دنیای خوراک و تغذیه در قطر حاصل مجموعه‌ای از سبک‌های مختلف پخت‌وپز است.
آگهیدر نگاه اول دوحه مملو از رستوران‌های شیک و مجلل است، و برای هر ذائقه‌ای در آن جایی هست. اما با نگاهی دقیق‌تر می‌توان چند گنجینهٔ واقعی، یعنی رستوران و غذاخوری خاص پیدا کرد.
غذاهای رنگارنگ شرق آسیا
خانوادهٔ ژانگ ژیانی متخصص غذاهای سنتی شمال چین‌اند. ژیانی می‌گوید دوحه‌ای که والدینش در آن رستوران باز کرده‌اند از ده سال پیش تا امروز خیلی عوض شده. رستوران آنها امروز به «وست بی» نقل مکان کرده اما از اشتیاق‌شان چیزی کم نشده است.
رستوران «توک‌توک سایگون» نیز هنگام برگزاری جام جهانی قطر در محله سرزندهٔ بن‌محمود افتتاح شده و همزمان سه غذای آسیایی متفاوت یعنی تایلندی، ویتنامی و برمه‌ای را به مشتریان ارائه می‌کند.
غذای برمه‌ای در قطر جدید است و مردم دوحه عاشق چیزهای جدیدند. ریچل موریس، وبلاگ‌نویس تغذیه، که از رشد چنین رستوران‌هایی خوشحال است می‌گوید: «قطر ملت غذادوستی است، خیلی‌ها بیرون غذا می‌خورند، و این فضا چندفرهنگی است، خیلی‌ها می‌خواهند خوراک‌های خانگی‌شان را اینجا ارائه کنند.»
انجمن غذادوستان دوحه و کشف جا و غذای تازه
برنامهٔ «تور مزه» ابداعِ تِری بوت، وبلاگ‌نویس خوراک است. او می‌گوید: «در برنامهٔ «غذادوستان در راه» به سه رستوران در یک خیابان سرمی‌زنیم، و در برنامهٔ «غذادوستان زیر یک سقف» در یک مجموعه یا هتل به سه رستوران مختلف می‌رویم.»
تری که در حوزهٔ نفت‌وگاز مشغول به کار است وبلاگ‌نویسی غذا را سه سال پیش شروع کرده و آن را مفرح و مفید می‌داند و می‌گوید: «این کار دو بخش دارد. یکی این‌که افراد را از جای امن‌شان به جاهایی که از وجودشان خبر ندارند می‌برم، و دیگر این‌که با این کار برای رستوران‌های کوچک مشتری پیدا می‌کنم.»
آشپزی پرو؛ تلفیقی از سبک‌ها که طوفان به پا کرد
آشپزی پِرویی طی سال‌های اخیر در دنیا طوفان به پا کرده، هم از نظر تنوع و هم از نظر کیفیت. حسن کایاباسی، سرآشپز رستوران کویا در هتل دبلیوی دوحه می‌گوید که پرویی‌ها بیش از ۳ هزار نوع سیب‌زمینی و حدود صد نوع ذرت دارند، درحالی‌که سیب‌زمینی تا قرن شانزدهم در اروپا و شرق ناشناخته بود. آنها فلفل قرمزهای خاصی هم دارند که تقریبا در همهٔ غذاهای‌شان پیدا می‌شود.
او نکتهٔ خاص و کلیدی این سبک آشپزی را تنوع و غنای تلفیقی آن می‌داند و دراین‌باره می‌گوید: «آنها بسیار تحت تأثیر چینی‌ها و ژاپنی‌ها و اروپایی‌ها بوده‌اند. و در طول زمان این سنت‌ها در آشپزی‌شان با هم تلفیق شده. آنها محصولات و غذاهایی را از چین و ژاپن گرفته‌اند و براساس آنها مثلا آشپزی شیفا را ابداع کرده‌اند که تحت تأثیر سبک چینی است و فقط در پرو هست. تأثیر ژاپنی‌ها هم به سبک پخت‌وپزی انجامیده که نیکِی نامیده می‌شود و در همهٔ دنیا شناخته شده. رستوران‌های پرویی، به‌خاطر تنوع و غنای این آشپزی، طی ۲۰ سال اخیر در دنیا رشد انفجاری داشته‌اند.»
باربیکیوی کره‌ای؛ سبکی که همه گیر شد
غذاهای کبابی همیشه در کرهٔ جنوبی محبوبیت داشته، اما با رشد جهانی موسیقی پاپ و سریال‌های کره‌ای محبوبیت باربیکیوی کره‌ای همه جا بسیار بیشتر شده است. سبک کباب‌پزی کره‌ای در دنیا فراگیر شده، و برخی آن را نوعی تجربهٔ مشارکت در پخت‌وپز می‌دانند.
رستوران «یی هووا» در مرکز دوحه از ۱۹۹۸ در قطر مشغول به کار بوده است. سئونگ مون که امروز کار والدینش را ادامه می‌دهد دو رستوران دیگر هم باز کرده و علاقهٔ مشتریانش را به غذای کره‌ای بیشتر کرده.
او دربارهٔ تجربهٔ متفاوت این نوع رستوران می‌گوید: «فرق باربیکیو به سبک کره‌ای در این است که هرکس دور میز نشسته (با کباب‌پز کوچکی که در وسط آن است) درگیر پخت می‌شود، گوشت‌ها خیلی نازک بریده می‌شوند تا به‌آسانی و به‌دلخواه بپزند، مخلفات فراوانی هم هست.»
غذاهای سنتی؛ معرفی فرهنگ و یادی از خانه
اما غذای سنتی و خانگی نیز در دوحه طرفداران زیادی دارد. و یکی از رستوران‌های معروف در این زمینه ماما رُزی است که مجموعه‌ای از غذاهای سنتی مالزی و اندونزی را دارد.
ماما رُزی که خود زادهٔ اندونزی است در سال ۱۹۹۶ به قطر آمد، و خیلی زود شروع به پخت‌وپز برای هموطنان مهاجرش کرد. او بعدها به کمک شماری از هموطنانش توانست آشپزخانه‌اش را به رستوران فعلی تبدیل کند.
غذاهای معروف مالزی نظیر بیف رنداگ، لاکسا، و ساتای در رستوارن ماما رُزی هم محبوبیت فراوان دارند. برخی از اینها مزهٔ غذای خانگی می‌دهند چون به همین شیوه هم تهیه می‌شوند.
پولکا نیز اولین رستوران لهستانی قطر است. مگدا لاکس سال ۲۰۲۲ این رستوران را باز کرده، چون هم دلتنگ غذاهای خانگی بوده، هم می‌خواسته دیگران را با فرهنگ و سنت خودش آشنا کند. غذای لهستانی به پیه‌رونی و دامپلینگ ختم نمی‌شود و تنوع زیادی دارد. منوی پولکا حال‌وهوای آخرهفتهٔ لهستان را دارد.
مگدا و سرآشپز او پیوسته به منوی رستوران غذای جدید اضافه می‌کنند، و امیدوارند که این کار پشتوانهٔ اشتیاق‌شان باشد. او خود می‌گوید: «مهمترین نکته برای من معرفی فرهنگم به دیگران است. معرفی فرهنگ با غذا کاری است که خیلی خوشحالم می‌کند.»