طرحی که در شمالی‌ترین نقطهٔ قطر اجرا شده بناست یک دهکدهٔ قدیمی و متروکه را ضمن حفظ اصالت آن به یک جاذبهٔ گردشگری تبدیل کند.
آگهیالمفیار که زمانی دهکده‌ای پررونق بود حدود نیم قرن پیش از سکنه خالی شد و بناهایش به حال خود رها شدند. مسئولان موزهٔ قطر با استفاده از بقایای موجود قصد دارند این دهکده را نوسازی کنند و اهمیتی فرهنگی بدان ببخشند. المفیار به‌نوعی موزهٔ بدون سقف بدل خواهد شد و تیم طراحان برای رسیدن به این منظور از تاریخچهٔ دهکدهٔ الهام می‌گیرند.
رابرت کارتر، پژوهشگر ارشد باستان‌شناسی درموزه‌های قطر دربارهٔ این طرح می‌گوید: «مهمترین نکته برای من آن بوده که بقایای باستانی اینجا آسیب نبیند، چون بسیاری از این روستاها در کنار آثار قدیمی‌ترند، یعنی بقایای باستانیِ زیر زمین. برخی محوطه‌ها و بناها مناسب این کار نیست. اما در موارد دیگر اگر این کار صورت نگرفته بود بناها فرومی‌ریخت و به بقایای قبلی اضافه می‌شد.»
طبیعت پیرامون این دهکده منبع الهام اصلی طراحان بوده و همچنین یکی از ملاحظات عمده در این طرح انتخاب مواد و مصالحِ بازسازی بوده است، جاهای قابل‌حفظ حفظ می‌شود، و تاجای‌ممکن از اشیاء موجود برای آرایش و تزیین استفاده می‌شود.
مطالعهٔ پیشروی سطح آب دریا بر ساحل
قطر نیز مانند دیگر کشورهایی که ارتفاع چندانی از سطح دریا ندارند در معرض خطر تغییرات آب‌وهوایی و بالاآمدن آب دریاهاست.
دکتر عصام حجی، پژوهشگر ارشد قطر در این زمینه می‌گوید: « خیلی‌ها هنوز فکر می‌کنند که تغییرات شدید آب‌وهوا در جاهایی نظیر قطب شمال یا جنوب که یخ‌ها در آن آب می‌شوند رخ می‌دهد، و گمان می‌کنند که چون عرصه کویر مسطح است در آن اتفاق خاصی نمی‌افتد.»
این پژوهشگر معتقد است که طبق پژوهش‌ها آب دریا در سواحل قطر سالانه بین ۲ تا ۷ متر به سوی ساحل پیشروی می‌کند، و عامل مهم را در این زمینه این می‌داند که بسیاری از نقاط قطر زیر سطح دریاست، امری که شبه‌جزیرهٔ قطر را در خطر جدی افزایش سطح آب دریا قرار می‌دهد.
او می‌گوید: «تغییرات آب‌وهوایی تقدیر مسلم نیست. دانش و فناوری می‌تواند توان ما را برای کاستن از این عوارض بیشتر کند.»
حفظ و مرمت آثار و اشیای باستانی به‌کمک کارشناسان
در موزهٔ هنرهای اسلامی قطر برای حفظ و مراقبت از آثاری که طی کاوش‌های باستان‌شناسی کشف‌شده تلاش فراوانی صورت می‌گیرد و این موزه بناست برای نسل‌های آینده میزبان و نگهبان آنها باشد.
هرکدام از این اشیا، چه از جنس چوب و شیشه و پارچه باشد، چه از جنس سنگ و فلز و کاغذ، برای ترمیم و نگهداری به کارشناس ویژه‌ای سپرده می‌شود.
فرآیند مرمت گاه طولانی و وقت‌گیر است، اما علاوه بر کمک به درک کارکرد اشیاء آنها را برای نمایش به علاقمندانی که راهی موزه می‌شوند آماده می‌کند.
سرهت کاراکایا کارشناس اشیای فلزی باستانی در این موزه معتقد است که هرچند چنین گنجینه‌هایی حاصل کشف باستان‌شناسان است، کارشناسانی نظیر او نقش مهمی در درک معنای این اشیاء دارند.
او می‌افزاید: «کار ما درواقع نوع دیگری از کاوش است. کار ما نوعی خرده‌کاوش روی اشیاء است، تا بتوانیم اطلاعات بیشتری را در اختیار باستان‌شناسان و تاریخ‌دانان و دیگر کارشناسان آثار باستانی بگذاریم.»