ایرلند؛ بازگشت تدریجی مهاجران پس از بحران اقتصادی

ایرلند؛ بازگشت تدریجی مهاجران پس از بحران اقتصادی
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
لینک کپی پیست کد امبد ویدیو:Copy to clipboardCopied

پس از رکود اقتصادی که در سال ۲۰۰۸ در ایرلند آغاز شد، بسیاری از ایرلندی ها همچون مری گیلیگان این کشور را ترک کردند. امروز اما به نظر می رسد که آن

پس از رکود اقتصادی که در سال ۲۰۰۸ در ایرلند آغاز شد، بسیاری از ایرلندی ها همچون مری گیلیگان این کشور را ترک کردند. امروز اما به نظر می رسد که آن دوران دشوار به سر آمده است. بازگشت مری گیلیگان، تبعه ایرلندی که به استرالیا مهاجرت کرده بود نشانه ای از این امر است.

مری گیلیگان بعد از دو سال کار در استرالیا به ایرلند بازگشته است. شیرلی گیلیگان، مادر مری دخترش را به آغوش می کشد در حالی که ایرلند هم آغوش خود را به روی اتباع تبعیدی خود باز کرده است.

کار در مزرعه و بار، کارهای موقت مری در استرالیا بودند که درآمد خوب و تجربه زیادی را نصیب او کردند. او در عین حال وقت تفریح هم داشته است.

مری گیلیگان می گوید: «ما کارهای مفرحی مثل غواصی، پرش بانجی یا چیدن پشم گوسفندان در مناطق دورافتاده انجام دادیم. ماهیگیری و شلیک اسلحه یاد گرفتیم. بله، به نظرم لحظه ای که تصمیم به بازگشت به ایرلند گرفتیم هم هیجان انگیز و هم کمی نگران کننده بود. با اینکه شنیده بودیم که اقتصاد ایرلند رو به بهبود است اما کمی نگران بودیم که آیا کار پیدا خواهیم کرد؟ اما فکر کردن به اینکه به خانه می رویم و دوستان و خانواده مان را دوباره می بینیم، هیجان انگیز بود.»

شرلی پنج فرزند دارد. بحران اقتصادی باعث شد که چند تن از فرزندانش ایرلند را به مقصد استرالیا ترک کنند. اما مری و کِیران برادر بزرگترش در نهایت به خانه بازگشتند.

شرلی گیلیگان، مادر مری می گوید: «بچه هایم به من امید می دهند. در حال انجام کارهایشان هستند و جلو می روند. فکر کنم که آنها کمی عاقل تر شده اند. خیلی عالی است که کِیران و مری به خانه بازگشته اند.»

در استرالیا مری عاشق یک هموطن ایرلندی خود شد و آنها با هم تصمیم گرفتند که به زندگی در قاره کهن اروپا فرصت دیگری بدهند.

بازگشت آنها به ایرلند صرفا به خاطر لذت بازگشت به کشور نیست بلکه به بهبود اقتصادی ایرلند هم مرتبط است.

یورونیوز در سال ۲۰۱۲ وقتی مری قصد مهاجرت داشت با او ملاقات کرده بود. در آن زمان مناطق روستایی ایرلند بسختی تحت تاثیر بحران اقتصادی قرار گرفته بودند. بسیاری از مناطق روستایی یک دهم جمعیت خود را از دست دادند اما این امر دائمی نشد.

امروز هم هنوز شرایط کاملا بهبود نیافته است. دوست مری که کارگر ساختمانی است مجبور شد به لندن برود. مری اما در منطقه خودش دستیار توانبخشی است و به افرادی که دچار ضایعات مغزی شده اند کمک می کند.

مری گیلیگان می گوید: «وقتی به خانه برگشتم یک ماه طول کشید تا کار پیدا کنم و خیلی خوش شانس هستم که کارم نیز در محله خودم است. فکر کنم که اقتصاد رو به بهبود است اما به نظرم بکندی بهبود می یابد. به نظرم مشاغل بسیار بیشتری باید ایجاد شود تا همه به خانه برگردند.»

آیا نسیم بهبود شرایط اقتصادی در ایرلند شروع به وزیدن کرده است؟

در فضای دانشگاه کرک با شموس کافی، استاد اقتصاد ملاقات کردیم که پیش بینی می کند که وضعیت اقتصادی بهتر خواهد شد. شیموس کافی، استاد اقتصاد دانشگاه کرک می گوید: «نرخ خالص مهاجرت برای سال ۲۰۱۵ در ایرلند در حدود صفر خواهد بود. تعداد افرادی که کشور را ترک می کنند برابر با تعدادی خواهد بود که به کشور می آیند. این تغییر بزرگی نسبت به چهار یا پنج سال پیش است. این روند در سالهای اینده ادامه می یاید: ممکن است روند مهاجرت برعکس شود و مردم بیشتری به جای اینکه ایرلند را ترک کنند به آن بازگردند.»

اِیدِن، خواننده و گیتاریست خودآموخته ای است که به نوازندگی و خوانندگی در یک میخانه است. او صدها آهنگ درباره ایرلند عزیزش، بحران اقتصادی و سوال اصلی که همه جا شنیده می شود نوشته است: سوال این است که من باید در ایرلند بمانم یا آن را ترک کنم؟

اِیدِن، گیتاریست و خواننده می گوید: «ترانه “چه وقت به خانه بازمیگردی؟” درباره مردی است که نمی داند باید مهاجرت کند یا نه! او اما در پایان ترانه تصمیم می گیرد که در ایرلند باقی بماند.»

اِیدِن اُبراین می افزاید: «فکر کنم چهار یا پنج سال پیش مردم در گروههای بزرگ کشور را ترک می کردند. یادم می آید که در آن موقع در ایام کریسمس کار می کردم و بسیاری از مردم به کشور بازنگشتند زیرا می دانستند که شغلی برایشان وجود ندارد. امروز دیگر زیاد نمی بینیم که مردم در گروههای بزرگ کشور را ترک کنند. یک دوست من در یک گروه ده نفری به استرالیا رفت ولی حتی آنها هم قرار است برگردند.»

بازگشت از کلان شهر شانگهای با ۲۴ میلیون جمعیت به کینوارا، روستایی ساحلی با ۵۶۳ نفر جمعیت در ایرلند سرنوشت کاهال بود. سرنوشتی که رمزهای بهبود اقتصاد ایرلند را هم توضیح می دهد. یک سرمایه گذار آمریکایی توانست کاهال را به روستای محل تولدش بازگرداند. مالیاتهای پائین، اینترنت با سرعت بالا و روابط تاریخی با ایرلند توانست شرکت مشاوره «فلاگ شیپ منیجمنت» (Flagship Management) مستقر در میامی را متقاعد کند که مقر اروپایی و خاورمیانه ای خودشان را در کینوارا بسازند.

کاهال مک اینرنی، مهاجر بازگشته از چین می گوید: «من سال ۲۰۱۱ به چین رفتم اما هدف دراز مدت من همیشه این بود که به خانه و ایرلند بازگردم. در اقتصاد ایرلند اکنون شرایط رو به بهبود است. شغلها و سمتهای بیشتری وجود دارد. شرکتها به فکر طرح های استخدام درازمدت افتاده اند و به همین دلیل نیاز به بازگشت مهاجران پدید آمده است. بنابر این، بله به نظر من شرایط در ایرلند تغییر کرده است و ما به سمت شرایط بهتری می رویم.»

سقوط صنعت ساختمان سازی در ایرلند باعث شد که کاهال کشور را ترک کند. در چین او با داریما، معلمی متولد روسیه از سیبری اشنا شد. وقتی اولین نشانه های بهبود شرایط اقتصادی ظاهر شد، کاهال تصمیم گرفت که به خانه بازگردد.

کاهال مک اینرنی می گوید: «خانواده من برای ۵۰۰ -۴۰۰ سال در این منطقه زندگی کردند و ساختمانی که ما اکنون روی آن کار می کنیم یک شیرینی فروشی بود که در سالهای۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ متعلق به عمه مادربزرگ من بود.»

ویویان و برادرش کوین، فرزندان کاهال که در شانگهای متولد شده اند از دیدن گاوها در اراضی مرتع پدربزرگ ایرلندی شان شگفت زده می شوند. هنگامی که ایرلند با بحران اقتصادی مواجه شد مناطق روستایی آن خالی از سکنه شدند. به همین دلیل دولت ایرلند تلاش کرد با جماعت بزرگ ایرلندی های سراسر جهان ارتباط بگیرد تا با یافتن سرمایه گذاران روند فرار مغزها را برعکس کند و ایرلندی ها را به ایرلند بازگرداند. مسئله ای که زندگی کاهال را هم تحت تاثیر قرار داد.

کاهال مک اینرنی می گوید: «در برنامه “کانکت ایرلند” (CONNECT IRELAND) دولت با سازمانهای کوچک و متوسط کار می کند و تلاش می کند که آنها را نه به جاهای بزرگ و معروف بلکه به شهرهای بزرگ مناطق مختلف ایرلند بازگرداند تا از ترک شهرستانها توسط مردم جلوگیری کند.»

مهاجرت از کینوارا به شانگهای برای داریما، همسر کاهال در ابتدا بسیار دشوار بود. اما فناوری مدرن، تماس او با نزدیکانش در روسیه و چین را ممکن کرده است.

داریما مک اینرنی، همسر کاهال می گوید: «امروزه خیلی آسان است. از طریق اسکایپ و تلفن ما اغلب با هم در تماس هستیم. من اساسا با مادرم هر روز صحبت می کنم. مثل این می ماند که او اینجا زندگی می کند و به من می گوید که چطور بچه هایم را بزرگ کنم.»

در همین حال در کرک اِیدِن اُبراین نیز با عجله به خانه می رود تا با برادرش مایکل در استرالیا از طریق اسکایپ صحبت کند.

خانواده برادر او همچون بسیاری از ایرلندی ها همچنان در خارج هستند. آنها هفت سال پیش از کرک به سیدنی رفتند.

خانواده مایکل می خواهد که بزودی به ایرلند بازگردد، آنها تا چند ماه دیگر باید برای کار در زمینه فناوری اطلاعات و مهندسی به خانه بازگردند.

مایکل اُبراین می گوید: «اقتصاد ایرلند به نظر می آید که در حال رونق گرفتن است. نرخ بیکاری کم شده و به ده درصد رسیده است. من روزی را می بینم که ایرلند دوباره به رونق برسد. مردم در حال ترک استرالیا هستند تا به ایرلند بازگردند و چند نفر را هم می شناسیم که بازگشته اند. اگر واقعا فرصتهای خوبی باشد خوب ما هم باز خواهیم گشت. ولی باید تصمیم خانوادگی درستی گرفته شود.»

در حالی که ایرلند چندین برنامه برای تثبیت بهبود اقتصاد همچنان ضعیف و ناپایدار خود دارد تا مردم را به کشور بازگرداند، اِیدِن اُبراین به سهم خود و به شیوه ای نوآورانه به این برنامه ها کمک می کند: او آهنگ می سازد. او از پشت پرده ترانه خود به نام «چه وقت به خانه بازمی گردی؟» می گوید: «ترانه “چه وقت به خانه باز میگردی؟” درباره من است. درباره ترک ایرلند و دلایلی که باید در اینجا بمانم یا بروم فکر می کردم. وقتی خواندن ترانه تمام شد فهمیدم که من جایی نخواهم رفت اما اگر مهاجران بخواهند به کشور بازگردند خیلی خوب می شود.»

www.euronews.com/2015/06/19/seamus-coffey-net-migration-will-be-around-zero

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

کارگران نامرئی در مزارع اروپا؛ حقوق کم، استثمار و در معرض خطر سلامت

زغال‌سنگ، طلای سیاه یا بلای جان لهستان؟

مسیر بالکان غربی، دروازه جدید مرگ برای پناهجوها