی توانستیم بفهمیم چه کسانی هستند. بعضی از آن ها همیشه مسلح بودند.»

محمد، برادر دوقلوی علی می گوید: «بمدت ۱۵ ساعت در دریا بودیم. موتور کشتی خراب شد اما خدا ما را نجات داد. فکر می کردم هر لحظه ممکن است بمیریم. هر بار که قایق تکان می خورد فکر می کردیم الان واژگون می شویم. در قایق تعدادی کودک هم بود، همه ما می ترسیدیم اما برای محافظت از آن ها هیچ حرکتی نمی کردیم.»

هر روز بر تعداد این قایق های پر از مهاجر که به سمت اروپا حرکت می کنند، افزوده می شود. روز هفدهم آوریل، ۱۹۴ نفر از این پناهجویان که از دریا نجات پیدا کرده بودند، به سیسیل منتقل شدند. یک کشتی دانمارکی در نزدیکی سیسیل به داد این مهاجران رسیده و آنها را نجات داده بود. بیشتر مهاجران این کشتی از کشورهای آفریقایی و بویژه گابن هستند.

به گفتۀ عمان، پیش از آنکه این کشتی دانمارکی به کمک آن ها بیاید، بمدت سه روز در دریا سرگردان بوده اند. عمان می گوید: «قبل از اینکه امدادرسان ها برسند، زمان زیادی منتظر بودیم. آن ها وقتی رسیدند گفتند که کمک ها به زودی می رسد، هیچ آبی برای خوردن نداشتیم و سعی می کردیم با تلفن هایمان تماس بگیریم اما اعتبار سیم کارت هایمان تمام شده بود. جلیقۀ نجات نبود و خطر زیادی ما را تهدید می کرد.»

یانکوبا هم در برابر این سئوال که آیا این سفر او را نترسانده است، می گوید: «نه من ترسی نداشتم چرا که می دانستم چه خطری را برای آمدن می پذیرم. اگر می ترسیدم همانجا در کشورم می ماندم. ما می دانیم چه چیزی می خواهیم و ایمان داریم.»

سازمان های امدادرسانی نظیر صلیب سرخ و سازمان “کودکان را نجات دهید“، در بدو ورود این مهاجران به جنوب ایتالیا سعی می کنند کمک های اولیه و لازم را در اختیار آن ها قرار دهند. با اینحال و به گفتۀ مسئولان، این سازمان ها به دلیل زیاد بودن تعداد مهاجران، امکانات کافی برای پاسخگویی به نیازهای آن ها ندارند. در همین رابطه، ماتئو رنزی، نخست وزیر ایتالیا از اتحادیۀ اروپا خواسته است با تشکیل یک نشست اضطراری، مقابله با این معضل و اقدامات لازم برای کمک به این مهاجران را بررسی کنند. در این میان، قاچاقچیان با پول های گزافی که از مهاجران می گیرند، ثروتمند تر می شوند.

عمر می گوید برای این سفر نهصد دینار معادل ۶۱۰ یورو پرداخت کرده است. او می گوید برای درس خواندن و کسب تجربه و کار دست به این سفر زده و خطر این مهاجرت را خریده است.

همۀ این مهاجران می دانند عبور از دریای مدیترانه چه خطری برای آن ها دارد اما این خطر را به جان می خرند تا از جنگ، خشونت و فقر در کشورهایشان بگریزند.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

شکنجه جنسی گسترده مهاجران عازم اروپا در بازداشتگاه‌های لیبی

قاره سبز، بهشتی که کابوس پناهجویان شد

سرویس امنیتی لهستان با همکاری کشور چک یک شبکه جاسوسی روسیه را منهدم کرد