جمعی از دختران محله‌های فقیرنشین پایتخت پرو، در شرایطی زندگی می‌کنند که به آب آشامیدنی و یا اینترنت برای انجام تکالیف درسی خود دسترسی ندارند. با این وصف آنان از «تمرین رقص باله» در تپه‌های خاکی شهر «لیما» باز نمی‌مانند.
این دختران به این تمرین‌ها به عنوان فرصتی برای یک زندگی بهتر نگاه می‌کنند و لبخند را فراموش نمی‌کنند.
مربی این دختران زمانی خودش یک رقصنده حرفه‌ای در این رشته بوده است. او برای تامین هزینه‌های لباس و کفش و همچنین تامین مخارج سفر برای شرکت در مسابقات، سازوکاری را ترتیب داده است که در آن دانش‌آموزان و والدین آن‌ها، مواد غذایی و یا البسه دست دوم و مواد بازیافتی را به فروش می‌رسانند.
