صدای خوان دیه گو فلورس، خواننده مشهور تنور، طی سالهای اخیر متحول شده است.
صدای خوان دیه گو فلورس، خواننده مشهور تنور، طی سالهای اخیر متحول شده است. او آوازهای سبک «بل کانتو» را که بیشتر شامل قطعاتی از روسینی و دونیزتی است، در رپرتوار خود دارد. اما می گوید اکنون می خواهد قطعات لیریک را که صدای قویتری برای نت های میانی می طلبد به سبک «بل کانتو» اجرا کند.
اپرای «لوکرتزیا بورجیا» اثر گائنتو دونیزتی، آهنگساز ایتالیایی قرن نوزدهم امسال در جشنواره تابستانی موسیقی در سالزبورگ بصورت کنسرت اجرا شد. خوان دیه گو فلورس، خواننده مشهور تنور در این اجرا نقش «جنارو» را به سبک «بل کانتو» اجرا کرد.
یورونیوز در حاشیه این جشنواره با یک خواننده اهل پرو گفتگویی انجام داده است.
خوان دیه گو فلورس، یک از خوانندگان صاحب نام اپراست که به خواندن به سبک «بل کانتو» شهرت دارد. او در اینباره می گوید: «در این مرحله از زندگی حرفه ایم نقش های جدیدی را در اپراهای جدید اجرا می کنم و همینطور نقش های بل کانتویی که جدید هستند اما بخشی از رپرتوار اصلی من و جزو کارهایی به حساب می آیند که همیشه اجرا کرده ام. به عبارت دیگر هنوز بل کانتو اجرا می کنم اما به رپرتوارم اپرای رومانتیک فرانسه هم اضافه شده است.»
صدای خوان دیه گو فلورس طی سالهای اخیر متحول شده است. این خواننده ۴۴ ساله پس از تمرکز بسیار روی رپرتوار آوازهای «بل کانتو» که بیشتر شامل قطعاتی از روسینی و دونیزتی است، اکنون به اجرای قطعات لیریک روی آورده که صدای قویتری برای نت های میانی می طلبد.
او می گوید: «تغییر صدا، برایم مثل یک مرحله تغییر و تحول بود. احساس خوبی نداشتم چون نمی دانستم چه اتفاقی خواهد افتاد. اما بعد سعی کردم صدایم را تنظیم و بررسی کنم. در این مدت هیچوقت دست از خواندن نکشیدم. همچنان به خواندن ادامه دادم اما همزمان سعی می کردم صدایم را کشف کنم. تمرین خوبی برایم بود و چیزهای زیادی یاد گرفتم، چیزهایی که حتی فکرش را هم نمی کردم. تغییر صدا به من داد فرصت داد تا طعم و مزه موسیقی جدید را بچشم. این فوق العاده بود چون به کار من غنای بیشتری بخشید و باعث شد بیشتر لذت ببرم و از اینکه قادرم این نقشها را اجرا کنم، احساس خوبی داشته باشم.»
خواننده اهل پرو می گوید که پس از دو دهه فعالیت هنری بی وقفه تصمیم دارد به برنامه های خودش نظم بیشتری بدهد. وی می افزاید: «الان در مرحله ای از زندگی هستم که باید به پروژه هایم نظم بدهم، ببینم که می خواهم چه کارهایی بکنم، چه قطعاتی را ضبط کنم و کجا موسیقی اجرا کنم. از سوی دیگر چون دوست دارم در کنار خانواده ام باشد خوشحالم که وارد این مرحله دوم زندگی حرفه ای می شوم. می شود گفت که بیست سال است تمام وقت و انرژی ام را وقف خواندن کرده ام و الان وقت آن رسیده که زندگی من روی صحنه با آرامش بیشتر بگذرد که برایم بسیار خوشایند است.»