بیم و امید شهروندان کابل نسبت به مذاکرات صلح با طالبان

بیم و امید شهروندان کابل نسبت به مذاکرات صلح با طالبان
نگارش از مریم شاهی
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
آگهی

در حالی که افکار عمومی و رسانه های افغانستان در این روزها سخت تحت تاثیر تایید خبر مرگ ملاعمر و شدت گرفتن اختلاف و چند دستگی در داخل طالبان قرار دارند، بسیاری از مردم از تردید ها و نگرانی های تازه ای نسبت به روند صلح و خطر ادامه جنگ رنج می برند.

سید حبیب سادات هر روز از پشت کلکین های دکانش در روبروی مسجد شاه دو شمشیره تماشاگر اتفاقات کابل است. او نیم قرن است که در دکانش کلاه سنتی مردم افغانستان (قره قل) می بافد. این شغل پدر و پدر کلانش بوده است و از دریچه همین دکان، حوادث پایتخت را در ذهنش ثبت کرده است. از آن روزی که راکت های مجاهدین دکانهای همجوارش را با خاک یکسان کرد تا امروز که مذاکره با طالبان و حوادث پس از مرگ ملاعمر (رهبر سابق طالبان)، کابل را دستخوش حوادث پیش بینی نشده ای کرده است. پایان یک حضور و آغاز یک مذاکره

از پنج سال پیش به این سو، طرح مذاکرات صلح حکومت افغانستان با طالبان جریان داشت. طالبان و حکومت پیش شرط هایی برای آغاز مذاکرات داشتند که با هم به نتیجه نمی رسیدند. خروج تمام نیروهای خارجی از افغانستان یکی از شروط طالبان برای نشستن بر سر میز مذاکره بود و عملی نشدن این خواسته طالبان باعث شد که مذاکرات صورت نگیرد. حال که روند خروج نیروهای خارجی از افغانستان به پایانش نزدیک می شود حکومت افغانستان به آغاز مذاکرات صلح با طالبان امیدوار است تا راهی برای پایان ناامنی در افغانستان بیابد. صلح و ثبات می خواهم

سید حبیب در گفتگو با یورونیوز می گوید که اگر مذاکره با طالبان به نتیجه برسد امنیت و صلح در کشور خواهد آمد، زندگیش ثبات بیشتری خواهد یافت و او در مرکز شهر کابل، با امنیت خاطر به شغل صدساله خانوادگیش خواهد پرداخت. برای سید حبیب حضور احتمالی طالبان در ساختار حکومت و رهبری جدید طالبان مهم نیست، چون این موضوعات او را نگران یا امیدوار نمی کند. برای او امنیت و صلح مهم است.

ابراهیم حسن زاده از روحانی های شهر کابل معتقد است که طالبان و حامیانشان در برابر خطر داعش توان ایستادگی ندارند و به همین خاطر به گفتگوهای صلح روی آورده اند تا از طریق حکومت به حیات سیاسی شان ادامه دهند. او به نتیجه رسیدن مذاکره با طالبان را به نفع آینده خود و سایر شهروندان می داند، چون در سایه صلح و ثبات زمینه سرمایه گذاری مساعد می شود و مردم صاحب شغل می شوند و کشور به سمت توسعه حرکت خواهد کرد. مرگ یا حیات ملاعمر هم در این روند نقش موثری ندارد.

مذاکره نتیجه دهد، امنیتمان تهدید خواهد شد

یعقوب علی مطهری مدرس دانشگاه، نظر دیگری دارد. او می گوید که به نتیجه رسیدن مذاکره با طالبان زندگی او را به عنوان باشنده شهر کابل تهدید خواهد کرد. چون گروه طالبان گروه منسجمی نیست و استخبارات چند کشور منطقه آنها را سازماندهی می کنند و طالبان با همان تفکر خاص مذهبی و بافت اجتماعیشان هستند و مذاکره و ورود احتمالی در ساختار حکومت با چنین تفکری برای حکومت افغانستان قابل هضم نیست.

روزنامه های افغانستان هم این روزها به تبعات مرگ ملا عمر رهبر طالبان و تاثیر مرگ وی بر مذاکرات با طالبان پرداخته اند. روزنامه جامعه باز، در صحت اطلاعات منتشر شده از جریان های مربوط به مرگ ملاعمر تردید کرده و نوشته است به نظر می رسد بودن یا نبودن ملا عمر در عمل طالبان هیچ اثری نداشته است و ملا اختر محمد منصور رهبر جدید طالبان بیشتر به دیپلماسی و مذاکره علاقمند است تا جنگ. روزنامه ماندگار با اشاره به نقش استخبارات پاکستان بر عملکرد گروه طالبان نوشته است با توجه به اعلام مرگ ملا عمر در چنین روزهایی، مذاکرات میان طالبان و حکومت افغانستان در جایی غیر از پاکستان برگزار شدنی نیست.

روزنامه هشت صبح، هم به اختلافات میان رهبران ارشد طالبان بر سر قتل ملاعمر پرداخته و در پایان به نقل از یک منبع ناشناس در ارگ ریاست جمهوری افغانستان گفته است که امیدواری های حکومت در مورد به نتیجه رسیدن مذاکرات صلح با طالبان بیشتر شده است.

به حجاب اجباری باید تن دهم

برخورد طالبان با آزادی های زنان از مواردی است که رسانه ها به آن اشاره ای نکرده اند اما برخی از زنان فعال در جامعه افغانستان نگران هستند که اگر مذاکرات صلح با طالبان به نتیجه برسد. طالبان در حکومت سهم بیابند و دستاوردهای ۱۴ساله زنان در زمینه حقوق و آزادیهایشان را با تهدید مواجه کنند.

مرضیه حیدری، کارمند یکی از ادارات دولتی افغانستان است. او در گفتگو با یورونیوز می گوید که اگر طالبان از طریق مذاکرات صلح به حکومت بپیوندند و حضور زنان را در سیاست و محیط های آموزشی بپذیرند اما حتما محدودیت های خاص خود را بر زنان تحمیل خواهند کرد. در چنین شرایطی شاید او بتواند همانند وضعیت فعلی خود وظیفه دولتی بگیرد و به تحصیل ادامه دهد اما مجبور خواهد شد که با شیوه حجاب مورد نظر طالبان خود را تطبیق دهد و دیگر در انتخاب شیوه پوشش خود آزاد نخواهد بود.

فاطمه فیضی دانشجوی یکی از دانشگاه های خصوصی در شهر کابل است او در صفحه فیسبوکش تصویر زنی پوشیده در برقع را به نمایش گذاشته که فقط دو چشمش پیداست و از پشت برقع به دنیای پیرامونش نگاه می کند فاطمه می گوید که اندیشه طالبان تغییری نکرده و همیشه از رسانه شنیده است که طالبان یکی از مکاتب دخترانه را به اتش کشیده اند تا مخالفتشان را با تحصیل زنان نشان دهند و اگر طالبان در حکومت سهم بیابند همین آزادی های نسبی که زنان در ۱۴ سال اخیر به دست اورده اند را هم از دست می دهند.

همان کلاه دوز قره قل، خواهم ماند

سید حبیب در سالهای حکومت طالبان به پیشاور مهاجرت کرد و شغل خانوادگیش را هم با خودش برد و در پاکستان ادامه داد. وقتی حکومت موقت به رهبری حامد کرزی تشکیل شد او دوباره به کابل آمد و به همان شغل همیشگیش ادامه داد. سید حبیب می گوید طالبان با حکومت بر سر صلح به نتیجه برسند یا نرسند باز هم او همان کلاه دوز قره قل خواهد ماند.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

سازمان ملل در آستانه نشست دوحه: طالبان زنان را می‌هراسانند؛ امارت اسلامی: زنان ضعیف‌تر از مردانند

طالبان با «ابراز ناراحتی» از قطعنامه شورای امنیت معرفی نماینده ویژه را «غیرضروری» دانست

چند زن افغان که از سوی طالبان تهدید شده‌اند به فرانسه می‌روند