چرا اروپایی‌ها به اتحادیه‌ای رأی می‌دهند که از آینده آن ناامیدند؟

آگهی

در انتخابات اخیر پارلمان اروپا ۵۵۰ فهرست از نامزدهای احزاب مختلف برای کسب کرسی‌های پارلمانی ارائه شده است و اکثر رأی‌دهندگان با وجود مشکلات اتحادیه اروپا هنوز دربارهٔ کارآمد بودنش نظری مثبت دارند.

در آلمان که با ۹۶ کرسی بیشترین سهم را در این پارلمان دارد ۴۱ فهرست در اختیار رأی‌دهندگان قرار گرفته است.

اما در جمهوری چک که ۲۱ نماینده را به پارلمان می‌فرستد احزاب رقیب در مجموع ۳۹ لیست ارائه کرده‌اند که به نسبت بیشتر از فرانسه، ایتالیا و بریتانیاست که هرکدام به ترتیب ۳۴، ۱۸ و ۲۷ نماینده در پارلمان دارند. کمترین شمار سیاهه نامزدها را کشورهای اتریش و مالت دارند.

اما حضور این تعداد لیست از نامزدهای انتخابات به چه معنا است؟

سوزی دنیسون، تحلیلگر سیاست خارجی از اندیشکدهٔ شورای روابط خارجی اروپا (ECFR) معتقد است که شمار بالای لیست نامزدها بیش از هر چیز نشان می‌دهد که سیاست اروپا تحت تأثیر احساس شدید شکست سیستم قرار دارد.

تناقض بزرگ اروپا

یک نظرسنجی که در ۱۴ کشور عضو اتحادیه اروپا انجام شده نشان می‌دهد سه چهارم شرکت‌کنندگان معتقدند که سیاست کشورشان، چه در سطح اروپایی چه داخلی، ورشکسته است.

نظرسنجی‌ها بسیار پیش از آغاز انتخابات از حضور گسترده احزاب مخالف اروپا و دست‌راستی‌ها خبر می‌داد.

دنیسون انتظار دارد تا یک سوم کرسی‌های پارلمان آینده اروپا را احزاب دست‌‌راستی و ضداروپایی از آنِ خود کنند و حدود ۵۰ حزب اینچنینی می‌توانند با هم ائتلاف تشکیل بدهند.

به تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید

نکته عجیب آن است که نظرسنجی‌های اخیر همزمان نشان می‌دهد که نظر بیشتر اروپایی‌ها درباره اتحادیه اروپا مثبت است.

نظرسنجی «یوروبارومتر» نشان می‌دهد که ۶۸ درصد از شرکت‌کنندگان (به استثنای بریتانیا) معتقدند کشورشان از بودن در اتحادیه اروپا سود برده و همچنین ۶۲ درصد از کسانی که در ۱۰ کشور اروپایی در نظر سنجی «پو ریسرچ سنتر» شرکت کرده بودند نظر مثبتی نسبت به اتحادیه اروپا داشتند.

در نظرسنجی دیگری که اندیشکدهٔ شورای روابط خارجی اروپا در ۱۴ کشور عضو انجام داد اکثر شرکت‌کنندگان از آینده نامطمئن و به آن بیمناک بودند و اعتقاد داشتند که اتحادیه اروپا تا دو دهه دیگر فرو می‌پاشد.

ائتلاف‌های مسأله‌محور

سوزی دنیسون می‌گوید احزاب ضداروپایی به فعالیت خود شتاب داده‌اند چون از یک سو بر ترس مردم تکیه دارند و از سوی دیگر تصدیق می‌کنند که رأی‌دهندگان از اتحادیه اروپا متنفر نیستند.

او می‌افزاید:‌ «برعکس، بسیاری از این احزاب خودشان را حامی تغییر معرفی می‌کنند و مدعی آنند که باید اروپا را به سمت منافع مشترک پیش برد.»

در واقع این احزاب راستگرا مدعی‌اند که آیندهٔ بهتری در کار است و آنها راه گذر از ترس، تردید، و رسیدن به این آینده را در اختیار دارند.

بنابراین این احزاب در پارلمان آینده بیشتر به سیاستی عملگرایانه روی خواهند آورد که مسأله‌محور باشد، این امر زنگ خطری است برای دیگر احزاب.

این تحلیلگر سیاست خارجی معتقد است که احزاب عمده در پارلمان اروپا، برای روبرو شدن با ائتلاف عملگرایانه راستی‌ها، باید بتوانند با احزاب حاشیه‌ای همکاری کنند و ناتوانی در انجام چنین همکاری‌هایی «در شرایط سیاسی کنونی می‌تواند بسیار خطرناک باشد.»