به طور متوسط روزانه یک فاجعه طبیعی و یا انسانی در جهان رخ میدهد و قریب به ۱۳۴ میلیون نفر در حال حاضر نیازمند کمکهای بشردوستانه هستند.
در سالهای اخیر، دولتها و سازمانهای امداد تعهدات مختلفی را در رابطه با کمک به افراد آسیبپذیر داده و تصمیمات متفاوتی را اتخاذ کردهاند. با این حال گزارش سالانه فاجعه جهانی که به طور مشترک از سوی صلیب سرخ جهانی و سازمان هلال احمر در سال ۲۰۱۸ منتشر شده حاکی از این است که دهها میلیون نفر در جهان از فجایع طبیعی و بحرانهای انسانی در امان نیستند و به کمک نیاز دارند.
این گزارش کارشناسان به بررسی عوامل موثر در ناتوانی حل مشکلات افراد آسیبپذیر پرداخته و دلایلی که سبب شده سازمانهای بشردوستانه افراد نیازمند را نادیده بگیرند، به چالش کشیدهاند. یکی از مهمترین مشکلات موجود نبودن اطلاعات کافی در مورد این فجایع طبیعی و انسانی و افراد نیازمند حمایت است. این مساله سبب میشود که یافتن افراد نیازمند کمک، نوع نیاز آنها و راههای مناسب کمکرسانی به درستی مورد هدف قرار نگیرند. کمبود نیروی انسانی، عدم انعطافپذیری در گسترش کمکهای انساندوستانه به افراد خارج از محدودههای سنتی مشکلات شناخته شده و همچنین عدم تخصیص بودجه کافی به این سازمانها سبب میشود تا کمکهای انسانی به درستی صورت نپذیرند.
بیشتر بخوانید:
پنج موانع اصلی که کمک به افراد نیازمند را با دشواری مواجه میکنند، کدامند؟
خارج از دید: سازمانهای امداد قادر نیستند به افرادی که از حوزه دید آنها خارج هستند کمک کنند؛ به عنوان مثال افرادی که تولد آنها ثبت نشده و مدرک شناسایی ندارند در زمره این افراد قرار دارند. با وجود اینکه این گروهها بیشتر از دیگران به کمک نیاز دارند، اما به دلیل این مساله از دریافت کمکهای بشردوستانه محروم میمانند.
خارج از دسترس: دسترسی به برخی از جوامع به دلایل جغرافیایی یا سیاسی امکانپذیر نیست. مردمان ساکن مناطق صعبالعبور، مناطق ناامن و یا مناطقی که دولتها دسترسی به آنهارا با موانع اداری و قانونی همراه کردهاند، کمکهای انساندوستانه را به راحتی دریافت نمیکنند.
خارج از گروه مشخص: برخی از افراد نیازمند به کمک در قالب گروههای سنتی تعریف شده قرار نمیگیرند. به عنوان مثال میلیونها نفر در جهان از معلولیتهای چون مشکلات بینایی یا شنوایی رنج میبرند اما به دلیل اینکه این قبیل معلولیتها به آسانی قابل مشاهده نیست، افراد نیازمند در خطر نادیده گرفته شدن قرار دارند.
کمبود امکانات مالی: گرچه هر سال بودجههای مختلفی از سوی دولتها برای کمکهای بشردوستانه تخصیص مییابد، اما این مقادیر برای برطرف کردن تمامی فجایع انسانی کافی نیست. گرچه این مساله چندان جدید نیستند اما هنوز راهحل جامعی برای آن ارائه نشده است.
خارج از دامنه سنتی: فجایع انسانی تعاریف سنتی خود را دارند و گروههای بسیاری را در بر میگیرند. جنگ، خشکسالی، شیوع بیماریهای واگیردار از جمله فجایع انسانی کلاسیک هستند. با این حال افراد زیادی که نیازمند کمک گروههای امداد هستند در این دامنه سنتی قرار ندارند و این خطر وجود دارد که به آنها کمک نشود.
اقدامات بشردوستانه هرگز قادر به پایان دادن به تمام رنجهای انسانی نیست. جنگ، فجایع طبیعی و بیماری همواره در کمین انسانهاست. با این حال سازمانهای امدادی باید بکوشند با بهینه کردن روشهای کمکرسانی و کسب اطلاعات بیشتر در مورد مسائل انسانی، افراد بیشتری را تحت پوشش قرار دهند. همچنین آگاهی رسانی در مورد فجایع انسانی میتواند سبب ایجاد و رشد سازمانهای محلی امدادی شود که به افراد نیازمند در مناطق خارج از دسترس یاری برسانند.