اُپرای «بازگشت اولیس به میه» یکی از آثار کلیدی ادبیات غنایی است که کلودیو مونته وردی، سراینده و آهنگساز ایتالیایی، در سال ۱۶۴۰ میلادی آن را نوشته است.
اُپرای «بازگشت اولیس به میه» یکی از آثار کلیدی ادبیات غنایی است که کلودیو مونته وردی، سراینده و آهنگساز ایتالیایی، در سال ۱۶۴۰ میلادی آن را نوشته است. نسخه تازه ای از این اثر در تئاتر شانزه لیزه پاریس به اجرا درآمده است.
مگدالِنا کوژِنا، خواننده مشهور اهل چِک که نقش پنلوپه همسر اولیس را ایفا می کند درباره نقش خود می گوید: «وقتی برای اولین بار به این نقش نگاه کردم، و اولین بار بود که می خواستم آواز آن را بخوانم، با خودم گفتم کمی خسته کننده است، چون داستان زنی است که از نبودن شوهرش ناله می کند و سرانجام وقتی او بعد از ۲۰ سال به خانه بر می گردد، اصلا او را نمی شناسد. در حالیکه دیگران همه می گویند او خودِ اولیس است. نوآوریِ این اجرا این است که در آن پنلوپه بی درنگ شوهرش را می شناسد. اما وقتی می بیند که او خیلی ها را می کُشد با خودش می گوید: این همان شوهری نیست که من ۲۰ سال پیش می شناختم و این مسأله، نقشِ او را جذاب تر می کند.»
رولاندو ویلازون نقش اولیس را بازی می کند. این خواننده-بازیگر اُپرای باروک، دوازه سال پیش با اصرار امانوئل هاییم با اپرای وردی آشنا شد. او نخستین دیدارشان را به یاد می آورد و می گوید: «اول گفتم این اُپرا کارِ من نیست. اما او درباره شعر آن دوران با من حرف زد و البته درباره آهنگسازِ اثر و کمی چنگ نواخت و بعد از نیم ساعتی پرسید: خوب، چه فکر می کنی؟ گفتم: همان پنج دقیقه اول کافی بود که بگویم برایت هوی متال هم می خوانم!» وی می افزاید: «اثر مونته وردی واقعا تئاتر است. یعنی اگر آن را فقط بخوانی، خیلی یکنواخت و خسته کننده می شود. باید آن را واقعا با صدا بازی کرد.»
طراحی صحنه و کارگردانی این اثر هم بر عهده یک هنرمند زن توانا بوده است. ماریام کِلمان، عناصر نمایشی معاصر را با ارجاعاتی کهن درآمیخته و رگه ای از طنز را به داستانگویی اش افزوده است. مگدالنا کوژِنا می گوید: «نخستین بار بود که با دو زن (کارگردان و رهبر ارکستر) همکاری می کردم و بسیار لذت بردم. ضمنا درک زنانه خاصی از این نقش در این اجرا وجود دارد؛ نقش زنی که در انتظار بازگشت شوهرش سالخورده می شود. باید بگویم فضای کاریِ ما هم بسیار آرام، سازنده و دوست داشتنی بود، که البته در همه اُپراها اینطور نیست.»