بازگشت اپرای «لابوهم» اثر پوچینی به شهر تورین

با همکاری
بازگشت اپرای «لابوهم» اثر پوچینی به شهر تورین
Copyright 
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
لینک کپی پیست کد امبد ویدیو:Copy to clipboardCopied

«تئاتر رجو» شهر تورین ایتالیا میزبان اپرای «لا بوهم» اثر جاکومو پوچینی است.

«تئاتر رجو» شهر تورین ایتالیا میزبان اپرای «لا بوهم» اثر جاکومو پوچینی است. اثر جاودانه آهنگساز ایتالیایی نخستین بار در سال ۱۸۹۶ روی همین صحنه اجرا شده بود. در این گزارش «موزیک» با جان آندرا نوزدا، رهبر ارکستر ایتالیایی در باره این اثر پوچینی گفتگو می کنیم.

اپرای «لابوهم» اثر جاودانه جاکومو پوچینی برای اولین بار در سال ۱۸۹۶ در تئاتر رجو شهر تورین ایتالیا اجرا شد، حال پس از گذشت ۱۲۰ سال این اثر در همان اپراخانه به روی صحنه رفته است. پوچینی این اپرا را با الهام از رمانی نوشته “هنری مورگر” نوشته است.

“لابوهم” داستان تعدادی جوان در “کارتیه لاتن” در پاریس، در سال ۱۸۳۰ را روایت می کند. موضوع داستان هم غم انگیز عشق دو جوان به نام “رودولفو” و “میمی” است.

جان آندرا نوزدا، رهبر ارکستر ایتالیایی این اثر در تئاتر «رجو»ی تورین است. وی می گوید: «اپرای “لابوهم” درباره جوانان و امیدهای آنهاست، درباره اراده آنها برای ایجاد تغییر، و اینکه می خواهند خلاف عرف پیش بروند. پس از مرگ غیر منتظره “میمی” این شور احساسات و عواطف به طور ناگهانی متوقف می شود. مطمئن نیستم که بعد از مرگ میمی، این جوانان همانقدر سبکبار و بیخیال بمانند که قبلا بودند. آنها دچار سرخوردگی می شوند. در اپرای “لابوهم” خبری از امید نیست.»

پوچینی مهمترین اپرانویس دوران خود پس از جوزپه وردی بود. از نظر نوزدا، اپرای «لابوهم» اثری است که ویژگیهای اپراهای قرن بیستم را دارد. او می گوید: «در جزییات نوتهای این اپرا پیچیدگی زیادی وجود دارد. تا جایی که می توان آن را اپرایی متعلق به قرن بیستم دانست. این حد دقت را مالر قبلا در کارهایش به کار برده بود و پوچینی که تجسم زمانه خودش است آن را به غایت می رساند. ضرباهنگ و پویایی و ریزه کاری که در اپرای لا بوهم، وجود دارد آن را تبدیل به یک اپرای دشوار کرده که بیشتر ویژگی های اثر قرن بیستمی را دارد، تا اپرایی متعلق به قرن نوزدهم.»

جان آندرا نوزدا درباره رهبری ارکستر می گوید: «درحرفه ما رهبران ارکستر چیزی وجود دارد که ما را تا آخرین مرز درک و کشف اثر می برد. می خواهیم حقیقت و کنه اثری را که قرار است روی آن کار کنیم، بفهیمم، گرچه می دانیم هیچگاه هم به آن دست پیدا نمی کنیم. این هم درست است که تعبیر خاصی از اثر در یک برهه مشخص از زندگی به نظر درست می آید اما چندی بعد چنین نیست چون ما خودمان تغییر کرده ایم. رهبری ارکستر یک قطعه، مثل سفری است به اعماق آن ضمن اینکه آگاه هستید آهنگساز از شما خیلی بزرگتر است.»

اجرای اپرای «لابوهم» را از ۲۱ اکتبر بمدت شش ماه از اینجا بطور رایگان مشاهده کنید.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

رقابت فینالیست‌های جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکستر جوان

جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکسترجوان؛ مرحلهٔ نیمه‌نهایی

قهرمان؛ اثری پیشگامانه با هدف شکستن پیش‌فرض‌ها دربارهٔ اُپرا