گفتگو با نادیا کومانچی، قهرمان افسانه ای ژیمناستیک

گفتگو با نادیا کومانچی، قهرمان افسانه ای ژیمناستیک
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
لینک کپی پیست کد امبد ویدیو:Copy to clipboardCopied

نادیا کومانچی در چهارده سالگی توجه جهانیان را به خود جلب کرد.

در سال ۱۹۷۶میلادی این ژیمناست جوان رومانیایی برای اولین بار در تاریخ المپیک امتیاز کامل ۱۰ را کسب کرد و به یک افسانه ورزشی تبدیل شد.

  • نادیا کومانچی در سال ۱۹۶۱میلادی در رومانی به دنیا آمد
  • او را در سال ۱۹۷۶برای اولین بار در تاریخ المپیک امتیاز کامل۱۰را کسب کرد و به شهرت رسید
  • تمام هفت داور مسابقه به او امتیاز کامل ۱۰ را دادند. او در مسابقات المپیک مونترال در سال ۱۹۷۶میلادی ۳مدال طلا، ۱نقره و ۱مدال برنز کسب کرد
  • در سال۱۹۸۰ در المپیک مسکو نیز او با ۲مدال طلا و ۲نقره به خانه بازگشت
  • او در سال ۱۹۸۴میلادی از مسابقات ژیمناستیک بازنشسته شد
    • در سال ۱۹۸۹میلادی نادیا کومانچی به ایالات متحده آمریکا پناهنده شد و یک زندگی جدیدی را آغاز کرد

سپس زندگی اش در رومانی دچار مشکلاتی گردید و به همین دلیل یک بار دیگر در راس خبرها قرار گرفت؛ یعنی زمانی که زندگیش را به خطر انداخت تا از کشوری که نیکولای چائوشسکو در آن حکومت می کرد، فرار کند.

ایزابل کومار، خبرنگار یورونیوز در برنامه گفتگوی جهانی با نادیا کومانچی مصاحبه ای را انجام داده است.

یورونیوز: شما در سال ۱۹۷۶میلادی در اوج موفقیتهایتان بودید. اما هنوز هم همچنان مشهورید. فکر می کنید علت آن چیست؟

نادیا کومانچی: فکر می کنم به این دلیل است که ناپدید نشدم. من در بازی های المپیک سال ۱۹۷۶ و ۱۹۸۰میلادی شرکت کردم و پس از آن نیز همچنان در این ورزش باقی ماندم و طی سالها به نمایش حرکات ورزشی ژیمناستیک ادامه دادم. سپس از شرکت در مسابقات و انجام حرکات نمایشی بازنشسته شدم اما همچنان در دنیای ژیمناستیک باقی ماندم.

یورونیوز: چه چیزی در شکل گیری شخصیت شما بگونه ای که اکنون هست نقش موثرتری داشته؟ ورزش ژیمناستیک یا دوره تاریخی که در آن زندگی می کردید یعنی دوران حکومتهای کمونیستی و درنهایت سقوط کمونیسم؟

نادیا کومانچی: فکر می کنم همه چیز با هم. البته این کار با بازی های المپیک آغاز شد. مردم پیش از آن نمی دانستند که نادیا کیست و رومانی کجای نقشه قرار دارد. پس از آن محبوبیت من افزایش یافت زیرا من چهارده سال و نیم سن داشتم و مردم دوست داشتند که درباره من بیشتر بدانند و اینکه چرا اینچنین بااستعدادم. سپس انقلاب سال ۱۹۸۹روی داد و من زمان بسیار کوتاهی قبل از وقوع انقلاب کشور را ترک کردم و نمی دانستم چه حوادثی در راه است.

یورونیوز: آیا این حوادث تاثیر خاصی روی شما گذاشت؟

نادیا کومانچی: این موضوع به تاریخ پیوسته است و دیگر به آن فکر نمی کنم. زمان زیادی از آن دوران می گذرد و پس از مدتی طولانی دیگر آن را احساس نمی کنیم. اکنون شش بار در سال به رومانی می روم و در آنجا پروژه های زیادی دارم.

یورونیوز: شما بیشتر احساس می کنید که رومانیایی هستید یا آمریکایی؟

نادیا کومانچی: من قطعا رومانیایی هستم و توسط ایالات متحده آمریکا نیز پذیرفته شدم.

یورونیوز: ما از مخاطبان آنلاین خواسته ایم تا سوالاتشان را برایمان بفرستند و البته خیلی ها مجذوب حرفه شما شده اند. یکی از مخاطبان پرسیده “آیا فکر نمی کنید که جنگ سرد میان غرب و بلوک کمونیست در موفقیت شما سهم داشت؟” آیا احساس نمی کنید که بخشی از این تنش بوده اید؟

نادیا کومانچی: هنگامیکه در مسابقات شرکت داشتم هیچ تنشی را احساس نمی کردم زیرا کم سن و سال بودم. تنها چیزی که احساس می کردم این بود که امیدوار بودم بتوانم کار خوبی انجام دهم زیرا می دانستم که بخوبی کار کرده ام و کاملا آماده ام. فکر نمی کنم شما نیز هنگامیکه کودک بودید چنین احساسی داشته اید. شاید هنگامیکه بزرگ شدید، به گذشته مانند یک فرد بالغ بنگرید. اما در آن زمان، من به آن مانند یک کودک می نگریستم.

یورونیوز: از مربی شما «بلا کارولی» و همسرش «مارتا» انتقاد شده بود که در گذشته تمرینهای بسیار دشواری را برای شما در نظر می گرفتند. آیا چنین احساسی داشتید؟

نادیا کومانچی: نه چنین احساسی نداشتم زیرا همیشه تمرینهایی بسیار سخت تر از آنچه که آنها از من می خواستند انجام می دادم. مثلا اگر «بلا» می خواست که حرکتی را پنج بار انجام دهم، من هفت بار انجام می دادم. تمرین سخت من را اذیت نمی کرد و از کار سخت شکایتی نداشتم. فکر می کنم باید بسختی کار کرد تا به سطح بالایی رسید. فکر می کنم که من به دنبال راههای آسان برای انجام دادن کارها نبودم و به این موضوع افتخار می کنم.

یورونیوز: شما یکی از شخصیتهای مشهور رومانی و سراسر جهان بودید. آیا این موضوع فشاری بر شما وارد می کرد؟

نادیا کومانچی: نه من چنین احساسی نداشتم زیرا رومانی کشور بسته ای بود. اگر مردم مایل بودند که بیایند و بیشتر درباره من بدانند، نمی توانستند براحتی وارد این کشور شوند. بنابراین پس از شرکت در رقابتها، برای دو روز جشن گرفته می شد و سپس به باشگاه برمی گشتم. بنابراین هیچ اطلاعی درباره آنچه در اطراف می گذشت، نداشتم.

یورونیوز: شما از سوی تمام هفت داور، امتیاز کامل ۱۰ را کسب کردید. این تقریبا یک افسانه است که تابلوها امتیاز ۱۰ را نشان دهند. چه فکر می کردید وقتی به امتیازها می نگریستید؟

نادیا کومانچی: من همیشه این حقیقت را گفته ام که هیچوقت به تابلوی امتیازات نگاه نمی کردم و تنها به کارم فکر می کردم. فکر می کردم که باید کار زیبایی را ارائه بدهم. من هر چیزی را با دقت بیشتر انجام می دادم. این کاری بود که هر شخص دیگری هم در حال انجامش بود. فکر می کنم کار من نسبت به کار فردی که توانست امتیاز ۹.۵ را بگیرد تنها با دقت بیشتری انجام شد و فکر می کنم که داوران انتخاب دیگری جز اعطای امتیاز ۱۰ نداشتند.

یورونیوز: یکی از مخاطبان آنلاین پرسیده است راز باانگیزه بودن شما چیست؟ زیرا شما در گذشته فردی بسیار فعال بودید و اکنون نیز چنین هستید.

نادیا کومانچی: خوب درباره باانگیزه بودنم، هنگامیکه پنج سال و نیم داشتم و حتی قبل از آنکه ژیمناستیک را شروع کنم، به یاد می آورم که در کودکستان یک مسابقه سه چرخه سواری وجود داشت. من در آن شرکت کردم و می خواستم که برنده شوم و برنده شدم. فکر می کنم این در خون من است که سخت کار کنم و ساعتها را برای تمرین در باشگاه صرف کنم. این باعث موفقیتم شد. هنگامیکه به هر ورزشی می نگرم آن را فوق العاده می یابم. همه ورزش ها برای کودکان شگفت انگیز هستند. ورزش به شخصیت شما شکل می دهد و به زندگی تان نظم می بخشد و به شما حس تعیین هدف می دهد.

یورونیوز: آیا شما برای بهبود عملکردتان بسوی استفاده از مواد مخدر نیز رفتید؟

نادیا کومانچی: من چیزی درباره آنها نمی دانستم و بعدها در طول زندگیم درباره استفاده از آن در رشته های مختلف ورزشی شنیدم. ژیمناستیک یک ورزش ظریف است و لازم نیست که برای انجام آن باری بر پشتتان بگذارید.

یورونیوز: آیا شهرت شما، بویژه پس از سال ۷۶ باعث توجه چائوشسکو، دیکتاتوری که بر کشورتان حاکم بود به شما نشد؟ آیا می دانستید در آن زمان چه اتفاقاتی در رومانی می افتد؟

نادیا کومانچی: نه واقعا. من رسما در سال ۱۹۸۴بازنشسته شدم اما در دنیای ژیمناستیک باقی ماندم. مدتی مربی بودم و دو سال در فدراسیون کار کردم و از آنچه در آن زمان روی می داد، آگاه نبودم.

یورونیوز: شما ذخیره ارزشمندی بودید که نمایندگی کشوری را که دچار مشکلات بسیاری بود برعهده داشتید. این را در آن زمان درک نمی کردید اما آیا اکنون از این موضوع احساس ناراحتی نمی کنید؟

نادیا کومانچی: نمی دانم که آیا ذخیره ارزشمند بودم یا خیر. من کسی بودم که به دلیل دستاوردهای ورزشی اش بخوبی شناخته شده بود. می دانید هنگامیکه در یک کشور کمونیستی زندگی می کنید، سعی می کنید که زندگی تان را به بهترین شکل ممکن بسازید. گاهی فکر می کردم این درست نیست که نمی توانم به خارج از رومانی سفر کنم. زیرا من برای دو سال عضو کمیسیون ورزشکاران کمیته بین المللی المپیک بودم و به نشستها و برنامه های مختلف دعوت می شدم ولی اجازه شرکت نداشتم. کسی نبود که بگوید چرا اجازه شرکت ندارم. و سپس زمانی رسید که فکر کردم باید کشور را ترک کنم.

یورونیوز: مانند مربی تان «بلا کارولی» و همسرش که در سال ۱۹۸۱هنگامیکه شما در یک تور در ایالات متحده آمریکابودید، پناهنده شدند. چه احساسی داشتید وقتی شما را ترک کردند؟ مربی تان به شما نیز پیشنهاد انجام چنین کاری را داد. اینطور نیست؟

نادیا کومانچی: هنگامیکه آنها چنین تصمیمی گرفتند، بسیار غمگین شدم. من در آخرین روزی که در آنجا بودیم از این تصمیم آگاه شدم و نمی توانستم تصور انجام چنین کاری را داشته باشم. من برای انجام چنین کاری آماده نبودم زیرا نمی توانستم خودم را در جای دیگری غیر از رومانی و به دور از خانواده ام ببینم. آنها در خارج از رومانی و در آمریکا بودند و تصمیم گرفتن در این باره که در آنجا بمانند، آسان بود. پس از این حادثه، امکان خروج از کشور برای من بسیار مشکل تر شد.

یورونیوز: در رومانی، آیا احساس آزادی می کردید یا تصور می کردید که تحت نظرید؟

نادیا کومانچی: این شایعه وجود داشت که بسیاری از مردم تحت نظرند. فکر کنم همینطور بوده. اینگونه بود و من باید با این وضعیت زندگی می کردم.

یورونیوز: مردم تصور می کنند که پس از موفقیت های شما در المپیک، و تبدیل شدن به یک چهره شناخته شده، شما یک زندگی بسیار مجلل داشتید. آیا اینگونه بود؟

نادیا کومانچی: نه اینگونه نبود. من خانه ای داشتم اما باید تمام هزینه ها و بهای آن را تا شصت سالگی می پرداختم. من برای کسب پول و ثروت ورزش نمی کردم من ژیمناست بودم چون می خواستم اینگونه باشم.

یورونیوز: سپس شما چند سال بعد در سال ۱۹۸۹تصمیم به فرار گرفتید. چه وضعیتی پیش آمد که منجر به چنین تصمیمی شد؟

نادیا کومانچی: در آن زمان یک تصمیم بسیار جسورانه گرفتم و می دانستم که تصمیمی بسیار خطرناک و ترسناک است. اما می دانید مانند ژیمناستیک دوست داشتم مهارتهای جدیدی را بدست آورم و می خواستم کاری انجام دهم. اگر خودم کاری برای خودم انجام نمی دادم هیچ کس دیگری نیز این کار را برایم انجام نمی داد.

یورونیوز: چقدر طول کشید تا توانستید رومانی را ترک کنید؟ و چه احساسی داشتید هنگامیکه از مرز رومانی و مجارستان می گذشتید؟

نادیا کومانچی: همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاد. همه چیز طی دو روز انجام شد. شما می روید، همین. کسی هست که شما را راهنمایی می کند و می گوید فکر کنم باید به آنجا رفت و اینجا بود. فکر می کنم مردم از اینکه کشور را ترک کرده ام آگاه شده بودند اما کسی نمی دانست که من کجا هستم. من با سفارت آمریکا در وین تماس گرفتم و آنها به من کمک کردند تا به آمریکا بروم. همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاد. پس از آن در رومانی انقلاب روی داد، زمان بسیار کوتاهی پس از آن.

یورونیوز: به نظر نمی رسد که این تجارب به شما شوکی روحی وارد کرده باشد؛ گرچه که این موضوعات می تواند وحشتناک باشد زیرا شما زندگی تان را به خطر انداختید.

نادیا کومانچی: من دچار شوک نیستم و هنگامیکه به عقب برمی گردم خوشحال می شوم که می بینم این کار پایان خوشی داشته است. اما من انسانی هستم که هنگامیکه تصمیمی می گیرد دیگر شک نمی کند و تمام راهها را می رود تا آن را به سرانجام برساند.

یورونیوز: هنگامیکه رژیم چائوشسکو سقوط کرد شما در آمریکا بودید. به یاد می آورید که چگونه این خبر را شنیدید؟

نادیا کوماچی: فکر می کنم زمانی آن را شنیدم که در حال آماده شدن برای یک نمایش ژیمناستیک بودم. در آن زمان نگران اتفاقاتی بودم که روی می داد. به خانواده ام و دوستانم فکر می کردم و این یک گام خیلی بزرگ برای کشور بود.

یورونیوز: در آن زمان توانستید با خانواده تان تماس بگیرید؟

نادیا کومانچی: نه. من تا یک یا دو ماه بعد هیچ تماسی با خانواده ام نداشتم.

یورونیوز: شخصا درباره آن رژیم چه فکر می کردید. احساس شادی داشتید یا سردرگمی؟

نادیا کومانچی: نمی دانم در این باره که چه احساسی داشتم. فکر می کردم این چیزی است که مردم می خواهند و کشور می خواهد. امیدوار بودم همه چیز خوب پیش برود و فکر می کردم که همه آزادی می خواهند، مثل من.

یورونیوز: یکی از مخاطبان پرسیده هنگامیکه از رومانی به آمریکا آمدید، از محیطی پر فشار وارد دنیای آزاد شدید. چگونه خودتان را با محیط جدید تطبیق دادید؟

نادیا کومانچی: فکر می کنم مردمان خوبی که در اطراف شمایند، بهترین ها را برای شما می خواهند و این بسیار مهم است و من خوش شانس بودم که چنین فرصتی داشتم. همچنین این واقعیت که می توانستم به رومانی برگردم بسیار مهم بود. زیرا رومانی تبدیل به کشور آزادی شده بود. من پیش از آن نیز برای شرکت در مسابقات از رومانی خارج شده و به آمریکا سفر کرده بودم بنابراین محیط آمریکا برای من تازه و شوکه آور نبود. من جهان آزاد را شناخته بودم و تنها باید تصمیم می گرفتم که چه می خواهم و در چه جاهایی می توانم کمکی بکنم.

یورونیوز: یکی از مخاطبان می پرسد با توجه به حرفه شما و مهاجرتتان به آمریکا، دوست داشتید چه کار بزرگی را بگونه ای متفاوت انجام دهید؟

نادیا کومانچی: وقتی به هرآنچه که در زندگی ام اتفاق افتاده می نگرم، فکر نمی کنم که چیزی وجود داشته باشد که قصد داشته باشم به گونه ای متفاوت آن را انجام دهم. زیرا هر چیز کوچکی که انجام داده ام باعث شده که تبدیل به چیزی شوم که امروز هستم.

یورونیوز: این کاملا درست است. زیرا عکسی باورنکردنی از شما وجود دارد که متعلق به مسابقات سال ۱۹۷۶ میلادی است با همسر کنونی تان؛ که در حال بوسیدن شما در مرکز «مَدیسن اسکوئر گاردن» آمریکاست. زندگی شما تقریبا مانند یک داستان خیالی است. آیا این همان چیزی است که فکر می کردید؟

نادیا کومانچی: خیالی بله. می دانید این یک داستان خیالی است. اما نمی خواهم که این زندگی نوشته شود زیرا از جذابیت آن کاسته می شود. فکر می کنم آنچه برای نسل خودم و برای نسل بعدی بر جای گذاشتم، مهم است. یعنی انگیزه من برای زندگی و برای شروع کردن یک کار، و اینکه اگر زندگی سخت شد هرگز نباید تسلیم شد.

یورونیوز: شما همیشه در جاده ها هستید و در حال کمک به سازمان های خیریه. چرا احساس می کنید که باید چیزی را به جامعه برگردانید؟

نادیا کومانچی: من می بینم که تا چه اندازه برای خیلی از کودکان مشکل است که آنچه را که می خواهند انجام دهند. فکر می کنم اینجاست که می توانم کمک کنم و این کار را از طریق بنیادی که در رومانی تاسیس کردم انجام می دهم و یا کمک به ورزشکاران پارا المپیک؛ یعنی جایی که پس از ورود به آمریکا همسرم را دیدم و یا از طریق موسسه کمک به بیماران مبتلا به دیستروفی عضلانی. من چیزهای زیادی درباره آنها یاد گرفتم.

یورونیوز: مخاطب دیگری پرسیده آیا هرگز در ذهنتان مجسم کرده اید که به آموزش تیم ملی رومانی بپردازید؟

نادیا کومانچی: بله. من همیشه به رومانی می روم و با دختران در آنجا تماس دارم و همیشه هنگامیکه آنها در مسابقات بین المللی هستند، برایشان پیام می فرستم. سعی می کنم که آنها را تشویق کنم و بگویم که به پیش بروید، شما موفق خواهید شد و فقط به بهترین شیوۀ ارایه کارتان فکر کنید. من نمی توانم با آنها قطع رابطه کنم زیرا آنها خانواده من هستند.

یورونیوز: و پسرتان. شما فصل زیبایی را در زندگی تان باز کردید. یکی از مخاطبان پرسیده است که احساس پسرتان درباره موفقیت های بزرگ شما در ژیمناستیک چیست؟ این تنها موضوع شما نیست چراکه همسرتان «بارت کانر» هم یک قهرمان المپیک است.

نادیا کومانچی: می خواهم موضوع جالبی را برایتان بگویم. فرزند من هشت ساله است، او در چهار سالگی می خواست به کودکستان برود و ما تا آن زمان چیزی به او درباره خودمان نگفته بودیم زیرا تصمیم داشتیم هر وقت که زمان آن رسید همه چیز را برایش بگوییم. او از کودکستان برگشت و گفت مادر، پدر می دانید که شما معروف هستید؟ من گفتم بله. سپس او به فکر رفت. من آلبومی از عکسهای المپیک ۷۶ را به او نشان دادم و گفتم می دانی این فرد کیست؟ در آن زمان من چهارده ساله بودم… او گفت شما هستید. از او پرسیدم از کجا می دانی؟ و او گفت من می دانم. همین.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

دولت رومانی به حکم دیوان حقوق بشر اروپا در زمینه حقوق همجنسگراها تمکین نخواهد کرد

رومانی از یافتن قطعه پهپاد در خاک خود خبر داد؛ نگرانی‌ها از گسترش جنگ اوکراین به کشورهای منطقه

ازدواج سنتی در رومانی با یک لباس عروس ۲۵ کیلویی