شمار کودکانی که با پای خود و بدون همراهی والدین یا فردی که مراقب آنها باشد وارد اروپا می شوند، باعث نگرانی شده است.
آگهیشمار کودکانی که با پای خود و بدون همراهی والدین یا فردی که مراقب آنها باشد وارد اروپا می شوند، باعث نگرانی شده است. به گفته کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان، در سال ۲۰۱۴ میلادی تقریبا صد هزار کودک از سراسر جهان بدون همراهی فرد بزرگسالی، درخواست پناهندگی خود را ارائه کرده اند. از سال ۲۰۰۶ (ده سال پیش) که آمارگیری درباره این مساله آغاز شد، این بالاترین رقم ثبت شده است.
گزارشهای غیررسمی حاکی از آن است که بیش از ده هزار نفر، در جریان سفر خود ناپدید شده اند. این مساله به این نگرانی دامن می زند که آنها اسیر باندهای خلافکاری شده اند که از کودکان به روشهای مختلف سوء استفاده می کنند.
سازمان خیریه «کودکان گمشده اروپا» از اتحادیه اروپا خواسته است که تلاش خود را برای حل مشکلات کودکانی که به قول این سازمان، «در سایه» زندگی می کنند افزایش دهد.
چرا این همه کودک تنها؟
گزارش کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان شاید بتواند بعضی از ابهامها در این باره را برطرف کند. در سال گذشته بیش از ۶۵ میلیون نفر مجبور به فرار از محل زندگی خود شدند. این رقم در سال ۲۰۱۴ میلادی اندکی کمتر از ۶۰ میلیون نفر بود.
یکی از مهمترین عوامل شکل گیری چنین رقم بزرگی، جنگ داخلی سوریه بوده است. جنگ داخلی در این کشور بسیاری از مردم آن را روانه لبنان، ترکیه و اروپا کرده است.
نهاد پناهجویان سازمان ملل می گوید با وجود اینکه شمار پناهندگان نسبت به سالهای گذشته افزایش داشته است، رشد شمار پناهجویان کودک با شتاب بیشتری صورت گرفته است.
به گزارش یک سازمان خیریه اروپایی از حدود ۱۰۰ هزار کودکی که بتنهایی سفر کرده اند، بیش از ۴۰ هزار نفر زیر ۱۵ سال سن دارند.
آمار کودکانی که قدم در خاک ایتالیا گذاشته اند، تکاندهنده تر است. از حدود ۷۵۰۰ کودکی که در پنج ماه اول سال جاری میلادی از مسیر دریای مدیترانه وارد ایتالیا شده اند، بیش از نود درصد، بدون همراه هستند.
دلفین مورالیس، مدیر سازمان خیریه «کودکان گمشده اروپا» به یورونیوز گفته است که بعضی از این کودکان در طول سفر، از خانواده خود جدا افتاده اند. او همچنین می گوید که بعضی از کودکان خود را بزرگسال معرفی می کنند تا شانس بیشتری برای دریافت پناهندگی داشته باشند.
مشکلات آنها در اروپا چیست؟
یکی از دلایلی که کودکان پناهجو، خود را به عنوان افراد بزرگسال معرفی می کنند، فرار از روند طولانی بررسی پرونده پناهجویی کودکان است. این روند در برخی موارد تا دو سال طول می کشد.
صندوق کودکان ملل متحد، یونیسف هم این مشکل را تایید کرده و گفته است که روند بررسی پرونده کودکان پناهجوی، «زمانبر» است.
از طرفی چون مکانهای نگهداری کودکان ظرفیت کمتری دارد، در بسیاری از موارد، آنها در بازداشتگاههای پلیس نگهداری می شوند.
آیا واقعا ده هزار کودک مفقود شده اند؟
دلفین مورالیس، مدیر سازمان خیریه «کودکان گم شده اروپا» در گفتگو با یورونیوز رقم ده هزار کودک گمشده را رقمی «محافظه کارانه» خوانده است و می گوید که شمار کودکان گمشده بسیار از این رقم بیشتر است.
او از قول پلیس فدرال آلمان می گوید فقط ۸۶۰۰ کودک در این کشور گم شده اند. پلیس سوئد گفته است بیش از ۱۸۰۰ کودکی که وارد این کشور شده اند فرار کرده اند و خبری از آنها نیست. خانم مورالیس چنین رخدادی را یک بحران درباره کودکان قلمداد می کند که ابعادش از ابعاد مهاجرتی ماجرا گسترده تر است.
کودکان از چه می ترسند؟
یونیسف دلیل اصلی فرار کودکان را حس بی اعتمادی آنها به مقامهای دولتی و طولانی بودن روند بررسی پرونده آنها می داند.
وقتی از خانم مورالیس درباره اقداماتی که کشورهای مختلف در این زمینه انجام داده اند می پرسیم، او می گوید بسیاری از کشورهای اروپا امکانات لازم برای جلوگیری از گم شدن کودکان پناهجو را در اختیار ندارند.
خانم مورالیس همچنین نسبت به سوء استفاده باندهای خلافکار از کودکانی که مفقود شده اند ابراز نگرانی می کند. بسیاری از این کودکان وادار به کار اجباری می شوند یا به سکس با افراد بزرگسال روی می آورند.
چه کاری انجام شده است؟
در گام اول از کشورهای اروپایی خواسته شده است که حدود صدهزار پناهجوی مفقود شده را شناسایی کند. اولویت در این کار برای یافتن کودکان است. اما اتریش، کرواسی، مجارستان، لهستان و اسلواکی در این برنامه مشارکت نکرده اند. خانم مورالیس از این اتفاق ناخرسند است و می گوید: «اینکه اروپا به کودکان پشت کرده است و آنها را رها کرده، مایه نگرانی است.»
آگهیاو ادامه می دهد: «محافظت از کودکان بخشی از معاهده های اروپایی است. ما باید به خاطر داشته باشیم که محافظت از کودکان وظیفه همه ما است. یک ناآگاهی عمومی در این زمینه حاکم است و این بخش بزرگی از مشکل ما را شکل می دهد.»