عفو بینالملل: «حجاب اجباری ناقض حقوق انسانى زنان و بر خلاف اصل ممنوعيت شكنجه و رفتارهاى بيرحمانه، غيرانسانى و تحقيرآميز است. اعتراض به نقض حقوق بشر جرم نیست و حق هر انسانى است.»
عفو بینالملل روز چهارشنبه با انتشار بیانیهای خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط فرهاد میثمی پزشک و فعال حقوق بشر شد که از ۸۰ روز پیش تاکنون در اعتصاب غذا به سر میبرد.
عفو بینالملل با اشاره به این که این کنشگر به دلیل دفاع از کارزار «نه به حجاب اجباری» دستگیر شده، خواستار لغو حجاب اجباری در ایران شده است. در این بیانیه آمده است: «حجاب اجباری ناقض حقوق انسانى زنان و بر خلاف اصل ممنوعيت شكنجه و رفتارهاى بيرحمانه، غيرانسانى و تحقيرآميز است. اعتراض به نقض حقوق بشر جرم نیست و حق هر انسانى است.»
عفو بینالملل میگوید که فرهاد میثمی در مرکز درمانی زندان اوین نگهداری میشود و او را تحت فشار گذاشتهاند که به رغم خواستهاش به اعتصاب غذای خود پایان دهد. بیانیه خطاب به مقامهای ایرانی گفته است که اگر حقیقتا نگران سلامتی او هستند سریعا او را آزاد کنند.
فرهاد میثمی در ماه ژوئیه (۹ مرداد) در کتابخانه شخصیاش دستگیر شده و از اول ماه اوت (۱۰ مرداد) تاکنون در اعتراض به روند ناعادلانه بازداشتنش، اتهامات ناروا و عدم دسترسی به وکیل دست به اعتصاب غذا زده است.
اتهام او داشتن چند پیکسل است که روی آن نوشته شده است: «من با حجاب اجباری موافق نیستم».
میثمی درباره اعتصاب غذای خود گفته است: «دلیل اعتصابم حفظ شأن و کرامت انسانی خودم و تمام کسانی است که بدون دلیل موجه بازداشت و با اتهامات ناروا، بدون دسترسی به وکلای منتخب مورد بازجویی قرار میگیرند و من حاضر نیستم تحت هر شرایطی خود را به راحتی در اختیار چنین سیر ناعادلانهای قرار دهم.»
میثمی پیش از این چند شرط از جمله آزادی بی قید و شرط رضا خندان، همسر نسرین ستوده را برای پایان دادن به اعتصاب غذایش مطرح کرده بود. شروطی که تاکنون برآورده نشده است.
این پزشک ۴۸ ساله و ناشر پیشین کتابهای کنکور در سالهای اخیر در تحصنهای اعتراضی مرتبط با حقوق شهروندی از جمله تحصن نسرین ستوده در برابر کانون وکلا در تهران شرکت کرده است.
میثمی با استقبال از اعتراضات دختران به حجاب اجباری موسوم به «دختران خیابان انقلاب» در یک سخنرانی در دانشگاه اصفهان گفته بود: «جنبش دختران خیابان انقلاب کاملا شاخصههای یک جنبش خشونت پرهیز مدنی را دارد [...] بی هیچ خشونتی انسانهایی که معتقد هستند حق انتخاب دارند، در راستای حق انتخاب خود، اعتراضی را به صورت مدنی انجام میدهند و رنجی را هم که از قبال این اعتراض به آن ها وارد خواهد شد را میپذیرند [...] این جنبش یکی از نمونههای اعلای کنش خشونتپرهیز است.»