سایووو؛ دوندهٔ نابینایی که قهرمان پارالمپیک و نماد احیای آنگولا شد

آگهی

در این برنامهٔ آشنایی با آنگولا با یک شخصیت بزرگ ملّی و بین‌المللی اهل آنگولا آشنا می‌شویم.

ژوزه سایووو نخستین قهرمان پارالمپیک آنگولا بود که در المپیک ۲۰۰۴ آتن سه مدال طلای دوومیدانی را بر گردن آویخت. داستان زندگی این سرباز پیشین، که بینایی‌اش را در جنگ از دست داده، الهامبخش است.

سربازی که در نبرد زندگی پیروز شد

در سال ۱۹۹۸ وقتی کاروان نظامی ژوزه روی مین ضدتانک رفت این سرباز بینایی خود را از دست داد. اما وقتی به این جوان ۲۶ ساله که عاشق ورزش بود گفتند می‌تواند در مسابقات پارالمپیک شرکت کند، او خیلی زود زندگی دیگری را در پیش گرفت.

ژوزه توانست مدال طلای دوی ۱۰۰ ، ۲۰۰ و ۴۰۰ مترِ پارالمیک آتن را کسب کند. او بعدها در مسابقات پارالمپیک‌ پکن و لندن نیز به مدال رسید.

ژوزه دربارهٔ تجربهٔ نخستین مسابقه‌اش در پارالمپیک می‌گوید: «اولین مسابقه برای من احساس بسیار ... خاصی داشت، کلمه‌ای پیدا نمی‌کنم که بگویم چطور بود. اما به خودم گفتم اگر تا اینجا آمده‌ام حتما در دنیا بهترینم، پس باید خودم و کارم را باور داشته باشم، و نیز باید به پشتیبانی مردمی باور داشته باشم که آنجا در استادیوم نیستند اما از دور مرا تشویق می‌کنند.»

ژوزه می‌گوید که رویدادهای پس از مسابقات نخستش را خیلی خوب به‌یاد دارد، به‌ویژه استقبال هم‌میهنانش را در وقت بازگشت به کشور. سایووو در آنگولا به قهرمان ملی تبدیل شد. این جوان به بسیاری از مردم آنگولا انگیزه داد انگیزه داد تا پس از سالها جنگ و درگیری زندگی‌شان را از نو سروسامان بدهند.

قهرمانان جهان از سایووو می‌گویند

دیگر ورزشکاران مطرح نیز از او با احترام یاد می‌کنند. سایووو برای لوکاس پدرو، قهرمان پارالمپیک اهل برزیل، هم رقیب بوده و هم الهامبخش. طی پارالمپیک ۲۰۱۲ لندن، این دو، در فینال دوی ۴۰۰ متر با هم روبرو شدند؛ سایووو طلا گرفت و پرادو نقره.

پرادو دربارهٔ سایووو می‌گوید: «او یک شخصیت استثنایی است که در جنبش پارالمپیک پیشرو بود، او به نابینایان نشان داد که اگر بخواهند می‌توانند به رویاهاشان برسند.»

سایووو در سال ۲۰۱۲ توانست در دوی ۱۰۰ متر بر یکی از اسطوره‌های دوومیدانی غلبه کند. در طی مسابقه‌ای نمایشی در خانه، از مایکل جانسون آمریکایی که چشمانش را بسته بود پیش افتاد.

مایکل جانسون می‌گوید: «همه به قهرمانانی نظیر سایووو که از بینایی محروم اند احترام می‌گذارند. اما وقتی با این شرایط پا به میدان بگذارید می‌بینید ماجرا چیز دیگری است.»

کارل لوئیس، دیگر اسطورهٔ دوومیدانی نیز که اکنون مربی تیم هیوستون آمریکاست احترام زیادی برای دستاوردهای سایووو قائل است.

کارل لوئيس معتقد است که سایووو دورترها را پیش از بقیه دیده است: «او گرچه بینایی‌اش را از دست داده اما خیلی بیشتر از آنچه تصور کنیم می‌بیند. او توانست دورتر از این‌ها را ببیند و قهرمان ملی، مدال‌آور المپیک، و یک شخصیت جهانی شد.»